Korona Polska przy Zlotey Wolnosci Starożytnemi Wszystkich Kathedr, Prowincyi, y Rycerstwa Kleynotami Heroicznym Męstwem y odwagą, Naywyższemi Honorami, a naypierwey Cnotą, Pobożnoscią, y Swiątobliwoscią Ozdobiona Potomnym zaś wiekom na zaszczyt y nieśmiertelnasławe Pamiętnych w tey Oyczyznie Synow, Podana Tom Pierwszy-Czwarty Przez X. Kaspra Niesieckiego Societatis Jesu. Roku Wolności ludzkiey przez Wcielonego Boga windykowaney 1728. W Drukarni Collegium Lwowskiego Societatis Jesu. [S. 156].

Borzęcki herbu Półkozic. Jeszcze o nich w r 1335 księgi grodzkie Wąwolnickie dość jawnie świadczą. Piszą się z Kozarzowa w Lubelskiem województwie z dawna posessyonaci [Niesiecki, 1839/II].

Jędrzeja Borzęckiego z Agnieszką Nosowską księgi ziemskie Lubelskie zapisały w r 1532. ten z Kiełczewskiej Dusilowny zostawił synów, krom [oprócz] Stanisława, Pawła, i Sebastyana bezpotomnych. Marcina i Jana [Niesiecki, 1839/II].
Kiełczewska Dusilowna herbu Abdank, była za Jędrzejem Borzęckim około roku 1532 [Niesiecki, 1840/V].

Marcinowi, Elżbieta Zawiszanka z mniejszej Niedrwicy powiła [?] Orchowską, [?] Żurowską, [?] Kotowską i [?] Bogucką. Synów zaś Stanisława niepłodnego i Marcina [Niesiecki, 1839/II].
Elżbieta Zawiszanka herbu Sas z mniejszej Niedrwicy, była za Marcinem Borzęckim [Niesiecki, 1845/X].
N. Żurowski herbu Leliwa miał za sobą [?] Borzęcką [Niesiecki, 1845/X].
Kotowski herbu Trzaska miał za sobą [?] Borzęcką [Niesiecki, 1840/V].

[Marcin], którego z Anny Charzewskiej, syn tegoż imienia [Marcin] [Niesiecki, 1839/II].

Borzęcki [Marcin] starosta Lubelski, z [?] Orchowskiej, stolnikówny Chełmskiej, dwóch synów spłodził, Jakuba i Marcyana [Niesiecki, 1839/II].
N. [?] Orchowska herbu Nałecz stolnikowna Chełmska, była za [Marcinem] Borzęckim starostą Lubelskim [Niesiecki, 1841/VII].

Jakub pojął Maryannę Bardzką, syn z niej Józef i córka Anna [Niesiecki, 1839/II].

[Anna] Borzęcka za Krzysztofem Gizowskim [Niesiecki, 1839/II].
Krzysztof Giszowski herbu Nowina od brata Janowego idący, urodzony z Łęckiej herbu Nałęcz, w wielu kampaniach doświadczonego serca, z Anny Borzęckiej z Skrzyńca zostawił liczne potomstwo: synów dwóch, córkę zamężną, drugie Pannami natenczas były [Niesiecki, 1839/IV].

Marcyan chorąży Zakrocimski, któremu z [?] Stawskiej trzech się synów urodziło, Antoni, Józef i Krzysztof [Niesiecki, 1839/II].
N. Stawska herbu Korczak, za Marcyanem Borzęckim, chorążym zakroczymskim [Niesiecki, 1841/VIII].

Antoni cześnik Łęczycki, sędzia ziemski Przemysłski, żona jego [Justyna] Winnicka, syn Franciszek [Niesiecki, 1839/II].
[Justyna]  Winnicka herbu Sas była za Antonim Borzęckim sędzią ziemskim Przemysłkim [Niesiecki, 1842/IX].

Józef Konstanty skarbnik Zydaczewski, komornik Chełmski [Niesiecki, 1839/II].

Marcyan sędzia ziemski Chełmski [Niesiecki, 1839/II].
Mikołaj Kunicki herbu Bończa, miał za sobą w dożywotniej przyjaźni Elżbietę Święcicką z której miał córkę Annę. Anna podwakroć wchodziła w śluby małżeńskie, raz z Marcinem Borzęckim, sędzią ziemskim chełmskim, drugi raz z Chrząstowskim [Wielądek - Heraldyka; Niesiecki, 1840/V].

Michał proboszcz Chełmski, deputat na trybunał koronny, w roku 1724 [Niesiecki, 1839/II].

Paweł Moszyński herbu Nałęcz z Moszyna, (którego siostra [?] Borzęcka) umarł 1593 [Niesiecki, 1841/VI].

Marcin Smarżewski herbu Zagłoba, z Gościńską miał syna Stefana, rotmistrza Węgierskiej chorągwi i Wołowskiej, miał za sobą secundo voto Chrzanowską z domu Borzęcką wojskiego Chełmskiego córkę, z tej było syn i dwie córki [Niesiecki, 1841/VIII].

Mikołaj Karnicki herbu Kościesza, trzy razy wchodził w śluby małżeńskie: p.v. z Maryanną Wydżanką, zostawił córkę Annę zaślubioną Józefowi Borzęckiemu [Niesiecki, 1845/X].

Roh Kiełczewski herbu Pomian, stolnik Kowalski, ten z Joanną Trzebińską zostawił córkę Katarzynę, Kazimierza Borzęckiego cześnika Szadkowskiego żonę, z tą sterilis [bezdzietni] [Wielądek - Heraldyka; Niesiecki, 1839/V].

Jan Kochowski herbu Nieczuja, z ziemi Chełmskiej, tego z Eufrozyny Koseckiej herbu Rawicz potomstwo, Kunegunda Borzęcka [Niesiecki, 1840/V].

Zygmunt Węgleński herbu Śreniawa z krzyżem, złączył się doźywotne z Zofią Komorowską, ta mu powiła córkę Apollonię najpród Stawską, potem Borzęcką [Niesiecki, 1842/IX].

Michał Zielonka herbu Jastrzębiec, secundo voto z Katarzyną Sobieską, z tej była córka Anna Borzęcka, sterilis [bezdzietna] [Niesiecki, 1845/X].

Jasnie Wielmoznemu Jmci Panu P. Macieiowi z Kozarzowa Borzęckiemu Z Woiewodztwa Poznanskiego ná Trybunał Koronny, Deputatowi Podwoiewodzemu Káliskiemu.

W Krolewskim Kazimierza Imieniu do Nayiaśnieyszych nawet rownego Maiestatow, Sławetnego Rodzica Twoiego: Pios cineres, immortale sepulchru [pobożne prochy w nieśmiertelnym grobie] obserwuiemy Woyciecha Staro-Polskich Kawalerow chwalebny Obraz Sarmacka estymuie Bellona, którzy w Bisurmańskiey krwi dobrze zwycięskie topili szable: Barbarico potos implrrunt sangvine Campos.

Do tey Prześwietney Konjunktury : pulchro uniri faedere gestiunt J. W. W. z Kozarzowa Borzęccy,

Marcin Starosta Lubelski,

Marcyan Chorąży Zakroczymski.

Antoni Cześnik Łęczycki,

Marcyan drugi Sędzia Ziemski Chełmski,

Michał Proboszcz Katedralny Chełmski, Deputat na Trybunał Koronny w Roku 1724.

Y dzisieyszy [Franciszek] W. X. Litewskiego Podstoli, Starosta Zydaczowski, przy Hetmańskiey J.W. Pociejów w dożywotnim Maryaźu konjunkturze: Vir ad fasces & sceptra creatus, ktoremu naywyższe Senat otwiera Dyktatury.

Ze siedmiu Braci a nieśmiertelną zachwalonych pamięcią Stryiow Twoich skłonnym tylko namieniamy milczeniem, ktorzy podczas Szwedzkiey rewolucyi za Religią y Wolnoćś nieprzyiacielskiemi karkami wprzod pełne zasypawszy mogiły, nieprzyuczone ustępować z placu głowy położyli : septem cecidere Quirini.

Pod Imieniem W. Jmści Pana Antoniego z Kozarzowa Borzęckiego Starosty Krzywosielskiego, Zycie swe do naśladowania, y uwagi z niego do wykonania Wiernym Podający

Na zaszczyt Imienia WW.IchMciów Panów Borzęckich.

Do Wielmożnego Jmci Pana [Antoniego] Starosty Krzywosielskiego.

W. Jmci Panu Jędrzejowi Borzęckiemu Podczaszemu Krzemienieckiemu Oycu [Antoniego], od którego nie dość, że życia [ma] początek, jeszcze dobra jego, dziedzicznym prawem [zabrał].

Niewspominam Pawła Borzęckiego Woyskiego Kijowskiego Naddziada [pradziada] [Antoniego], jakie wymowy y dzielności swojey zostawił pamiątki: dowodem tego pewnym, Jan.

Jan Borzęcki Pisarz Grodzki Krasnostawski który kasomówstwem y Pisarskiey godności piastowaniem na to zasłużył.

Cóż mówić o Michale Sędziu ziemskim Chełminskim y Antonim Sędziu ziemskim a potym Podkomorzym Przemyskim?

Co o Franciszku Staroście Zydaczewskim Podstolim Litewskim, który procz tego, że na tę w Litwie dostoyność był wybrany, jeszcze z wielkiego nadto domu za dożywotniego Przyjaciela pojął [?] Pociejownę Hetmanownę Litewską. Z nich potym Ludwik Borzęcki y Marcyanna z Borzęckich Kalinowska Pułkownikowa J. K. Mci.

Co o Alexnadrze Borzęckim Podstolim Chełmskim, wielu Potomków przodku, jako to: Stanisława Cześnika Podolskiego, Franciszka Skarbnika Latyczewskiego y Marcina Borzęckiego wszystkich trzech synow.

Jakoż Stanisław Małżeńskiego pożycia pierwiastki Daniela Syna Bogu na usługi y hołd wieczny do towarzystwa Jezusowego oddał, Woyciecha Cześnika Latyczewskiego, Jozefa Woyskiego Żytomirskiego, ostatnich dwuch synów, na świecie przy honorach y dóbr własnych dziedzictwie zostawiwszy.

Drugi takoż Franciszek Borzęcki Skarbnik Latyczewski pojąwszy z wielkiego y wielce przed światem zaszczyconego domu Xiążąt Woroneckich Małżonkę, zostawił Andrzeja Skarbnika Latyczewskiego, Jozefa Regenta Łuckiego, y Stanisława Podstolego Czernichowskiego trzech synów.

Nie wspominam Michała Kanonika Chełmińskiego, Marcina Woyskiego Bełskiego, drugiego Marcina Chorążego Zakroczymskiego, Jana Łowczego Bracławskiego.

W. Mści Panie [Antoni] Starosto Krzywosielski. Wiedzą, jak wspaniały y ozdobny w Śmiałowickim Kościele Antoniemu S. Ołtarz postawiłeś, dzwonu dotego dla oznaymienia pory na Chwałę Panu Bogu poświęconey przydawszy. Wiedzą y o tym, jak kosztowny, jak misterny, jak zewnątrz y ze śrzodka przybrany w dobrach własnych Nowosiołkach z gruntu Kościoł y wieżą wyprowadziwszy, w nim przybytek Bogu wspaniały uczyniłeś, Onufremu takoż Swiętemu Ołtarz dość ozdobny postawiłeś; wiedza na reszcie y o innych twoich Dobrodzieystwach tych zwłaszcza, z których Missya Błońska osobliwie profitowała. Missya Błońska Societatis Jesu [Jezuitów].

Wielmoznemu IMci Panu Jozefowi Z Kozarzewa Borzęckiemu, Czesnikowi Ziemi Dobrzynskiey Komendantowi Znaku J. K. M. y Rzeczy Plty.

Wielmoźnego IMci Pana Andrzeia Borzęckiego, Stanisława, Pawła, Sebastyana Borzęckich, Wielm: Marcina Starostę Lubelskiego, Marcyana Chorążego Zakroczymskiego Borzęckich od tych zaś Synów Wielmożnych Antoniego Cześnika Łęczyckiego, Sędziego Ziemskiego Przemyskiego, Józefa Skarbnika Żydaczewskiego, Komornika Chełmskiego, Marcyana Sędziego Ziemskiego Chełmskiego, Michała Kanonika Chełmskiego Borzęckich, etc.

W.IMci P. Pawła Borzęckiego Podstolego Chełmskiego Dziada [Józefa].

W.IMci P. Kazimierza Borzęckiego Cześnika Rzeczyckiego Oyca [Józefa].

W Wielm: Danielu Borzęckim Stolniku Chełmskim Rodzonym Stryiu [Józefa].

W. IMci P. [Antonim] Podkomorzym Przemysłskim, w W. IMci [Franciszku] Podstolim W[ielkiego] X[sięstwa] Litew[skiego]: Staroście Zydaczewskim Borzęckich także stryjach Twoich, w Przezacnych Krwi Oycowskiey Wiel: IMci P. [Franciszka] Podstolego Synach w WW I P. Alexandrze y I. P. Ludwiku Staroście Dolżańskim Borzęckich.

Jaśnie Wiel: IMci P. Jozefa Borzęckiego Skarbnika Latyczewskiego Deputata Brata Twego Stryiecznego?

Co o Rodzonych Krwi [Józefa] Wiel: IMci P. Ignacym, y IMci P. Marcinie Borzęckich.

Już z W. IMCi P. Jadwigi z Szałayskich Babki [Józefa]; iuż z W. I. P. Domicylly z Orbowskich Matki [Józefa] Nayukochanszey Borzęckich?

W. I. P. Helena z Borzęckich Tatomirowa Podstolina Kołomyjska Rodzoney Krwi [Józefa] Siostra?

W.I.P. Teressy z Borzęckich Sieminski Referendarzowy Koronney, Starościny Dębowieckiey Ciotki [Józefa].

W.I.P. Justynę z Borzęckich Kalinowską Starościna Dobrowstowska, Pułkownikowa Znaku Pancernego Nayiaśniey: Królewicza Xawiera, Corkę W.IMci P. [Franciszka] Podstolego W[ielkiego] X[ięstwa] L[itewskiego] tyle przymiotami oszacowaną Damę.

Jozef z Kozarzewa Borzęcki Cześnik Ziemi Dobrzyńskiey Komendant Znaku J.K.M. y RzeczyPlty.

Jaśnie Wielmożnemu Jmci Panu Alexandrowi z Kozarzowa Borzęckiemu, Podstolemu Koronnemu, Staroście Przemyślkiemu, y Dołhańskiemu, Rotmistrzowi znaku Pancernego Woysk J. K. MCi y Rzeczy-Pospolitey.

Mowę moię żałobną, w ktorey znaczną pobożność, y zacną rodowitość Jaśnie Wielmożnego Jego Mości Pana Walentego z Posławic Ankwicza, Kasztelana Konarskiego Sieradzkiego wyraziłem konsekrię Tobie Jaśnie Wielm: MCI Panie Alexandrze z Kozarzowa Borzęcki, Podstoli Koronny Starosto Przemyślki, y Dołhański Rotmistrzu znaku Pancernego, Woysk J. K. MCi y Rzeczy-Pospolitey. Bo lubo ze Krwi Jaśnie Wielmożnego niegdy Kasztelana nieurodzony, iednakże z nią ściśle złączony, przez Małżęńskie z Jaśnie Wielmożną Anną z Ankwiczow, a Nayukochańszą w życiu, y Jedyną Jaśnie Wielmożnego niegdy Kasztelana Corą obowiązki.

Oto martwe Ciało G. p. Jaśnie Wielmożnego Walentego z Posławic Ankwicza Kasztelana Konarskiego Sieradzkiego, którego Smierć w punkcie iednym, zamachem iednym, iak trawę skosiła, y oczom naszym na widok wystawiła. Czemuś Jaśnie Wielmożney Ludowice z Białeckich Ankwiczowy Kasztelanowy Konarskiey Sieradzkiey, w życiu Nayukochańszego Męża? Jaśnie Wielmożnym Alexandrowi z Kozarzowa Borzęckiemu Posdtoliemu Koronnemu, Staroście Przemyślkiemu, y Dołkańskiemu, y Annie z Ankwiczow Zonie Jego Naydobrotliwszego Oyca? Całey Prześwietney Familii Jaśnie Wielmożnych Ankwiczów Nayłaskawszego Stryia? Innym Wuia?

Herbowy Domu [Aleksandra] Pułkozic ieszcze w Roku 1335. iako akta Grodzkie Wąwolrickie świadczą, a potym w Roku 1532. przez Jaśnie Wielm: Andrzeja z Kozarzowa z Kiełczewsky Borzęckiego, o czym Xięgi Ziemskie Lubelskie, dostatecznie opiewają,

a naostatek przez Jaś: Wielm: niegdy Marcina z Kozarzowa Borzęckiego Starostę Lubelskiego a Prapra Dziada [Aleksandra] do Przeświętnego Woiewodztwa Lubelskiego, był wniesiony.

Dosyć namienić o Jaśnie Wielm: iusz wspomnionym Marcinie z Kozarzowa Borzęckim Staroście Lubelskim a Prapra Dziadu [Aleksandra].

O Jaś: Wielm: Marcyanie Borzęckim, Chorążym Zakroczymskim Pra-Dziadu [Aleksandra].

O Jaśnie Wielm: Antonim Borzęckim Podkumorzym Przemyślkim, a Dziadu [Aleksandra].

Dosyć namienić o Jaś: Wiel: Franciszku z tegoż Kozarzowa Borzęckim, Podstolim Litewskim, a Godnym Oycu [Aleksandra]. Dosyć namienić o Jaśnie Wielm: Maryannie Pocieiownie, Woiewodzance Wileńskiey Hetmanownie Koronney, a Godney Matce [Aleksandra].

Illustrissimo et Excellentissimo Domino D. Alexandro De Kozarzow Borzęcki Regni Subdapifero Premysliensi Et Dolchanensi Capitaneo, Loricatae Exercituum S. R. M. Et Reipublicae Cobortis. Rotmagistro.

ANDREAE cum KIEŁCZOWSKA DUSILOWNA STANISLAI, PAULI, SEBASTIANI sterilium, ac MARTINI & JOANNIS. Genitoris, QUI praeter caeteras virtutes quibûs longè aliis excelluit, hanc coluit maximam, ut semper pro Ecclesia Dei & Patria laboraret, omnibus affidue benefaceret, neminem vero ob id sibi devictum esse vellet. Equitis bonorum amatoris, malorum terroris, bellis gerendis nati  QUINTNEPOTI

[Andrzeja z Kiełczowską Dusilowną Stanisława, Pawła, Sebastiana bezdzietnych, oraz Marcina & Jana Rodzica Który ponad inne cnoty którymi szczególnie nad innymi celował, za tą czczony najwięcej, że zawsze  dla Kościoła Bożego i Ojczyzny wszystko, nieustannie dobrze czyniąc, chcąc by nikogo przez siebie nie skrzywdzić Koni wielkiego miłośnika, postrachu niegodziwych, urodzonego wojownika pra pra pra prawnuk]

MARTINI cum ELISABETHA ZAWISZONKA. ORCHOVIO, ZUROVIO, KOTOWSCIO & BOGUCCIO, Lectissimas suas elocantis Filias, STANISLAUM virtutibûs duntaxat saecundum, MARTINUM CHARZOVIAE Sponsum utroquè potentem relinquentis pignora. Magistra vitae pietate, Religione duce, comite probitate conscientiam servantis, vitantis invidiam, molestiam effugientis, merentis gratiam, Rege Regnoq; teste verè Militis QUADRINEPOTI

[Marcina z Elżbiety Zawiszonki. Orchowskiemu, Zurowskiemu, Kotowskiemu i Boguckiemu, Najczęściej wymieniane ich własne wymownie córki, Stanisława równie cnotliwego, Marcina Charzowskiej Współmałżonka z wzajemnością władnego zrzec się posagu. nauczycielki życia pobożngo, wiernego towarzysza, ceniącego uczciwość sumienie zachowującego, unikającego zazdrości, uciekającego [od] przykrości, zasługującego na wdzięczność, króla królestwa; świadectwo prawdziwego żołnierza pra pra prawnuk]

MARTINI DAPIFERIDI CHEŁMENSI ORCHOVIAE Nupti Lublinensis CAPITANEI. JACOBUM MARIANNAE BARDZKA federe advitalitio junctum. JOSEPHI & ANNAE CHRISTOPHORI GIZOWSKI Consortis Patrem, MARTIANUMQUE servando bono publico aptos procreantis, integram vitam in amplislimas spes Patriae transcribentis, vota Civium in communi defigentis amore, plurimorum pro Patria & Ecclesia bonorum Authoris acris in vitia, tenacis justitiae TRINEPOTI

[Marcina stolnika chełmińskiego z Orchowską Żonatego lubelskiego Starosty Jakuba Marianny Bardzkiej posiadających dożywocie wspólne Józefa i Anny Krzysztofa Gizowskego Małżonków Ojca, Marciana dbającego o dobro publiczne odpowiednio rodzdcciela, całym życiem w największych nadziejach Ojczyzny zapisanego, życzeń Obywateli we wspólnej obronie miłośnika, wielu dla Ojczyzny & Kościoła dóbr Twórcy ostrych wad, wytrwałego sędziego pra prawnuk]

MARTINI sex STAWSKA ANTONIUM JOSEPHUM & CHRYSTOPHORUM suscipientis ZAKTOCIMENSIS VEXILLIFERI Strenui, constantis, integri, mansverti, dotibûs animi viriumq; apprimè exculti, populorum saluti, Civium indemnitati propitii, omnium, quae habere dignum est, compotis PRONEPOTI

[Marcjana złączonego ze Stawską Antoniego Józefa i Krzysztofa rodzica zakroczymskiego chorążego Walecznego, stałego, niewzruszonego, cierpliwego, talentem siły ducha; szczególnie obdarzonego narodu zbawcy, Obywateli zadość czyniącego błaganiom, wszystkim, które ma godność, nieć w swej mocy prawnuk]

ANTONII cum WINNICKA FRANCISCUM JOSEPHUM, CONSTANTIUM Zydaczoviensiem THESAURARIUM CAMERARIUM Chełmensem, MARTIANUM Terrestrem Chełmensem JUDICEM, MICHAELEM Cathedralem Chełmensem PRAEPOSITUM, ad Tribunal Regni DEPUTATUM nacti, PINCERNAE primúm Lanciciensis, JUDICIS deinde Terrestris, postremo, Premysliensis SUCCAMERARII cerîs Majorum Magni, doctrinâ lublimis, consiliô excellentis, humanitate mirâ, munificentiâ promptâ, mente culta donati, amicis fidi, hostibus metuendi NEPOTI,

[Antoniego z Winnicką, Franciszka Józefa, Konstantego Żydaczowskiego Skarbnika  Komornika Kamery Chełmskiej Marciana Ziemskiego Chełmskiego Sędziego, Michała Chełmskiego  Katedralnego Prepozyta, do Trybunału Koronnego Deputatem wybranego Podczaszego najpierw Łęczyckiego, Sędziego następnie Ziemskiego, wreszcie Przemyskiego Podkomorzego znanego Gospodarza Wielkiego, doktryną najlepszego, radą doskonałego, cudownie ludzkiego, gotowego do wielkodusznosci, umysłem wykształconym obdarzonego zaufanego przyjaciela, postrachu wrogów Wnuk]

FRANCISCI SUBDAPIFERI M. D. LITHVANIAE ZYDACZOVIENSIS PRAEFECTI & MARIANNAE LUDOVICI POCIEY, PALATINI Vilnensis, Supremi Exercituum M. D. Lithvaniae DUCIS ex EMERENCIANNA WARSZYCKA Filiae, generositate animi innutriti, Patriae amores impendentis suis puri, exteris amabilîs, universis necessarii, Si experientia poseitur? versati, si peritia? Jurium Patriae gnari, si negotia? probati, virtutis & disciplinae veterum vindicis FILIO,

[Franciszka Podstolego W. Ks. Litewskiego Zydaczowskiego Starostę i Marianny Ludwika Pocieya, Wojewody Wileńskiego, Najwyższego Wojsk W. Ks. Litewskiego Hetmana z Emerencianny Warszyckiej Córki, hojnej duszy, ojczyznę nienasycenie kochającego wydatki swoją czysto, zagranicy sympatyka, dla wszystkich niezbędnego, doświadczonego inni zaręczają, biegłego w prawie Ojczyznę znającego, doświadczonego w interesach, cnót i dyscypliny niegdyś obrońcy Syn]

LUDOVICI DOŁCHANENSIS CAPITANEI, JOANNIS M. D. LITHVANIAE DAPIFERIDAE inter mortales lepidè versatorum, de quibusvis, quantum potuerunt, pulchre meritorum, morte immatura praeventorum, JUSTINAE KALINOVIAE LELOVIENSIS CAPITANEAE, viteae candore, morum gravitate illustris sororis GERMANO FRATRI

[Ludwika Dołchańskiego Starosty, Jana W[ielkiego] Ks[ięstwa] Litewskiego Stolnika, pomiędzy śmiertelnikami wdzięcznie doświadczonych, każdego, ile mogliby pięknie zasłużyć, śmiercią przedwczesną uprzedzonych, Justyny Kalinowsiego lelowskiego starosty, żyjącej niewinnie, zachowującej powagę Słynnej Siostry rodzony Brat]

ANNAE, Vetustissimâ ABDANCIORUM PROSAPIA hîs axmis primum per Scubam obtentîs

 [Anny, Starożytnego Abdank Rodu jego pień najpierw poprzez Zbroję uzyskany].

            Woiewodztwo Lubelskie, pierwszym w pośrod siebie umieszczeniem, Borzęckich; z nich dla siebie nabyło zaszczytu. Gdy Przodek Domu Borzęckich, początek pisania się z Kozarzewa Borzęckim, założywszy we wsi Kozarzewie Dziedziczney, z przyległościami w tymże Woiewodztwie leżącey, ta owych wiekow ciemność, Jego Imię z godnością, przed naszemi oczyma ukryła, lecz nam ie Jaśnie odkryła, z pozostałych Braci w średnim Janie Romanie z Kozarzewa Borzęckim, którego stryieczni Bracia odziedziczyli toż Kozarzewo.

Naystarszy Brat Jana Romana [Paweł] przeniosłszy się w Woiewodztwo Przemyskie, z Małżeńskich ślubow miał Syna Janusza.

            [Janusz], który w tymże Woiewodztwie [Przemyskim] dziedziczył Oyczyste dobra, był Vice Marszałkiem, związku Baranowskiego, maiący dwoch Synow Antoniego i Jozefa.

[Jan Roman], Ktory poprysiągłszy dożywotnią przyjaźń W. J. Pannie Chrystynie Kręskiey, z ktorą spłodził piąciu Synow: Mikołaia, Alexandra, Marcina, Zygmunta, i Franciszka. Corek zaś cztery z ktorych [? Borzęcka], druga [? Borzęcka], trzecia Anna, czwarta Konstancya.

            [? Borzęcka] poszła za [?] Gałęzowskiego.

            [? Borzęcka] za [?] Bystrzanowskiego.

            Anna za [?] Gniewkowskiego.

            Konstancya za [?] Nowickiego.

            Mikołay naystarszy Syn Jana Romana, służywszy za Towarzysz pod znakiem Husarskim, Młodzianem umarł.

            Alexander drugi Syn Jana Romana, był Woyskim Płockim, w Bełzkim zaś Woiewodztwie, w dożywotnią przyiaźń poioł W. J. P. Annę Karśnicką z Woiewodztwa Bełzkiego, przeniosł się w ziemię Chełmską; gdzie prawem dziedzicznym, nabył dobr Maszowa, Podchorodyny, i części w Chorodnie za Bugiem Rzeką; i pod Włodawą posiadał wieś Sochawę, do Włodawy należącą, od J. WJ. P. Ludwika Pocieia, na ow czas Podskarbiego Litewskiego. Tenże Alexander Woyski Płocki, z tąż Anną Karśnicką, spłodził w tychże Dobrach, Piąciu Synow: Felixa, Krzysztofa, Woyciecha, Stanisława i Mikołaia Nayukochańszego Ojca [Kazimierza]. Córkę tylko iedną miał W. Jmć P. Katarzynę.

                        [Katarzyna], ta się dostała w stan Małżeński W. J. P. Kazimierzowi Stawskiemu, z ktorey spłodzony iest Paweł w Babicach na Wołyniu.

                        Felix czyli Szczesny naystarszy Syn Alexandra, poioł w dożywotnią przyiaźń W Jmść Pannę Fruzynę Hałyńską w Ziemi Chełmskiey, sam był Porucznikiem pod Pancerną Chorągwią, J. W. Sapiechy Krayczego Litewskiego, lecz oboie bezpotomnie z tym się pożegnali światem.

                        Krzysztof drugi Syn Alexandra, osiadłszy w Powiecie Krasnostawskim, zaślubił sobie W. J. Pannę Rachelę Czyżowną, Stolnikownę Wileńską, z ktorą miał dwoch synow, pierwszy Jan, drugi Jozef, sławą Kaznodzieyską zaszczyceni Mężowie, bieg życia swego zakończyli.

                                    Jan [kaznodzieja] był Jezuitą.

                                    Jozef [kaznodzieja] w Zakonie OO. Cystersow.

                        Woyciech trzeci syn Alexandra, był Chorążym pod J. W. J. Panem Romanowskim Podkomorzym Chełmskim, Rotmistrzem Chorągwi Pancerney. Który pierwszym związkiem Małżeńskim, z Wielmożną Jmość Panną [?] Dedyńską Stolnikowną Owrucką, żywszy bezpotomnie. Drugim związkiem Małżeńskim, poioł w dożywotnią przyiaźń, w Ziemi Chełmskiey W. Jmść Pannę Zofią Rogalownę Zawadzką, ktora światu Polskiemu wydała dwoch synow, Antoniego i Michała.

                                    [Antoni] w Ordynacyi Zamoyskiey, był Generalnym Kommissarzem, pod J. W. Woiewodą Lubelskim. Lecz śmierć zazdrosna, tamę mu założyła, od poświęcania się dalszym usługom Oyczyzny.

                                    Michał zaś, życie swoie poświęcił na usługi Oyczyźnie w Regimencie Brylowskim będąc Majorem, dni życia swego Młodzianem zakończył w Saxonii.

                        Stanisław syn czwarty Alexandra, przeniósłszy się do Wielkopolskiey, wziął za Towarzyszkę życia W. J. Pannę Teressę Karską, z ktorą znowu przeniosł się do ziemi Chełmskiey, w ktorey posiadał dobra Podchorodyny z przyległościami. Z tąż Małżonką swoią miał syna Jozefa [i ? Borzęckiego].

                                    [Jozef], ktory zaślubiwszy sobie W. J. Pannę [?] Wiktoronę Chorążankę Trembowolską, w Krakowskim Woiewodztwie, Dziedziczy [1792] dobra Kościelec z przyległościami, pod Krząnowem [Chrzanowem], maiący syna Wincentego.

                                    [? Borzęcki] Brat zaś Jozefa z Kozarzewa Borzęckiego, będąc Piarem, w Rzymie świat ten pożegnał.

Najstarszy Brat Jana Romana [Paweł] z Kozarzewa Borzęcki, w Przemyskim, spłodziwszy Janusza.

            Janusz zaś spłodził dwoch synow, W. Antoniego i Jozefa.

                        Antoni także w Przemyskim, zawarłszy Małżeńskie śluby z W. J. Panną Warszycką [Justyną Winnicką] Dziedziczył wieś Kobielą z przyległościami, będąc Rotmistrzem Łanowego Pułku, ustąpił Bratu swemu Jozefowi Rotmistrzostwa, a sam został wyniesionym na Kasztelanią Przemyską, syn Iego Andrzey [Franciszek].

                                    Andrzey [Franciszek] będąc Podstolim Litewskim oraz Starostą Zydaczewskim, wszedł w związek krwi z Jaśnie WW. Pocieiami, gdy wziął za dożywotniego Przyiaciela, J. W. Jmść Pannę [Ludwikę Mariannę] Pocieiownę Hetmana Litewskiego Corkę, z ktorą spłodził Alexandra.

                                                [Alexander], ktory będąc Podstolim Koronnym i Starostą Przemyskim, zawarł dożywotne śluby Małżeńskie z J.W. Jmość Panną [Anną] Ankwiczowną Kasztelanką Wiślicką, synowie i corki ieszcze do tych czas [1792] żyiący.

                        Jozef zaś Rotnistrz, Brat rodzony J. W. Antoniego z Kozarzewa Borzęckiego Kasztelana Przemyskiego Młodzianem umarł.

[Pawła Borzęckiego] Naystarszego Brata z owych trzech synow z Korzarzewa pochodzącego, tu się zakończa Linia Genealogii, kto chce mieć obszernieyszą wiadomość, niechay czyta Genealogią wydaną z druku w Lublinie, do sprawy w Trybunale Piotrkowskim, w sprawie sukcessyi Borzęckich z WW. Warszyckiemi sukcessorami, roku 1789. ś. p. [Justyny Winnickiej] Małżonki J. W. Antoniego z Kozarzewa Borzęckiego Kasztelana Przemyskiego.

            Marcin trzeci syn Jana Romana z Kozarzewa Borzęckiego a Brat rodzony Alexandra Woyskiego Płockiego, przeniosł się w Woiewodztwo Sieradzkie, i zawarł śluby Małżeńskie z Wielmożną [?] Masłowską, z którą miał dwoch synow, Jana i Jerzego.

                        Jan Młodzianem umarł.

                      Jerzy w tymże Woiewodztwie Sieradzkim za dożywotniego Przyiaciela przybrał sobie W. J. Pannę Zofią Zaleską z Wydrzyney Woli, z tą spłodził dwoch synow Jozefa [i Andrzeja].

                                    [Jozef], ten w Młodzieńskim wieku ten świat Pożegnał.

                                    Andrzey zaś ożenił się z W. J. Panną Joanną Marszewską w Prusinowicach pod Szadkiem, z ktorą miał syna Andrzeia.

                                                Andrzey zaś w dożywotnią przyiaźń obowiązał sobie W. J. Pannę Salomeą Myszkowską, która mu wydała trzech synow, i trzy corki. Synowie są Woyciech, Jan i Paweł a trzey Bracia zostaią w Pułku J. O. Xięcia Wittemberskiego, corki zaś W. Jmść Panna Antonina, Maryanna i Helena.

                                                            Woyciech, Jan i Paweł zostaią w Pułku J. O. Xięcia Wittemberskiego.

                                                            Antonina dostała się w dożywotnią przyiaźń, W. [?] Ordędze Woyszczycowi Sieradzkiemu.

                                                            Maryanna i Helena, jeszcze [1792] w Panieńskim stanie zostaią.

                Zygmunt czwarty syn Jana Romana, a Brat Alexandra Woyskiego Płockiego i Marcina rodzony, Ten zaciągnąwszy się pod Hussarską Chorągiew, był obrany Deputatem na wybieranie Hiberny, dla swoiey Chorągwi, gdy obowiązki Urzędu swego wypełnia, w Woiewodztwie Sieradzkim, niespodzianie w Małyniu u rodzonego Brata swego Marcina dług śmiertelności wypełnił, a ciało Jego powszechnego zmartwychwstania oczekuie w Lutomirsku u WW. XX. Reformatow.

                Franciszek piąty syn Jana Romana, ten poświęciwszy się na usługi i obronę Oyczyznie, w utarczce nieszczęśliwym losem dostał się w niewolą Turecką, Lecz Alexander Woyski Płocki a rodzony Franciszka, będąc na Rezydencyi na ten czas, u Posłuiącego do Turczech J. W. Hetmana Rzewuskiego, dzielnością to swoią wymogł, że J. W. Hetman powagą swoią, Franciszka od niewoli wolnym uczynił, ktory powrociwszy do Oyczyzny, osiadł w Woiewodztwie Sieradzkim, i poiął w dożywotnią przyiaźń W. J. Pannę [?] Ostaszewską, z ktorą miał dwoch synow Stanisława i Zygmunta.

                        Stanisław syn Franciszka poiął w dożywotnią przyiaźń, W. J. Pannę Annę Chociszewską, z ktorą  miał trzech synow, Marcina, Jerzego i Macieia.

                                    Marcin syn Stanisława, wziął w dożywotnią przyiaźń Wdowę W. J. Panią Teressę Łubieńską, z ktorą miał dwie corki.

                                                [? Borzęcka]

                                                [? Borzęcka]

                                    Jerzy bezpotomnie z szedł z tego świata.

                                    Maciey syn Stanisława, poiął w dożywotnią przyiaźń W. J. Pannę Cecylią Mikołaiewską, syn ich Kasper.

                                                Kasper z Litwy przybywszy w Woiewodztwo Sieradzkie, w dożywotnią przyiaźń poioł w Woiewodztwie Poznańskim, W. [?] Lewandowską Wdowę, z ktorą miał dwoch synow, Jozefa, Theodora, i Eleonorę corkę.

                        Zygmunt drugi syn Franciszka a Brat młodszy Stanisława, pierwszym ślubnym związkiem, poiął w dożywotnią przyiaźń Wdowę W. Jmość Panią Agnieszkę Grabowiecką, ktora przeżywszy pasmo lat, bezdzietna z tego zeszła świata. Drugim ślubnym związkiem tenże W. Zygmunt poiął w dożywotnią przyiaźń W. J. Pannę Barbarę Błeszyńską, z ktorą miał synow trzech, Sebastyana, [Teodora], [Woyciecha].

                                    [Sebastyan], ten w młodym wieku, będąc Kommissarzem w Białymstoku, z tego z szedł świata.

                                    Teodor dopędzaiący [1792] sędziwych lat Męża, wyręczający [Kazimierza], z Gospodarskich trudow w Beleniu, wspólny [z nim] dźwiga ciężar.

                                 Woyciech zaś bieg życia swego poświęciwszy Bogu, w Zakonie S. Oyca Franciszka WW. OO. Bernardynow, w Prowincyi Małopolskiey, nieśmiertelney pobożności Mąż, niemałego WW. z Kozarzewa Borzęckich domowi przydaie [1792] zaszczytu.

                        Czas iest przystąpić, do umieszczenia ostatniego syna Alexandra Woiskiego Płockiego, a Nayukochańszego Ojca [Kazimierza] nieśmiertelney Godnego pamięci Męża, W. ś. p. Jmci Pana Mikołaia z Kozarzewa Borzęckiego Cześnika Chełmskiego. Ten sprzedawszy dziedziczne dobra w Ziemi Chełmskiey, Maszow i Radziechow, przeniosł się w Woiewodztwo Sieradzkie, wziąwszy Dziedzicznym prawem dobra Belen i Zagorzyce, w nich osiadszy iako Dziedzic, bo ie sobie i Następcom swoim kupił, aby Borzęccy z Kozarzewa byli tychże dobr nieśmiertelnemi Jmienia Borzęckich z Kozarzewa Posiadaczami. Ten wielkiego zaszczytu Mąż, ś. P. Oyciec [Kazimierza] Nayukochańszy, dożywotnią przyiaźń zaprzysiągł W. Jmci Pannie Maryannie z Dzieszek Ostrowskiey Herbu Nieczuia, Roku zbawienia 1699, a [Kazimierza] Nayukochańszą Matką. Ta wydała z siebie na ozdobę Oyczyzny, [Kazimierza] i  Rodzonego [jego] Wielmożnego Michała, i Corki dwie: Elżbietę [i Dorotę]. Dopędziwszy lat wieku swego 103. Z tym się światem pożegnał. [Jego żony] zeszłej z tego świata w roku życia swego 72 zwłoki śmiertelne, [pochowane] obrządkiem Uroczystym w Kościele OO. Dominikanów Sieradzkim, przy ś. P. Mężu leży.

                                    Elżbietę ślubnym Małżeńskim związkiem, poiął W. J. Pan Franciszek Boguta Starzyński Łowczy Krzemieniowski, z ktorą miał syna Wincentego i Corki dwie, Konstancya [i] Teodora.

                                    Dorota druga corka ś. P. [Mikołaja], ta poświęciwszy się w Zakonie S. O. Dominika w Klasztorze WW. Panien Dominikanek Piotrkowskim, roku 1741 pod Jmieniem Kunegundy, świątobliwie dni życia swego zakończyła, w tymże Klasztorze, roku 1789.

                        [Mikołay i Maryanna Ostrowska] bieg sędziwych lat wypełniwszy, których ciał zwłoki spoczywają (iako Konfratrów) w grobie Zakonnym, WW. OO. Dominikanow Sieradzkich, [Kazimierza] staraniem roku 1759 [im] te zwłoki nayukochańszych Rodziców oddawszy pod straż.

                                    Wstąpiłeś w ślady Oyca Twego, Wielmożny [Kazimierzu] Cześniku Dobrodzieiu, nie tylko w tym, że po ś. p. Oycu Twoim od ś. p. Augusta III. Monarchy Polskiego zostałeś udarowanym Cześnikostwem Chełmskim ale i w tym że dawszy dowody w Prześwietny Palestrze Sieradzkiey Twoiey biegłości rozumu, umieściły Cię u Dworu J. W. Kazimierza Rudzińskiego Woiewody Mazowieckiego, Marszałka na ten czas roku 1748. Trybunału Piotrkowskiego. Gdy iuż zupełnie poświęcać zamyślałeś, usługi Twoie Oyczyźnie, nastąpiwszy nigdy obżałowana strata Wielmożnego ś. p. Oyca Twoiego, który dopędziwszy lat wieku swego 103. z tym się światem pożegnał. Złożywszy iego zwłoki w Zakonnym Grobie, w Kościele OO. Dominikanów Sieradzkich. Zaleta rozumu Twego przenikłości, posadziła Cię w Magistraturze, na mieyscu Sęskim Wielm: Bogusława Kożuchowskiego Sędziego Wieluńskiego, zasiadłeś tę stolicę sęską z WW. Jhmość Panami Niniewskim Podsędkiem i Wężykiem Pisarzem Wieluńskim, zakończywszy tę Magistraturę z pochwałą stron, oczekuiących sprawiedliwości. Niedałeś sobie odpoczynku, bo coś tylko uwolnił się od piora z Palestry Sieradzkiey, tak zaraz Ręce twoie poświęciłeś orężu, gdyś się zaciągnął pod znak Pancerney Chorągwi J. W. J. P. Miączyńskiego Woiewody Podlaskiego, zostaiąc nie mały czasu przeciąg, dalszych chęci Twoich przedsięwzięcie, zatamowała ci nigdy nieobżałowana śmierć ś. p. nayukochańszey Rodzicielki Twoiey, zeszłey z tego świata w roku życia swego 72. ktorey zwłoki śmiertelne, pochowawszy obrządkiem Uroczystym w Kościele OO. Dominikanów Sieradzkim, w gtobie Zakonnym, przy ś. p. Mężu Iey , a Oycu Twoim nayukochańszym. Opłakawszy nigdy nienadgrodzoną stratę Nayukochańszych Rodzicow swoich. Na nieustanne nalegania Obywatelow, skłoniłeś serce Twoie Wielmo: Cześniku do Damy Urodzeniem, przymiotami rzadkiemi okraszoney, Wielmożney Jmci Panny Katarzyny Seneńskiey z Kiełczowa Kiełczowskiey, Stolnikowney Kowalskiey, a Godney Cory Wielm: Jmci Pana Rocha z Kiełczowa Kiełczowskiego Stolnika Kowalskiego, ktorą to ś. p. Małżonkę Twoię zrodziła W. Jmć Pani Joanna Trzebińska, z pierwszego Małżeństwa z W. J. P. Rochem Kiełczowskim w Kiełczowie smużnym, w Powiecie Konińskim. Ktorey, to iest W. J. P. Katarzynie Kiełczowskiey zaprzysiągłszy dożywotnią przyiaźń, maiąc z nią Potomstwo, lecz to zazdrosna śmierć, Wam z żałością serc waszych, z oczu waszych w lochach podziemnych ukryła, gdy ich krotki wątek życia przerwała. Wianem zaś ś. p. Małżonki twoiey (nigdy nieodżałowaney od wszystkich w okolicy obywatelow) spłaciłeś W. J. P. Michała Młodszego Brata twego, z Dobr Zagorzyc i Belenia, onęż posiadasz dziedzicznym prawem po Rodzicach Twoich.
Osiadłszy te dobra, i tu w tey roztropności Obywatelskie serca nie dały ci spoczynku. Gdyś został obrany za Sędziego do Biskupic między Sukcessorami J. W. Walewskiego Kasztelana Spicimierskiego, gdzie z wielką pochwałą, stron sprawiedliwość zachowałeś, i stronności unikałeś, gdy obiema stronom ich żądaniu zadosyć uczyniłeś. Te Magistraturę ledwie zakończywszy, aliści z Dekretu Warszawskiego zostałeś Wiel: Cześniku naznaczonym Kommissarzem, na ułatwienie zachodzących prawnych przeciwności, tyczących się dobr, między W.W. Zakrzewskim Sędzią Ziemskim Radzieiowskim, [teściem] Rochem Kiełczewskim, Stolnikiem Kowalskim, Kamińskim Komornikiem Kaliskim, i innemi, z podziwieniem stron onęż w spokoyności umysłow zostawiłeś, że żadna strona z umiarkowaney Twoiey roztropności, nigdy niemiała na Twoy wyrok zażalenia, ale owszem od tychże stron zasłużyłeś sobie na nieśmiertelną zaletę Męża roztropnego i sprawiedliwość kochającego. A to wszystko zaświadczaią Księgi Grodzkie Radzieiowskie Anno Dni 1776 Feria 2da in Crastino Festi Circumcisionis Dni Nostri Jesu Chrisi Radzieioviensis M. Borzęcki Pincerna Terrae Chełmensis Juramentum praestitit Etc. Etc. Wzywany byłeś Wielm: Cześniku na różne Magistratury.

                                    Nayukochańszy Michał Brat [Kazimierza] młodszy, ktory będący na usługach Oyczyzny, w pieszym Regimencie Gwardyi Koronney, pod Szefem J. O. Xięciem Czartoryiskim, Woiewodą na ow czas Ruskim, na ktorych usługach Oyczyzny przepędziwszy lat 16. odebrawszy Chorąstwo w tym Regimencie, chcący dalsze usługi swoie, poświęcać Dobru powszechnemu, słabość zdrowia, nie pozwoliła mu do dalszego ciągu ich dopełnienia. Przeto uwolniony od Rycerskich obowiązkow, obowiązał sobie w dożywotnią przyiaźń Wielm: Jmć. Pannę Magdalenę Zaleską, bliską krwią złączoną z J. W. Jmć Panią z Głębockich Walewską, Kasztelanową Łęczycką, z ktorą miał dwie Corki Petronellę i Teodozyą. Lecz po zgasłym życiu Nayukochańszey Małzonki swoiey, summę z zastawu podniosł i na Bank dał, sam przy Wielm: [Kazimierzu] Cześniku w Beleniu, Bracie swoim, z małoletniemi Corkami swoiemi, Mąż cnotą i pobożnością zalecony dni życia swego w naprawieniu zwątlonych sił swoich, w spokoyności prowadzi [1792].

            Dotąd prosta linia prowadzi się, od Alexandra z Kozarzewa Borzęckiego Woyskiego Płockiego, a syna Jana Romana z wsi Kozarzewa pochodzącego. Lecz zapomnieć się nie godzi stryjecznych Braci z Kozarzewa Borzęckich, z tych pierwszy

            Brat stryieczny Wielm: [Marcyan] Sędzia Ziemski Chełmski, który miał za do[ży]wotnią Przyiaciołkę życia swego Sobieską [Anna Zielonka], Krola Jana III. rodzoną synowicę, posiadając Dobra dziedziczne z przyległościami w Ziemi Chełmskiey Kraine i inne.

            Drugi Brat tegoż Sędziego [Jan], ożenił się w Powiecie Krasnostawskim z Jmć P. [?] Dobrzycką, sam będąc Pisarzem Grodzkim Krasnostawskim, i tamże posiadał dobra Maszow dziedziczne, miał trzech synow, z ktorych ieden [Michał] był Archydyakonem Chełmskim.

                        [Michał] był Archydyakonem Chełmskim.

            Trzeci także [?] Borzęcki, który był kupił dobra w Ziemi Chełmskiey za Bugiem Rzeką wieś Imieniem Olesk, który prostą linią szedł od naymłodszego trzeciego Brata z Kozarzewa w Lubelskim [? Borzęckiego], w tych dobrach ożeniwszy się, spłodził czterech synow: Aleksandra, Marcina, Władysława i Andrzeia Borzęckich.

                        Alexander naystarszy ożeniwszy się pospłacał swych Braci z tychże Dobr Oleska, i sam odziedziczył, maiąc synow trzech Stanisława, Franciszka, i Marcina.

                                    Stanisław był Generalnym Kommissarzem dobr Łokaczyzny i innych u J. O. Xcia Sanguszka na Wołyniu lecz ten, iako i naymłodszy Marcin, bezpotomnie zeszli z tego świata.

                                    Franciszek drugi syn Alexandra z Oleska, służąc za Towarzysz pod Chorągwią z tymże J. O. Xciem Sanguszkiem, Zaślubił sobie w dożywotnią przyiaźń J. O. Xżnę [Annę] Woroniecką, w Radziechowie w Ziemi Chełmskiey, spłodził z tąż Xiężną synow trzech Andrzeia, Jozefa i Stanisława.

                                                [Andrzej Chorąży Mozyrski]. Po Chorążym zostało synów dwoch.

                                               [Józef Stolnik Nowogrodzki]. Po Stolniku także [zostało] synow dwoch [Jan i Michał]. Oiciec Jana Podsędka Jozef Borzęcki Stolnik Nowogrodzki, był Deputatem na Trybunał Piotrkowski z Woiewodztwa Wołyńskiego roku 1759. ś. p. W. J. P. Jozef Stonik pod Łuckiem [posiadal dobra] Serniki, i Serniczki z przyległościami.

                                                            Jan iest [1792] Podsędkiem Czernichowskim, który był Deputatem w Trybunale Piotrkowskim. [Posiada dobra] pod Łuckiem Serniki, i Serniczki z przyległościami

                                                            Michał w Palestrze Luberlskiey, z drugiemi Braćmi.

                                                Stanisław Łowczy Nowogrodzki, poiąwszy w dożywotnią prziaźń Wielmożną Jmć P. [?] Zułkiewską z ktorą miał syna i corkę, ieszcze w małoletności [1792] zostający na Wołyniu, Posiada dziedziczne dobra Bytnio i inne.

                                                            [? Borzęcka]

            [Mkołaja ojca Kazimierza] Rodzica, Aleksandra Woyskiego Płockiego, który żyiąc lat 89. pochowany w Chełmie w Monastyrze u XX. Bazylianów Cerkwi Unitow, roku 1707 pod czas Jnkursyi Szwedzkiey i Moskiewskiey.

20.

Dnia 16 July [czerwiec] 1802 Roku. (Przeniesiony pod Rok 1825 N 39).

JW. Franciszek Borzęcki Sędzia Głowny Guber[ni] Podolskiey Departamentu Pierwszego w Dowod Szlachetney Swey y Synow Swoich Jana Nepomucena y Antoniego Borzęckich Rodowitości złozył Dokumenty następuiące iako to

Roku 1783 dnia 27 Czerwca na Groncie Dóbr Miasta Winnicy Zapadły, a 13 Października 1797 w aktach Ziem[skich] Kowelskich oblatowany Dekret.

Roku 1787 dnia 12 Czerwca w Sądach Ziem[skich] Łuckich, od WW Adama y Wiktoryi z Borzęckich Czarnołuskich Podst[olich] Czern[iechowskich] małżonków na WWch Janie Podsędku Ziem[skim] Czern[iechowskim] y Michale Staroście Danczewsk[im] Borzęckich Braci między sobą rodzonych otrzymaną kondemnatę.

Roku 1792 dnia 17 Czerwca w Byrien sporządzoną a 29 Listopada 1792 w grodzie Latyczowskim oblatowaną JW Stanisława Borzęckiego ŁNO SSK. W. Franciszkowi Borzęckiemu Sędziemu Ziem[skiemu] Włodz[imierskiemu] Synowi Swemu na Pewne Dobra Dymissyą.

 28 Lutego 1794 w Kasztowce Spisaną Między WW Woyciechem y Bogumiłą z Kozyrskich Podhorodeckiemi mał[żonkami] a W Franciszkiem Borzęckim Intercyza

z ktorych złożonych Dowodow ponieważ okazuie się że JW. Franciszek Borzęcki Sędzia Główny Guber[ni] Podols[kiej] Pierwszego Depart[amentu] maiący synow dwóch Jana Nepomucena y Antoniego iest synem JW Stanisława Borzęckiego Łowcz[ego] Nowogrodz[kiego] OSSK Bratem stryiecznym WW Michała Starosty Dumiczen[skiego] y Jana Podsędka Ziem[skiego] Czerniechows[kiego] W Józefa Starosty Nowogrodz[kiego] Synów a zaś Maxymiliana Podcz[aszego] Lubacz[owskiego] Karola Łowcz[ego] Horodels[kiego] Adama y Michała Mieczn[ika] Lubacz[owskiego] W Andrzeja Skarbnika Mozyr[skiego] Synów podobnie Bratem Stryiecznym [z]arazem z wspomnionemi Bracią Swoiemi Stryiecznemi NW Franciszka Borzęckiego Skarbn[ika] Latycz[owskiego] iest wnukiem NW Alexandra Borzęckiego Prawnukiem a z WW Alexandra y Anny z Podhorodeckich Borzęckich Mał[żonków] Praprawnukiem ze Dobra Ziemskie z Bracią Swoiemi Stryiecznemi dopiero wspomnionemi posiadaią, y że Herbu Połkozie a mianowicie „Głowa Osla Szara powinna być w Polu Czerwonym na Hełmie z Korony połkozy w Prawo Tarczy skierowaney, głową wyskakuie także nogi u niej Przednie do Góry zadarte rogi na Grzbiet złożone Jest Jmienia i Familij IWWch Borzęckich własny i z dawna przez tez Jmie używany.

Dowody IWW Borzęckich za dostateczne uznawszy - Jmiona Tychże w Część Szóstą Xięgi Starożytney Szlachty Gubernji Wołyńskiey umieścić y o tym Upewniaiący Patent wydać rozkazali.

(Vide Rezolucya Rs 1802. Dnia 27 Lutego Nr. 28 obotyczenie Braci).

Decyzja o zapisie Franciszka Borzeckiego wraz z rodziną do częśći szóstej Ksiąg Szlachty. Z wykazu powiatowego o szlachcie, 1825, P. 39. [K. 9-11v]

39.

Wywod Rodowitozci szlacheckiey WW Borzęckich. Roku 1825. Miesiąca Lutego 25 dnia

Dokumenta przy Prozbie przez w. Pana Nepomucena Borzęckiego Obywatela Powiatu Zasławskiego względem poprawienia Legitymacyi swey przez oyca w. Franciszka Syna Stanisława Borzęckiego [dopisek na marginesie: maiącego Braci Stryiecznych Michała i Jana synow Jozefa - oraz Maxymiliana, Karola, Adama i Michała Synow Andrzeja] w Roku 1802 dnia 16 Lipca pod Nr 28 dopełnioney oraz w tymże roku [1802] na dzień 27^m Listopada pod N takoż 28^m nastąpnioney Rezolucyi względem załączenia do tejże Braci iego od Stryieczno Stryjecznych ww Woyciecha i Pawła, Synów Andrzeja wnukow takoż Andrzeja prawnukow Jana a Praprawnukow Marcina Borzęckich przeniesienia takowey pod Rok teraznieyszy [1825] i zamieszczenia do teiże Siebie z Synami - brata rodzonego Antoniego i wspomnionych od Wzwyż wym[ienionych] Stryiecznych Braci oraz z Swych Stryiow Woyciecha i Pawła Borzęckich złożone Jako to

                Roku 1650 dnia 27 Lipca we Włodzimierzu od iw. Pani Katarzyny z Stanisława i Doroty z Orochow Bzickich Mał[żonków] Dobra wsi Stawki Zwaney w Guber[ni] Wołyn[skiej] Powiecie Włodzimirskim lezącey za Prawem Zastawnym w Summie 3100 Zł[otych] Pol[skich] od iw. X Katarzyny z Jerananicz Owłoczymskiey tychże Dóbr Dożywotney Pani Sobie nadanym poziadaczów na rzecz jw Alexandra i Anny z Podoreskich Borzęckich Mał[żonków] w teyże Sumie i o tęż wies Stawki przy przyiaciołach spisany a Roku Miesiąca i Dnia tychże [27.07.1650] za osobistym stawieniem się przed aktami Grodzkiemi Zamku Włodzimir[skiego] zeznany zastawny zapis.

                Roku 1718 dnia 3 Lutego w Radziechowie między JWO. Książętami Władysławem Korybutem Stolnikiem Wendryn[skim] i Dorotą z Lisieckich Woronickiemi Mał[żonkami] ziedney a w Franciszkiem Borzęckim staraiącym się o przyiaz dożywotną Xiężniczki Anny Woronieckiej Corki tychże z drugiey strony z przeznaczeniem po teyże posagu 4000 Zł[otych] Pol[skich] i w Jnnych okolicznościach przy przyiaciołach spisaną a Roku 1719 Sabatho nisrastim Posti Nativitatis Beatisime Virginis Mariae na Grodzie chełmskim oblatowaną przedszlubną Intercyzę.

                Roku 1769 dnia 19 Kwietnia Panowania zaś 5^o Roku w Warszawie datowany od Nayiaśnieiszego Stanisława Augusta [Poniatowskiego] Króla Polskiego w. Stanisławowi Borzęckiemu Urząd Miecznika Nowogrodzkiego po W. Jozefie Kondrackim wakujący łaskawie konferowany a Roku tegoż [1769] dnia 7 Grudnia w aktach Grodzkich Włodzimir[skich] oblatowany przywiley.

                Roku 1778 dnia 17 Lipca panowania zas 8^o Roku w Warszawie od tegoż Nayiasnieyszego Stanisława Augusta [Poniatowskiego] Krola Polskiego temuż w Stanisławowi Borzęckiemu na Urząd Łowczego Nowogrodz[kiego] po IW. Jozefie Chorzewskim wakujący łaskawie konferowany a Roku 1774 dnia 5 Lutego w aktach Grodzkich Włodzimi[rskich] oblatowany Przywilej.

                Roku 1774 dnia 2 Marca w Łucku przez w. Kazimierza Olszamowskiego Umocowanego i z mocy Dymissyi od ww. Adama i Waleryny z Wisłockich Badabanow Ska[rbnika] Czer[niechowskiego] Mał[żonków] Rodzicow żony swey Dobr częsć wsi Bytnia Dziedzicow posiadaczw na rzecz i osobę w. Stanisława z Kozarzewa Borzęckiego Łowczego Nowog[rodzkiego] z ww Franciszka i Anny z Xiążąt Woronieckich Borzęckich Ska[rbnika] Latyczow[skiego] Mał[żonków] Syna tychże Dóbr częsci wsi Bytnia ze wszelkiemi do niey przynaleznosciami przy przyiaciołach spisany a roku Miesiąca i Dnia tychże [2.03.1774] przed aktami Grodzkiemi Łuckimi zeznany i Roku 1776 dnia 10 Czer[wca] w tychże aktach oblatowany wieczystej Darowizny Zapis.

                Roku 1783 dnia 27 Czer[wca] na Groncie Dobr Miasta Winnicy zapadły a Roku 1797 dnia 13 Pazdzier[nika] w aktach Ziem[skich] Kowel[skich] oblatowany Dekret.

                Roku 1787 dnia 12 Czerwca w Sądach Ziem[skich] Łuckich od iww. Adama i Wiktoryi z Borzęckich Czarnołozkich Podstolich Czerniechow[skich] Mał[żonków] na ww. Janie Podsędku Ziem[skim] Czerniechow [skim] i Michale Staroscie Danczewskim braciach między sobą rodzonych otrzymaną Kondemnatę.

                Roku 1792 dnia 11 Czerwca panowania zaś 28 Roku w Warszawie datowany od Nayiasniejszego Stanisława Augusta [Poniatowskiego] Krola Polskiego w. Stanisławowi Borzęckiemu Łowczemu Nowogrodzkiemu na Order So Stanisława nayłaskawiey Konferowany Przywiley.

                Roku i miesiąca tychże [czerwca 1792] dnia 17 w Bytniu sporządzoną a Roku tegoż [1792] dnia 29 Listopada w Grodzie Latyczow[skim] oblatowaną od JW. Stanisława Borzęckiego Kawalera w Franciszkowi Borzęckiemu Sędziemu Ziem[skiemu] Włodzimir[skiemu] Synowi swemu na pewne Dobra Dymissyą.

                Roku 1794 dnia 28 Lutego w Kastowie spisaną między ww. Woyciechem i Bogumiłą z Kozyrskich Podhorodeckiemi Małzonkami a w. Franciszkiem Borzęckim szlubną Intercyzę.

                Roku 1816 dnia 4 Grudnia w Bytniu przez w. Franciszka z Kozarzowa Borzęckiego Sędziego Ziem[skiego] Latyczow[skiego] Starosty Roznowieckiego z JWW. Stanisława Łowczego Nowogrodzkiego Orderu So Stanisława Kawalera i Maryanny z Żołkiewskich Borzęckich Mał[żonków] Syna z ww Franciszka i Anny z Xiążąt Woronieckich Borzęckich Skar[bnika] Latyczow[skiego] Mał[żonków] wnuka, na rzecz i osobę w. Jana Nepomucena Borzęckiego Deputata Komissyi Szlacheckiey Guberni Podolskiey z Powiatu Latyczow[skiego] obranego starszego Syna swego z w Barbarą z Podhorodeckich Małzonką spłodzonego tak Dóbr wsi Bytnia po oycu Stanisławie Borzęckim spadłey iako też Wulki Radoszyńskiey i części wsi Radoszyna przez siebie nabytych przy przyjaciołach spisaną a Roku 1817 dnia 30 Czerwca w aktach Ziem[skich] Powiatu Kowelskiego oblatowaną Dymissyą.

                Roku 1820 dnia 11 Lipca w Xięgach Koscioła Parafialnego Międzyrzyckiego zapisaną a Roku 1825 dnia 29 Stycznia z tychże Xiąg wydaną w. Józefa Kalasantego Kaietana Jana 3^ch Jmion Borzęckiego ww. Jana Nepomucena i Felicyanny z Wyszpolskich Borzęckich Mał[żonków] Syna Chrztu Metrykę

                Roku 1822 dnia 2 Stycznia w Xięgach tegoż Kościoła zapisaną a Roku 1825 dnia 5 Lutego Extraktem wydaną w. Stanisława Henryka dwoch Jmion Borzęckiego ww. Jana Nepomucena i Felicyanny z Wyszpolskich Borzęckich Mał[żonków] Syna Chrztu Metrykę.

                Roku 1823 ^o dnia 23 Czerwca w Xięgach tegoż Koscioła Międzyrzyckiego zapisaną a Roku 1825 dnia 15 Lutego Extraktem wydaną w Władysława Borzęckiego ww. Jana Nepomucena i Felicyanny z Wyszpolskich Borzęckich Mał[żonków] Syna Chrztu Metrykę.

Z stych złożonych Dokumentow ponieważ okazuie się ze ww. Jan Nepomucen i Antoni Bracia między sobą rodzeni Borzęccy są ww. Franciszka Sędziego Ziem[skiego] Latyczew[skiego] [synami] maiącego Braci Stryiecznych Michała, i Jana Synow Jozefa – oraz Maxymiliana, Karola, Adama i Michała Synów Andrzeja - w Roku 1802 wywod Rodowitosci swey Szlacheckiey w ninieyszym Zgromadzeniu wraz z teraz podaiącemi się Synami i od Stryieczno Stryiecznemi Bracią Woyciechem i Pawłem ww. Andrzeja Synami, takoż Andrzeja Borzęckiego wnukami Jana Prawnukami, a Marcina Praprawnukami w tymże Roku do wspomnionego wywodu za podaną Prozbą załączonemi z [Franciszka] i Barbary z Podhorodeckich Borzęckich Mał[żonków] Synami z ww. Stanisława Łowczego Nowogr[odzkiego] orderu So Stanisława Kawalera i Maryanny z Żołkiewskich Borzęckich mał[żonków] wnukami z ww. Franciszka i Anny z Xiążąt Woronieckich Borzęckich Mał[żonków] Prawnukami z ww. Alexandra i Anny z Podoreckich Borzęckich Mał[żonków] Praprawnukami Tudzież od Stryieczno Stryieczni Stryiowie ich ww. Woyciech i Paweł Borzęccy są ww. Andrzeja i Salomey z Myszkowskich Borzęckich Mał[żonków] Synami z ww. takoz Andrzeja i Joanny z Marszewskich Borzęckich Mał[żonków] wnukami z ww Jana i Zofi z Zaleskich Borzęckich Mał[żonków] Prawnukami a z ww Marcina i Anny z Masłowskich Borzęckich Mał[żonków] Praprawnukami - niemniey też ze i powyzsi Przodkowie Jch Kleynotem Szlachectwa szczycąc się Dobra Ziemskie za prawami sobie słuzącemi posiadali urzędami i orderami za przywileyami przez Nayiaśnieyszego Stanisława Augusta [Poniatowskiego] Krola Polskiego tymże nadanemi zaszczycali się oraz prerogatyw wszelkich Stanowi temu służących i Herbu Pułkozie mianowicie  „w polu Czerwonym Głowa osła szara na hełmie z Korony wprawo tarczy wyskakuie poł kozła z nogami przedniemi wzniesionemi do góry z rogami na grzbiet skrzywionemi”.

Jmieniow i Familey swey własnego iak herbarze Koronne poświadczaią zdawna używali Przeto Dowody takowe za dostateczne uznawszy postanowiło Jmiona ww. Jana Nepomucena z Synami Jozefem Kalasantym Kaietanem Janem trzech Stanisławem Henrykiem dwóch Jmiennemi i Władysławem oraz Antoniego braci między sobą rodzonych synow Franciszka tudzież Woyciecha i Pawła Synow Andrzeja od Stryieczno Stryiecznych Stryiow tychże z Kozarzewa Borzęckich proudencyą Szlacheckiego swego urodzenia autentycznemi Dokumentami Genealogicznie uzącey od lat Stu wykrywających do Rodosławney Xięgi Częsci Szóstey Starozytney Szlachty Guberni Wołynskiey pod Rok teraznieyszy [1825] przeniosłszy zapisać i otym Jm upewniający Patent Dekret wydać.

Wydany zał. d. 29 Stycznia 1829.

Киевской губернии в Махновском Уездном суде и предо мною Вицерегентом Карлом Зарецким сие свидетельство из Подольской Казенной Палаты Онуфрию Францеву Борженцкому в том что он по ревизии тысяча семьсот девяносто пятого года состоит записан в ревизской сказке на двух рублевой бумаге данное явно и по состоявшейся резолюции в Акты записан в словах – Свидетельство тысяча восемьсот тридцать пятого года …..? того дня По Указу Его Императорского Величества из Подольской Казенной Палаты Онуфрию Францишковому Борженцкому дано в сходство поданного им Прошения  и Утвержденного  Г: Заступающим место Подольского Вице Губернатора за….?  Хозяйственного отделения в десятый день сего м. Августа в том что по ревизии тысяча семьсот девяносто пятого года состоит записан по особо податной сказке Могилевского Уезда.

            Губернский контролион Романовский, Столоначальник Курчаловский /М. П./ Номер шесть тысяч семьсот тридцать восьмой – от слова до слова в книгу внесено.

[...wsi Szenderowki Possesor Podczaszy Lubaczewski Franciszek Borzęcki syn Jana jego żona Anna córka Józefa - dzieci ich synowie Wincenty, Daniel, Józef i Onufry - córki Tekla, Ludwika, Franciszka i Honorata u Franciszka brat jego Adam Borzęcki syn Jana...]

Киевской губернии в Махновском Уездном суде и предо мною Вицерегентом Карлом Зарецким сие свидетельство из Подольской Казенной Палаты Онуфрию Францеву Борженцкому в том что он по ревизии тысяча семьсот девяносто пятого года состоит записан в ревизской сказке на двух рублевой бумаге данное явно и по состоявшейся резолюции в Акты записан в словах – Свидетельство тысяча восемьсот тридцать пятого года …..? того дня По Указу Его Императорского Величества из Подольской Казенной Палаты Онуфрию Францишковому Борженцкому дано в сходство поданного им Прошения  и Утвержденного  Г: Заступающим место Подольского Вице Губернатора за….?  Хозяйственного отделения в десятый день сего м. Августа в том что по ревизии тысяча семьсот девяносто пятого года состоит записан по особо податной сказке Могилевского Уезда.

            Губернский контролион Романовский, Столоначальник Курчаловский /М. П./ Номер шесть тысяч семьсот тридцать восьмой – от слова до слова в книгу внесено.

[...wsi Szenderowki Possesor Podczaszy Lubaczewski Franciszek Borzęcki syn Jana jego żona Anna córka Józefa - dzieci ich synowie Wincenty, Daniel, Józef i Onufry - córki Tekla, Ludwika, Franciszka i Honorata u Franciszka brat jego Adam Borzęcki syn Jana...]

Przypisy Krasickiego.

Antoni z Sędziego Przemyskiego, podkomorzym tejże ziemi uczyniony spłodził syna Franciszka i córkę [Franciszkę]

ta [Franciszka] weszła w związki Małżeńskie z [Adalbertem] Siemińskim referendarzem koronnym, starostą Dembowieckim.
Jan Siemieński herbu Leszczyc, dwa razy śluby małżeńskie ponawiał, pierwszy raz z Świrską, która mu powiła Wojciecha starostę Dębowieckiego, porucznika pod ussarską chorągwią książęcia Sanguszka, marszałka w. Litewskiego, posła na sejm, ten żyje w dorzywotniej przyjaźni z [Franciszką] Borzęcką, podkomorzanką Przemysłką, z której temi czasy żyje w dzieciństwie synów dwóch.
Wojciech Siemieński starosta Dębowiecki (jak wyżej) mąż ludzki i wymowny, w prawie biegły, umarł referendarzem koronnym, r. 1763. Synowie jego młodo pomarli, córki zaś z [Franciszki] Borzęckiej zostawił cztery [Niesiecki, 1841/VIII].

Franciszek (syn wyżej wspomnianego Antoniego) podstoli Lit[tewski], starosta, mąż zacny ze wszech miar - zasługi jego i przymioty słały mu drogę do najwyższych honorów, ale śmierć prędka temu zagrodziła; z [Ludwiki Maryanny] Pociejówny wojewodzianki wileńskiej hetmanowny W[ielkiego] Ks[ięstwa] Lit[ewskiego] zostawił córkę [Justynę] i synów dwóch: - z tych jeden [Jan Ludwik] - drugi Alexander.

[Justyna] w małżeństwo oddana [Ignacemu] Kalinowskiemu staroście Lelowskiemu.
[Ignacy] Kalinowski herbu Kalinowa, starosta lelowski miał za sobą [Justynę] Borzęcką córkę [Franciszka] podstolego Litewskiego i z niej potomstwo [Niesiecki, 1840/V].
Józefa Kalinowska herbu Kalinowa, była córką Ignacego Kalinowskiego starosty lelowskiego podczaszego Halickiego kawalera orderu ś Stanisława, dziedzica Kamionki, Sucharków i Dziatkowic i Justyny Borzęckiej, która była córką Franciszka z Kozarzewa Borzęckiego Subdapifera Mag. Duc Lithvaniae i Maryanny Pociejowny córki Ludwika Pocieja wojewody Wileńskiego hetmana W. Ks. Lit. i Emerencyanny Warszyckiej miecznikowej koronnej [Niesiecki, 1845/X].

[Ludwik] starosta Dołżański z [?] Skarbkowną sterilis [bezdzietni].
N. Skarbek herbu Abdank córka Bilskiej, była za [Ludwikiem] Borzęckim, podstolim koronnym
[Niesiecki, 1841/VIII].

[Alexander] podstoli koronny, starosta Przemyski, złączył się z [Anną] Ankwiczowną i z niej miał potomstwo syna [Piotra], i córek dwie [trzy: Ludwikę, Maryannę i Honoratę]: umarł r 1780.
Ignacy herbu Pilawa, z Dzieduszyckiej tegoż potomstwo Mikołaj Potocki, tego żona Borzęcka Maryanna podstolanka koronna [Niesiecki, 1841 - Herbarz Polski. Przypisy Krasickiego. T. VII].

W roku 1778 Józef stolnik, Stanisław łowczy Nowogrodzki.

Borzęcki, herbu Półkozic, dom starożytny, o którym księgi dawne grodu Wąwolnickiego jakoby jeszcze w r. 1335, kwitnącego, wspominają. Przez długi szereg lat piastowali mężowie z tego domu godności i urzęda publiczne, osobliwie na Rusi, kilku pisało się też na elekcyę Stanisława Augusta.

Borzęcki Paweł, dzielny żołnierz w wojnie moskiewskiej, zasłużył się uspokojeniem wojska zrokoszowanego o żołd zaległy, nakłonił go czułą wymową do przeproszenia króla, i traktował sam z komisarzami królewskiemi we Lwowie r. 1662 o zaspokojenie niepłatnego wojska.

Kasper Borzęcki z Kozarzowa. Sąd ziemski lwowski, 1782

Piotr Borzęcki z Kozarzowa. Sąd grodzki sandecki, 1782

Borzęcki

V

Piotr Winnicki podstoli podolski & Maryanna Brzechowska

[dzieci:] Justyna

Leonard Pociej wojew[oda] Witebski st[a]r[o]sta Rochaczewski & Regina Oginska córka Samuela

[dzieci:] Ludwik

Stanisław Warsz[ycki] miecznik M[ozyrski] & Maryanna Jordan Kaszt[elan] Wojnicki

[dzieci:] Emercyanna

IV

Justyna W[innicka]

Ludwik Pociey Wojew[oda] Litew[ski] & Emercyanna Warszycka córka Stanisława miecznika pole[skiego]

Jakób Młocki & Ludwika Borzęcka

[dzieci:] Alfred

Alfred Młocki & Julianna Franciszka Skorzewska córka Stanisława i Magdaleny z Janowskich metryka ślubu w sw Andrzeja w Warszawie

[dzieci:] Bronisława Józefa

Bronisława Józefa Młocka ur. 10/5.1828 h. Prawdzic

V

Janusz de Kozarzów B[orzęcki] chorąży Zakroczymski & Anna de Staw Stawska h. Korczak

[dzieci:] Antoni

Piotr Winnicki podstoli Podolski h. Sas & Maryan[na] Bi[?]oska her[bu] Okrza

[dzieci:] Justyna

Albert Ankwicz & Anna Bo[?]trosz de Jrządze

[dzieci:] Michał

Kazimierz Białecki h. Rogi & Dorota R[?]ska

[dzieci:] Józef

Jan Poray Wybran[owski] Kat[arzyna] Że[?]ska

[dzieci:] Teofila

IV

Antoni de Kozarzów Sędzia Przemyski & Justyna Winnicka

[dzieci:] Franciszek

Michał hr. Ankwicz & Anna de Jrzędzie Blestraszycka h. Sas

[dzieci:] Walenty

Józef Białecki h. Jelita & Teofila h. Poray Wybranowska h. Poray

[dzieci:] Ludwika

III

Franciszek de Kozarzow podstoli litewski starosta Zydaczewski & Maryanna Ludwika Pociey Wojewodz[ianka] Wileńska h. własnego

[dzieci:] Maciej Aleksander

Walenty Ankwicz chorąży Nowogrodzki & Ludwika Białecka h. Jelita

[dzieci:] Anna

II

Aleksander z Kozarzów Borzęcki podstoli Kr Polskiego & Anna Walentyna de Posławice hr. Ankwicz h. Habdank Kaszt[elanówna] Konarska i Sieradzka

[dzieci:] Piotr Maria Honorata

I

Piotr Borzęcki um[arł] 3/8.1800 w Ryglicach

Maria

Honorata Tekla z Kozarzewa Borzęcka h. Pólkozic um[arła] 9/1.1853 Bukowa-Fulsztyn-Sambor

Dyplom szlachecki z Wydz[iału] Stanów Galicyjskich z datą Lwów 20 Marca 1818 w imieniu Cesarza Józefa II dla Honoraty Borzęckiej wł. Dóbr Łodygowickich Macieja Aleksandra de Kozarzow Borzęckiego podpisy Franciszek  Libero Korczak Haüer – Ignacy Ciołek Poniatowski kanonik Lwowski, Piotr hr. Wodzicki, Piotr hr. Zabielski, Józef Dzieczkowski, Jacek TFredro, Jan Hofman deput[at]

[Bronisława Młocka (ur. 10.05.1828) córka Alfreda Młockiego (syna Jakuba Młockiego i Ludwiki Borzęckiej, p. v. Dembowskiej) i Julianny Franciszki Kaniewskiej].

Było 3 braci Borzęckich Franciszek, Tomasz i Narcyz (kanonik) i siostra Regina za Dowgiałło Jana.

Urban Borzęcki miał 3 synów - z tych 3 Jan Urban pradziad naszego ś. p. ojca Antoniego Br[onisław] miał - drugi Onufry Kanonik w Kościelcu. Siostra ich zakonnica u st. Andrzeja.

Żona Jana Urbana wniosła 4 dzieci Konstancję, Stanisł[awa], Tomasza i Reginę.

Brat Tomasza Narcyz był kanonikiem.

Franciszek Tomasz Narcyz Kanonik.

Stryjeczny Joachim z Barańs[ką] Teofila i Julia.

[Katarzyna] Borzęcka za hr. [Franciszkiem] Szembekiem w Kościelcu.

Adam Koszutski ‑ ożeniony z Jadwigą Borzęcką. Żyli w końcu XIX wieku [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Alojzy Bogusz ‑ ożeniony z [?] Borzęcką, miał z nią dwóch synów [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Aniela Potocka h. Lubicz - córka Piotra, wojskiego owruckiego, podstolego kijowskiego, wydana za Maksymiliana Borzęckiego, sędziego ziemskiego owruckiego. Żyli w latach 60-tych i 70-tych XVIII wieku [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Eleonora Woroniczówna - córką pisarza ziemskiego kijowskiego, kwitowała stryja i braci w 1642 roku. Wydana za Pawła Borzęckiego, podstarościego perejasławskiego [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Ignacy Kalinowski ‑ dziedzic na Husiatynie, Sacharowie, Dziatkowicach i Kamionce Wielkiej, cześnik halicki 1744, starosta lelowski od 1765 r. i dobrahosławski, rotmistrz chorągwi pancernej królewicza Ksawerego, w 1782 r. legitymował się w grodzie Halickim. Ożeniony z Justyną Borzęcką, córką Franciszka, podstolego wielkiego litewskiego i Maryanny Pociej z którą miał pięć córek: 1⁰. Justynę za Sołtykiem, s.v. Piasecką; 2⁰ Józefę za Głogowskim, s.v. Sadlo de Urazini; 3⁰ Antoninę, 4⁰ Agnieszkę i 5⁰ Franciszkę, podobno niezamężne; miał też dwóch synów [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Józef Adolf Lipkowski ‑ porucznik kawalerii narodowej 1789 r., później chorąży hajsycki, dziedzic Krasnosiołki, Zawadówki i Chramówki. Ożeniony z Anną Borzęcką, córką Ignacego, zmarł w 1816 r. Zostawił dwóch synów: 1⁰ Henryka (1801-1871); 2⁰ Leona (1802-1886) [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Kazimierz Mazaraki ‑ był kolejno z wyboru asessorem, sprawnikiem, sędzią i na koniec prezesem sądu głównego w powiecie Machnowieckim; nabył na własność różne części Machnówki od kolokatorów ongiś Prota Potockiego. Nadto był właścicielem Napadówki i Markowic w tymże powiecie machnowieckim. Dwa razy żonaty: p.v. z [?] Borzęcką z której syn Leon; s.v. z Joanną Mazarakówną swoją kuzynką, ta dała mu dwóch synów i córkę [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Paweł Borzęcki ‑ wojski kijowski w 1654 roku [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Petronela Fihauser, starościanka muszyńska żona p.v. [?] Borzęckiego, s.v. przed 1810 de Vernoi Gerand [Żychliński, 1879-1885/1-7].

Stanisław Kostka Łada Zabłocki, starszy syn Andrzeja i Zofii Jeziorkowskiej, miał pierwszą żonę Chmielewską, z której potomstwa nie było: i mieszkał w Reczu w Wągrowieckiem; później przeniósł się do majętności Rąbczyna w Wągrowieckiem i tam czas niejaki zamieszkiwał. Ożeniwszy się powtórnie z Franciszką Borzęcką herbu Półkozic, córką Konstantego z Urszuli Boleszówny herbu Jastrzębiec (córki Antoniego Bolesza z Wieruszówny Kowalskiej), nabył od rodziny Borzęckich dobra Sokołowo i Charbielin w powiecie kościańskim i mieszkał tam aż do śmierci, która nastąpiła w r. 1808. Pochowany w miejscowej parafii Dłużyna. Pozostawił z [Franciszki] Borzęckiej dwie córki i trzech synów. Najmłodszy z nich urodził się w Sokołowie w 1806 roku.
Konstanty Borzęcki miał z Urszuli Boleszówny sześć córek : Salomeę za Maciejem Pilawitą Potockim, dziedzicem na Włostowie i Tworzymirkach (zob. R. I tabl. VI Pilawitów Potockich) ; drugą [? Borzęcką] pmo voto generałowa Grodzicką, sdo voto Paliszewską ; trzecią Franciszkę, za Stanisławem Zabłockim, czwartą ? wreszcie za Franciszkiem Odrowążem Wilkońskim, z którym miała trzech synów ; piątą [?] Dobiecką, wreszcie szóstą [?]  w zakonie Karmelitanek w Poznaniu, zmarłą w Ołoboku [Żychliński, 1887/9].

Dziedzicem dóbr Golejowa w powiecie inowrocławskim w r. 1828 był Franciszek Łada Zabłocki. Franciszek miał za żonę Editę Potocką, córkę Antoniego, wnuczkę Macieja Potockiego i Salomei z Borzęckich [Żychliński, 1887/9].

Ludwik Konstanty Pociej po dwakroć zawierał związki małżeńskie, najprzód z Zahorowską kerbu Korczak, córką Stefana z Łukaszewiczówny. Po jej bezpotomnej śmierci pojął po raz wtóry za małżonkę Emerencyannę Warszycką herbu Habdank, córkę Stanisława i Maryanny Jordanówny herbu Trąby. Z tej pozostawił tylko córkę jedynaczkę [Maryanna Pociejówna], wydaną za Franciszka Borzęckiego herbu Półkozic, podstolego wielkiego litewskiego, starostę żydaczowskiego, zmarłego 9 października 1743 roku [Żychliński, 1888/10].

Pociejówny wychodziły za następujące domy: Borzęckich [Żychliński, 1888/10].

Antoni Michał Hutten Czapski podpisał elekcyę Stanisława Augusta. Za tego króla w r. 1765 mianowany rotmistrzem pancernym, ustąpił swej szarży [?] Borzęckiemu [Żychliński, 1889/11].

Ignacy Potocki, dwie z kolei żony, najpzód Petronelę Maryannę Józefę księżniczkę Sułkowską, córkę księcia Aleksandra na Rydzynie i Bielsku, powtóre Urszulę hr. Dzieduszycką, wdowę po Jakubie Błędowskim. Z drugiego małżeństwa miał cześnik koronny syna Mikołaja, bezdzietnego z Maryanną Borzęcką, podkomorzanką koronną [Żychliński, 1892/14].

Józef Potocki, dziedzic Włostowa, ożeniony z Wiktoryą Rudnicką herbu Lis która mu powiła Macieja Józefa dziedzica Włostowa i Tworzymirek, zmarłego 1787 roku, ożenionego pmo voto z Teresą Gurowską, córką Melchiora (1765), sdo voto z Urszulą Boleszówną, wdową po [Konstantym] Borzęckim. Z drugiego małżeństwa miał dwie córki i syna [Żychliński, 1892/14].

Hr. Seweryna Szembek, córka ś p. hr. Franciszka i ś. p. hr. Katarzyny Borzęckiej herbu Półkozic, ur. 1810 r. w Porembie [Żychliński, 1892/14].

Buczyński Stefan, gorący patryota i znakomity publicysta, umarł dnia 20 października 1892 r. w Krakowie. Pogrzeb odbył się 23 października na cmentarzu Rakowickim. Po odprawionych przez duchowieństwo modłach, jako ostatni przemówił [?] Borzęcki, delegat Czytelni akademickiej lwowskiej i w pięknem przemówieniu złożył hołd pamięci zmarłego [Żychliński, 1893/15].

Dnia 5 lipca 1893 r. zaślubił Ludomach Stanisław hr. Engeström-Benzelstierna, syn hr. Wawrzyńca i Jadwigi z Borzęckich, Annę Zabłocką h. Łada [Żychliński, 1894/16].

Ignacy Bogucki spłodził z Barbary w Ossowejsieni Ossowskiej herbu Dołęga, córki Jana i Zofii Malińskiej, córkę Annę Konstancyą, zaślubioną Pawłowi Borzęckiemu herbu Półkozic (Inscr. Posn. 1784 fol. 506) [Żychliński, 1896/18].

Wiktor Moszczeński, trzeci syn Michała i Neymanówny, ożenił się w maju 1830 roku z Prowidencyą Zabłocką herbu Łada, pmo voto Remigiuszową Palędzką herbu Ogończyk, córką Stanisława i Franciszki Borzęckiej herbu Półkozic [Żychliński, 1897/19].

Franciszek Ksawery Branicki dnia 21 grudnia 1764 r. mianowany podstolim w. kor. po Jacku Małachowskim (po nim w. r. 1766 Mateusz Borzęcki) [Żychliński, 1898/20].

Kaźmierz Szołdrski, podczaszy wschowski, dziedzic Małachowa, gdzie umarł 1739 r., ożeniony był z Joanną Skarbkównną Malczewską herbu Habdank, secundo voto za Antonim Borzęckim herbu Półkozic, która mu powiła syna i dwie córki [Żychliński, 1900/22].

Stanisław Rogala Zawadzki z Ewy z Budzisławia Wysockiej herbu Drya, pozostawił córkę Zofię pmo voto za Antonim Borzęckim, herbu Pólkozic, chorążym Czerniechowskim, a sdo voto za Wojciechem Rogalą Zawadzkim [Żychliński, 1900/22].

Wojciech Rogala Zawadzki, miał za żonę Zofią Zawadzką, chorążankę chełmińską, wdowę po Antonim Borzęckim. Z niej syn [Żychliński, 1900/22].

Wojciech Piniński, również po dwakroć wstępował w związki małżeńskie. Pierwsza żona Anna Rokicka herbu Rawicz, powiła mu córkę Fortunatę, najprzód za Janem Borzęckim herbu Półkozic, powtóre za Janem Stanisławem na Zarzecku Zarzeckim herbu Warnia [Żychliński, 1901/23].

Rafał Ludwik Skarbek dwie z kolei miał żony: najprzód Annę Benożankę (Benoe) herbu Taczała; - powtóre Teresę z Ziemblic Boguszównę, herbu Półkozic, Z niej córka [?] za Mateuszem z Kosarzowa Borzęckim herbu Półkozic, podstolim koronnym ], synem Franciszka, podstolego litewskiego i Maryanny Pociejówny herbu Waga, wojewodzianki wileńskiej [Żychliński, 1903/25].

Kazimierz Korczak Jeleński, pozostawił z Maryi Horwatówny herbu Pobóg, Kazimierza Korczaka Jeleńskiego, dziedzica dóbr Tuczy i Jelenpola, ożenionego z Teresą Borzęcką herbu Półkozic. Z niej troje dzieci [Żychliński, 1904/26].

Piotr Kurcewski, ożeniony z Maryanną Skórzewską herbu Drogosław, córką Ignacego Skórzewskiego i Józefy Borzęckiej herbu Półkozic [Żychliński, 1905/27].

Spis członków Konfederacji Targowickiej.
Piotr Borzęcki lekkiej jazdy Szeff. Ord. Pol. Kawaler [Żychliński, 1890/12].

Deputacja do ułożenia formy Rządu.
Piotr Borzęcki Szeff Pułku Konnego Wojew. Kijowskiego [Żychliński, 1890/12].

IV Instygatorowie. 16 Wielcy-Litewscy Mianowani.
19. Antoni Borzęcki, Półkozic, viceinstygator L. m. 1775 † 1782 [Żychliński, 1896/18].

XXI Podstolowie Wielcy. 66. Koronni.
32. Aleksander Mateusz Borzęcki, Półkozic, str. przemyski, m. 13.5.1766 † 1781 [Żychliński, 1896/18].

67 Litewscy.
50. Franciszek Borzęcki, Półkozic, str. żydaczowski, m. 23. 7. 1732 † 9. 10. 1743 [Żychliński, 1896/18].

XXXIII. Vice instygatorowie. 105. Vice instygatorowie litewscy.
10. Antoni Borzęcki, Półkozic, m 1765, - ostatni - p. 75 n. instygatora W. L. † 1783 [Żychliński, 1896/18].

Senatorowie i dostojnicy.
Borzęcki h. Półkozic 3 (3).
Franciszek podst. w. lit. 1732-1743
Antoni instyg. w. lit. 1775 †1782
Aleksander podst. w. kor. 1766 †1781.

BORZĘCCY h. PÓŁKOZIC pochodzą ze wsi Borzęcina (dziś Borzęcinek), w powiecie lubelskim, którego części Adam Borzęcki był właścicielem 1531 roku. W 1676 roku posiadał część tej wsi Stanisław. Borzęccy pisali się z Kozarzewa [dzisiaj Kosarzew], wsi również położonej w powiecie lubelskim, której cząstkę w 1531 r. posiadał Jan, a w 1676 roku Paweł (Paw.) [Boniecki Adam, 1900/2].

Marcelin, syn Jana z Borzęcinka, żonie, Annie z Kiełpińskich, zapisał dożywocie 1619 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Kasper, syn niegdy [już nieżyjącego] Szymona, żonaty z Zofią Sobieszczańską 1606 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Tego, czy też innego Kaspra, syn Marcin, burgrabia lubelski 1626 r., cedował [przekazał] sumy Marcinowi, synowi niegdy [już nieżyjącego] Marcina, a 1629 r. ze stryjem Marcinem obierał pełnomocników. Ten sam zapewne Marcin był 1610 r. podstarościm horodelskim, a 1627 r. wojskim bełskim; był nim jeszcze 1658 r., w którym syn jego Paweł w aktach wymieniony. Synowie także jego: Marcyan i Janusz, wspomnieni 1689 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Marcin, syn niegdy [już nieżyjącego] Marcina, ustąpił [oddał w tymczasowe zarządzanie] 1595 r. bratu rodzonemu Pawłowi Kozarzewa [Boniecki Adam, 1900/2].

Ten Paweł 1608 r. zeznał zapis dożywocia z żoną, Zofią z Trojanowskich [Boniecki Adam, 1900/2].

Andrzejowi, Danielowi i Mikołajowi, synom Pawła, ustąpił [pożyczył] Marcin, wojski bełski, różnych sum 1627 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Paweł, syn Pawła, 1634 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Paweł z Kozarzewa, wojski kijowski 1649 r., zmarły 1671 r., z żony, Aleksandry z Żytkiewiczów, miał syna Michała 1686 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Daniela synowie: Paweł, Marcin, Jan i Stanisław, kwitują 1658 r. Pawła [Boniecki Adam, 1900/2].

Paweł, vice-rotmistrz chorągwi kasztelana bełskiego, zostawił synów: Marcina i Janusza 1664 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Marcyan Franciszek z Kozarzewa, wojski bełski 1687 r., deputat chełmski na trybunał koronny 1691 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Janusz Konstanty z Kozarzewa, 1678 r. łowczy bracławski, 1679 r. chorąży zakroczymski, żonaty z Anną Sławską 1685 r., miał syna Antoniego 1691 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

(Zap. Lub. 8 f.53; 16 f. 198; 17 f. 449; 24 f. 158; 30 f. 670 i 296; 32 f. 621; 34 f. 611; 45 f. 922; 48 f. 547; 54 f. 127; 61 f. 1298; 62 f. 111; 65 f. 351; 67 f. 277).

Franciszek, kapitan w pułku Marcina Kąckiego, żonaty 1686 r. z Magdaleną bar[onówną] Joanelli, córką bar[ona] Sylwestra. (Gr. Krak.) [Boniecki Adam, 1900/2].
Magdalena Joanelli, córka Sylwestra barona Joanelli i Katarzyny z Joanellich, żona Franciszka Borzęckiego, kapitana J.K.Mci. 1686 roku (Gr. Krak.) [Boniecki, 1906/9].
Marya Teresa Hollo de Krompach, córka zapewne Zygmunta, posła od cesarza niemieckiego do króla Jana Kazimierza i Klary Paxi de Pakosz była w 1712 roku za Franciszkiem Borzęckim, podpułkownikiem wojsk koronnych [Boniecki, 1904/7].

Floryan i Wojciech pisali się z województwem ruskim na elekcyę Jana Kazimierza [1648 roku], a Mikołaj na obór Jana III-go [1674 roku] [Boniecki Adam, 1900/2].

Stanisław, łowczy bracławski 1667 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Piotr, stolnik nowogrodzki 1688 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Aleksander, syn niegdy [już nieżyjącego] Jana i Krystyny Krzewskiej 1692 r. Tenże sam pewno Aleksander, wojski płocki 1692 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

(Zap. Lub. 68 f. 523 i 861) [Boniecki Adam, 1900/2].

Józef Konstanty, komornik ziemski chełmski, i Krzysztof, podpisali z ziemią chełmską elekcję Augusta II-go [1697 roku] [Boniecki Adam, 1900/2].

Józef, skarbnik żydaczowski 1710 r, łowczy przemyski 1727 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

N., Borzęcki [Marcin Franciszek], sędzia ziemski chełmski, umarł około 1732 r. [1723] [Boniecki Adam, 1900/2].

Józef, skarbnik dobrzyński 1746 r. Tenże, czy też inny Józef, ze skarbnika latyczowskiego stolnik nowogrodzki 1759 roku. Jednocześnie z nim, jako stolnik nowogrodzki, podpisał Ludwik z województwem lubelskiem elekcyę Stanisława Augusta [1764 roku] [Boniecki Adam, 1900/2].

Wojciech i Józef, opiekunowie Jana, Jakuba i Łukasza, synów Krzysztofa, i Racheli Czyżówny 1713 r. [Boniecki Adam, 1900/2].
Rachela Czyż herbu Godziemba - wdowa po Krzysztofie Borzęckim 1728 r. [Boniecki, 1901/4].

(Bracł. XV f. 1303).

Kazimierz, strażnik brzeski litewski 1718 r.; czy nie ten Kazinmierz, żonaty z Domicellą Niepokójczycką (Woł. XI f. 1254) [Boniecki Adam, 1900/2].

Maryanna z Kadyszów Brzumińskich, żona Józefa 1753 roku (DW. 74 f. 824) [Boniecki Adam, 1900/2].

Michał, strażnik brzeski 1775 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Michał, pisarz grodzki grodzieński 1786 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Antoni, żonaty z Justyną Winnicką (Czerniech. f. 723), cześnik łęczycki, został sędzią ziemskim przemyskim 1720 r., a podkomorzym 1739 r. Syn ich Franciszek [Boniecki Adam, 1900/2].
Franciszek Debolow żonaty z Kunegundą Józefą Siemieńską, córką Wojciecha, referendarza koronnego i Franciszki z Borzęckich [Boniecki, 1901/4].

Franciszek skarbnik lwowski 1724 r., starosta żydaczowski 1730 r., podstoli litewski 1732 r., żonaty z Ludwiką Maryanną Pociejówną, hetmanówną litewską, urodzoną z Emerencyanny Warszyckiej, 2-o v. ks. Montmorency. Zapisali sobie wzajemnie dożywocie 1731 r. W 1735 i 1738 r. otrzymał Franciszek konsens [pozwolenie] królewski na wykupienie starostwa rateńskiego z rąk matki żoniniej, księżnej Montmorency (Sig. 24 i 26). W 1739 r. nabyli wspólnie w dożywocie Sieciechów (DW. 69 f. 1604). Synowie jego: Ludwik i Aleksander Maciej [Boniecki Adam, 1900/2].
Ignacy Kalinowski herbu Kalinowa dziedzic na Wielkiej Kamionce, cześnik halicki 1746 r i starosta lelowski nabył to starostwo od Łubieńskiej 1765 r, wspólnie z żoną, Justyną Borzęcką, podstolanką litewską (Sig. 31). W tymże roku był i starostą drahosławskim i z porucznika chorągwi pancernej królewicza Ksawerego, został jej rotmistrzem (Sig. 31). Członek Stanów Galicyjskich, legitymował się ze szlachectwa 1782 r., w grodzie halickim. W 1773 r w imieniu swoim i ośmiorga dzieci, zawarł układ z Aleksandrem Borzęckim, podstolim koronnym, o spadek po Emerencyannie z Warszyckich p. v. Pociejowej, s. v. Montmorency, babce [Aleksandra] Borzęckiego, a prababce Kalinowskich (DW. 90 f. 131) [Boniecki, 1906/9].

Aleksander Maciej starosta przemyski i dołżański 1764 r., podstoli koronny 1766 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1773 r., a Orła Białego 1774 r., właściciel rozległych włości, rozrzuconych po całym kraju. Żonaty z Anną Ankwiczówną, z której syn Piotr, i córki: Ludwika, wydana za Stanisława Dembowskiego, kasztelanica czechowskiego, a po rozwodzie z nim za Jakóba Młockiego; Maryanna za Mikołajem Potockim, i Honorata panna [Boniecki Adam, 1900/2].
Anna Ankwicz herbu Habdank córka Stanisława i Salomei z Czernych, za Aleksandrem Borzęckim. Jej córka Ludwika wyszła za Stanisława Dembowskiego syna Leona [Boniecki, 1899/1].
Stanisław Dembowski herbu Jelita syn Stefana i Ewy Tarłówny, urodzony 8 marca 1763 roku (metr. w kośc św. Krzyża), pułkownik byłych wojsk polskich, ożeniony 1793 r z Ludwiką Borzęcką, podstolanką koronną (Perp. Czers. 42 f. 665), która rozwiódłszy się z nim, wyszła za Jakóba Młockiego. Stanisław Dembowski pozostawił syna [urodzonego w Wiedniu 26 czerwca 1796 roku] [Boniecki, 1901/4].

Piotr sprzedał księstwo zbaraskie Mejsnerowi 1791 r., Łaziska Dembowskim 1789 r., a Konstantynów Turnie 1792 r. Pozostał przy Mińsku [Mazowiecklim], którego był właścicielem 1790 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

(Bracł. XVII f. 1957; Kancl. 32, II. f. 169; 48 f. 22; 49 f. 1010; M. 289 f. 408; 290 f. 172; Perp. Czers. 42 f. 665; DW. 68 f. 23; 69 f. 761 i 1141; 84 f. 745; 98 f. 1140 i 1304; 105 f. 294; 108 f. 439).

Antoni, stronnik Augusta III-go, głosował za nim 1733 r. (Oblig. Warsz. 49 f. 616) [Boniecki Adam, 1900/2].

Antoni, vice-instygator litweski, został instygatorem 1775 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Franciszka za Adalbertem Siemińskim 1738 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Justyna za Ignacym Kalinowskim, starostą lelowskim 1765 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Jan, sędzia ziemski czerniechowski 1785 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Andzej dożywotnik [dożywotni dzierżawca] Jurczenki na Podolu, nie żył 1764 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

(M. 272 f. 156).

Piotr otrzymał wójtostwo śniatyńskie 1768 r. (Kanc. 44 f. 203). [Boniecki Adam, 1900/2].

Piotr chorążyc zawskrzyński, kwitowany przez Daleszkiewicza 1779 r. [Boniecki Adam, 1900/2].
Piotr Deleszkiewicz kwituje [?] Borzęckiego 1779 roku (DW. 95 f. 368) [Boniecki, 1901/4].
Ignacy Łaszczyński wziął w 1791 r w zastawną posesję dobra mińskie od Piotra Borzęckiego [Boniecki, 1912/15].

Stanisław z Teofili Skarbkówny zostawił Maryannę, wdowę po Franciszku Gałeckim 1780 roku. (DW. 95. f. 368 i 96 f. 456). [Boniecki Adam, 1900/2].

Józef, sędzia kapturowy, poseł województwa lubelskiego, Damazy, Floryan i Maciej podpisali z województwem poznańskiem elekcyę Stanisława Augusta [1764 roku] [Boniecki Adam, 1900/2].

Antoni, podczaszy poznański 1759 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Józef, cześnik chełmiński 1788 r. [Boniecki Adam, 1900/2].

Wojciech, komisarz grodzki inowrocławski 1775 r. (Z. Kuj.) [Boniecki Adam, 1900/2].

Antoni, syn Ignacego, wnuk posła Józefa 1764 r., Antoni Edward, syn Antoniego, wnuk Macieja, dziedzica Goli, Maurycy z synem Tadeuszem, syn Damazego z Maryanny Figietty, wnuk Pawła, prawnuk Jana, dziedzica dóbr Wołkowyje 1733 r., Teofil i Aleksander synowie Stanisława z Ewy Krajewskiej, wnukowie Franciszka, potomkowie Pawła, dziedzica Radosłowa 1680 r., Wincenty i Franciszek, synowie Pawła z Salomei Słubickiej i wnukowie tegoż Pawła: Józef po Franciszku z Katarzyny Urbańskiej, a Julian i Narcyz Paweł po Wincentym z Józefy Kurczewskiej, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie w latach 1837-1843, 1851 i 1865 (A. b. Her.) [Boniecki Adam, 1900/2].

Tadeusz, rzeczywisty radca stanu, syn Maurycego, z żony Joanny Zakrzewskiej zostawił syna Stanisława, żonatego z [?] Żychlińską [Boniecki Adam, 1900/2].

Janina, córka Bolesława, syna Teofila z Maryi Rakowskiej, zaślubiona 1897 roku Olgierdowi Świąteckiemu [Boniecki Adam, 1900/2].
Adam Koszutski herbu Leszczyc, syn Franciszka Ksawerego i Michaliny Mlickiej, ożeniony z Jadwigą Borzęcką, z której córka [Boniecki, 1907/11].

W Galicji dowiedli szlachectwa: Kasper, Piotr i Franciszek z Kozarzewa 1792 r w sądach: ziemskim lwowskim i grodzkim sandeckim (Goł) [Boniecki Adam, 1900/2].

Celina Chludzińska córka Ignacego i Klementyny z Kossowów za Józefem Borzęckim [Boniecki, 1900/2].

Józef Czerkawski, herbu Sas, syn Nikodema z żony Karoliny Borzęckiej miał syna. (A. b. Her.) [Boniecki, 1900/3].

Paweł Dobek herbu Gryf, syn Andrzeja, dziedzic na Kozarzewie, zabezpieczył 1622 r posag żonie, Katarzynie Borzęckiej, córce Jana (Zap. Lub. 26 f. 2, 7 i 52) [Boniecki, 1901/4].

Domicella Drochojewska herbu Korczak, córka Kazimierza i Teresy z Jasienny Jakmińskiej, p. v. Marcinowa Gronowska, s. v. Andrzejowa Borzęcka 1779 r. [Boniecki, 1902/5].

Marceli Falęcki w 1777 r. otrzymał list przypowiedni na chorągiew pancerną po [?] Borzęckim (Sig. 34; DW. 96 f. 198; DW. 100 f. 49) [Boniecki, 1902/5].

Petronela Fihauser p. v. Borzęcka s. v. bar[onowa] de Gieraud de Verny, nieżyjąca już w 1814 r. (A. Lwow. For. Nob.) [Boniecki, 1902/5].

Wincenty Sebastyan Garczyński syn Ignacego i Agnieszki Zaborowskiej, ur. w Żylinie, chrzczony 22-go Stycznia 1782 r. w Kozłowie Biskupim, dziedzic Goślubia, radca departamentu warszawskiego, ożeniony z Urszulą Borzęcką miał córkę (urodzoną w Goślubiu w 1816 roku) i syna (urodzonego w Goślubiu w 1824 roku) [Boniecki, 1902/5].

Franciszek Hadziewicz herbu Wieniawa, syn Antoniego i Elżbiety Złowodzkiej dziedzic Osieka, po ojcu 1773 r. łowczy rożański, żonaty z Onufrią z Borzęckich stolnikówną [cześnikówną] Chełmską, córką Józefa i Serafiny z Wiktorów, 1779 r. już nie żyjącą. Mieli córkę (urodzoną w 1771 roku) i syna (urodzonego 1774 roku) [Boniecki, 1904/7].

Jan Goliszewski z ziemi czerskiej kwituje [?] Borzęckiego 1715 r. [Boniecki, 1903/6].

Jerzy Anzelm Iłłakowicz herbu Doliwa, syn Augustyna, ur. 1845 r. (metryka w Ejragole), zaślubił w 1878 r. w Warszawie u WW. Świętych Jadwigę Borzęcką, córkę Tadeusza, członka senatu i Joanny z Zakrzewskich. Zmarł w Drzewicy 1882 r. pozostawiając syna [urodzonego w Warszawie w 1880 r. [Boniecki, 1905/8].

Stanisław Iżycki sprzedał. część Pieszkowic, alias Starej Wsi w 1700 roku [?] Borzęckiemu (Gr. Lubels.) [Boniecki, 1905/8].

Wawrzyniec Jabłkowski herbu Wczele, w powiecie przedeckim zeznał 1733 r. zapis dożywocia z żoną, Zofią z Borzęckich (Gr. Przed. 87 f. 147) [Boniecki, 1905/8].

Kazimierz Ignacy Marcin Jeleński, herbu Korczak, syn Kazimierza i Maryi Horwatt, ur[odzony] w Komorowiczach 12-go listopada 1826 roku, dziedzic dóbr Gliniszki, Giedroycie, Ambrożyszki, w wileńskiem, Czarnobyl, w trockiem, Tucza i Helenpol, w słuckiem, Komorowicze i Kobryn, w mozyrskiem, Kozłowicze, w rzeczyckiem i Nieorycice, w bobrujskiem, zaślubił Teresę Borzęcką, dziedziczkę Opola, w kobryńskiem i ma z niej dwie córki oraz syna urodzonego w Opolu 2 maja 1868 r. [Boniecki, 1905/8].

Walentyna Tekla z Borzęckich Jeziorkowska. zmarła, w Warszawie 1900 r. [Boniecki, 1906/9].

Katarzyna Kiełczewska herbu Pomian, córka Rocha, stolnika inowłodzkiego i Barbary Pawłowskiej, za Kazimierzem Borzęckim [Boniecki, 1907/10].

Jan Kiełpiński herbu Rogala, mąż Agnieszki Borzęckiej, mieli syna. Ich wnuczka wzmiankowana w 1729 r. [Boniecki, 1907/10].

Jakub, Marcin i Seweryn Komorowscy wraz z matką Elżbietą Strzałkowską, cząstkę swą w Komorowie sprzedali [?] Borzęckiemu 1600 r. [Boniecki, 1907/11].

Mikołaj Komorowski dziedzic cząstki Komorowa i Księżostan, którą 1598 r. sprzedał  [?] Borzęckiemu [Boniecki, 1907/11].

Stanisław Kossakowski herbu Ślepowron, syn Stanisława i Janiszewskiej, podkomorzy kowelski, zmarły w 1837 r, z Brygidy Borzęckiej pozostawił syna i cztery córki [Boniecki, 1907/11].

Antoni Kossobudzki schedę [majątek otrzymany w spadku] swoją po rodzicach na Wałowicach, sprzedał 1777 r. [?] Borzęckiemu (DW. 93 f. 241) [Boniecki, 1907/11].

Honorata Kozłowska córka Józefa, profesora w Krakowie i Salomei, za Aurelim Borzęckim [Boniecki, 1908/12].

Anna Kunicka herbu Bończa, córka Mikołaja i Elżbiety Święcickiej, była za p. v. Marcinem Borzęckim 1667 roku, s. v. Krzysztofem Chrząstowskim, podstolim czerniechowskim, umarła bezdzietnie [Boniecki, 1910/13].

Antoni Lenatowicz z Teklą Borzęcką mieli syna (urodzonego 1800) [Boniecki, 1911/14].

Józef Lipkowski herbu Brochwicz, porucznik kawalerii narodowej 1789 r, następnie chorąży hajsyński, dziedzic Krasnosiółki, Zawadówki i Chramówki, zmarły 1816 r, z żony Anny Borzęckiej (1796), córki Ignacego cześnika kościańskiego, pozostawił synów (urodzonego w 1801 roku i urodzonego w 1802 roku) [Boniecki, 1911/14].

Jakubowi żonatemu z [?] Borzęcką 1619 r jego matka Anna z Ługowskich żona Jana Świemira darowuje części Ługowa [Boniecki, 1913/16].

Do Biegańskich herbu Prawdzic Agnieszka Borzęcka [Boniecki, 1901 - Herbarz Polski. Uzupełnienia i sprostowania.].

BORZĘCKI H[erbu] PÓłKOZIC. Dawna i rozrodzona w woj[ewództwie] lubelskiem rodzina, pisała się z Kozarzewa, majątku, który już w XIV stuleciu posiadała. Z licznych linij tego domu:

I linia pochodząca od Jędrzeja, żyjącego około 1530 r. i ożenionego z [?]  Kiełczewską, po którym dwóch synów: Marcin i Jan;

Po Marcinie, z żony Elżbiety Zawisza, syn Marcin.

[Marcin] żonaty z Anną Charzewską, z której syn Marcin.

[Marcin] starosta lubelski, z żony [?] Orchowskiej miał synów, Jakuba i Marcyana chorążego zakroczymskiego.

Po [Marcyanie] z żony [?] Stawskiej syn Krzysztof

[Krzysztof] podpisał elekcyę 1697 r.; z jego synów:

1) Józef, komornik chełmski, skarbnik żydaczowski, deputat na trybunał 1698 r.

2) Antoni, cześnik łęczycki, następnie sędzia ziemski 1720 r., a ostatnio 1739 r. podkomorzy przemyślski, zabiegły i gospodarny zebrał znaczny majątek, z żony Justyny Winnickiej jego syn Franciszek.

[Franciszek] skarbnik lwowski 1724 r., starosta żydaczowski, został 1732 r. podstolim litewskim, był stronnikiem dworu i ministra Brühla; zaślubił Maryannę Pociej, hetmanównę litewską, za którą odziedziczył na Litwie znaczne majątki, jego synowie Ludwik i Aleksander Mateusz.

[Aleksander Mateusz] podstoli koronny 1766 r., starosta przemyślski, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, stronnik dworu; z żony Anny Ankiewicz [Ankwicz] pozostawił syna Piotra, szefa pułku przedniej straży i córki: Ludwikę i Maryannę.

[Ludwika] za Jakubem Młockim,

[Maryanna] za Mikołajem Potockim.

Sądzę że bratem Ludwika i Aleksandra, był Antoni, viceinstygator litewski 1766 r., a instygator wielki litewski 1775 r.; zm[arły] 1783 r.

II linia pochodząca od Pawła, dziedzica wsi Radosłowo [Radostowo], w wojew[ództwie] bełzkiem 1680 r., po którym Teofil i Aleksander.

Teofil i Aleksander synowie Stanisława i Ewy Krajewskiej, wnukowie Franciszka, wylegitymowani w Królestwie 1840 r.

III linia. Jan, kupił od Drohiczyńskich majątek Wołkowyje, tego syn Paweł.

Paweł miał syna Damazego.

Po [Damazym], z żony Maryanny Figietty syn Maurycy.

Maurycy urzędnik, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; jego syn Tadeusz.

[Tadeusz] rzeczywisty radca stanu, urzędnik zdolny i zasłużony, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1865 r., z żony Joanny Zakrzewskiej, pozostawił syna Stanisława, ożenionego z [?] Żychlińską.

IV linia idąca po Macieju, dziedzicu dóbr Gola, w wojew[ództwie] poznańskiem 1724 roku, którego wnuk Antoni, syn Antoniego, urzędnik celny, wylegitymowany w królestwie 1838 r.

V linia. Józef, sędzia kapturowy i poseł na sejm 1764 r., miał syna Ignacego.

[Ignacego] syn Antoni, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.

VI linia pochodząca od Pawła, deputata na trybunał lubelski 1792 r., po którym z Salomei Słubickiej, synowie: Wincenty, Franciszek i Tomasz wylegitymowani w Królestwie 1843 r.

Po Wincentym z Józefy Kurczewskiej, synowie: Julian, i Narcyz.

Po Franciszku z Katarzyny Urbańskiej, syn Józef w 1851 r. wylegitymowani w Królestwie.

Z tej familii, Paweł, jeden z dzielniejszych wojowników, porucznik w pułku ordynacji Myszkowskiej, następnie pułkownik wojsk królewskich, przyłożył się do zwycięstwa w 1656 i w 1660 r.; Stefan Czarniecki bardzo go lubił i wziął na wyprawę holsztyńską; umarł 1662 r. z wielkim żalem całego pułku.

Florian, starosta i sędzia grodzki szczebrzeszyński 1674 r.

Stanisław, dziedzic wsi Kozarzów, ożeniony z Jadwigą Czarnecką 1683 r.

Maciej, podwojewodzy kaliski, deputat na trybunał koronny 1739 r.

Józef, skarbnik latyczowski, marszałek trybunału koronnego 1759 r., stolnik nowogrodzki.

Maciej, wojski przedecki 1780 roku.

Karol, łowczy horodelski 1793 r.

Jan, podsędek czerniechowski 1793 r.

Ignacy, kanonik kaliski 1841 r.

Kacper, Piotr i Franciszek z Kozarzowa wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.

Antoni, syn Stanisława, z synami: Tomaszem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub[erni] kijowskiej.

Z osiedlonych na Litwie: Józef, stolnik nowogrodzki 1771-1782 r. Michał, pisarz grodzki grodzieński 1793 r., jego syn Karol, urzędnik 1853 r.

BORZĘCCY h. Półkozic

Z Borzęcina, obecnie Borzęcinka pow. lubelski.

1. Andrzej ślub Maria [?].

1.1. Stefan chrzest 23.08.1637 (LB Książ).

1. Kazimierz ślub Anna [?].

1.1. Paweł Antoni chrzest Jankowice 24.01.1693 (LB Ceradz!).

1. Aleksander ślub Barbara [?].

1.1. Józef chrzest 19.03.1700 (LB Pobiedziska).

1. Jakub dzierżawca w Węgierkach 1705-1707, w Dzierżążnie pow. mogileński 1711-1713; ślub Maria [?]; dzieci:

1.1. Józef Jan urodzony Węgierki; chrzest 3.02.1705 (LB Gozdowo).

1.2. Jan Augustyn urodzony Dzierżążno; chrzest 26.08.1711 (LB Gębice).

1.3. Józef urodzony Dziorżążno; chrzest i zmarł 20.03.1713.

1. [?] Borzęcki; dzieci:

1.1. Maciej dziedzic Goli 1713; dzierżawca Pudliszek 1718-1721; Krobi 1722-1730; wicewojewoda kaliski! 1739; ślub Eleonora Olszewska; występuje 1734?; obydwoje z Oleszna 1711; dzieci:

1.1.1. Aniela Katarzyna chrzest 15.02.1711 (LB Gołańcz); występuje 1724-1729; ślub 30.11.1730 Ignacy Skórzewski (LC Krobia).

1.1.2. Anna Maria sierpień 1712 (LB Panigródz).

[?] córka urodzona ok. 10.08.1712; zmarła Gola 15.12.1713 (LM Stary Gostyń).

1.1.3. Michał Franciszek urodzony ok. 11.09.1713; zmarł Gola 4.03.1714 (LM Stary Gostyń).

1.1.4. Andrzej Tomasz urodzony ok. listopad 1716; zmarł Gola 15.08.1717 (LM Stary Gostyń).

1.1.5. Kazimierz Mikołaj chrzest Pudliszki 3.02.1719 (LB Krobia).

1.1.6. Konstanty Józef chrzest Pudliszki 24.02.1721 (LB Krobia).

1.1.7. Józefina Zofia chrzest Krobia 27.12.1722 (LB Krobia)

1.1.8. Antoni Michał urodzony Krobia 18.06.1725 (LB Krobia).

Antoni podwojewodzic kaliski; ślub Włostowo Małe 23.11.1754 (LC Chwałkowo) Joanna Malczewska wdowa, p.v. [?] Szołdrski podczaszy wschowski, właścicielka Włostowa Małego 1779 (LC Chwałkowo).

1.1.9. Teresa występuje 1730.

Teresa ślub przed 1736 Karol Dzierżanowski; obydwoje występują we wsi Karzec 1736-1739 (LC Krobia).

1.1.10. Katarzyna chrzest Ostrowieczko 28.04.1729 (LB Dolsk); pogrzeb Krobia - kościół (brak daty!); córka Macieja i Eleonory dzierżawców klucza krobskiego; pochowana obok swej „matertera” [matki chrzestnej?] Franciszki Pigłowskiej.

1.2. Paweł występuje 1720; administrator Chociszewic 1743-1745; ślub Krobia 24.02.1729 (LC Krobia) Konstancja Bogucka zmarła Głuchowo 20.01.1763, pogrzeb Poznań - Bernardyni (LM Komorniki), córka Sebastiana i Elżbiety; właściciele Żychlewa 1730-1734; dzieci:

1.2.1. Florian Apolinary Jakub urodzony Żychlewo; ochrzczony 16.08.1731 (LB Krobia); występuje 1743.

Florian urodzony ok. 1730, zmarł 28.10.1770 (LM Pawłowice).

1.2.2. Ignacy Michał urodzony Żychlewo; chrzest 7.12.1732 (LB Krobia).

1.2.3. Rozalia urodzona Żychlewo 26.04.1734 (LB Krobia); występuje luty 1744 i styczeń 1745 (LB Pępowo); panna 1755; ślub Lisówki 10.02.1755 Józef Dybysławski ekonom Lisówek 1755 (LC Cerekwica pod Poznaniem).

1.2.4. Teresa suppl. 20.5.1734 (LB Krobia).

1.2.5. Antoni chrzest Chociszewice 16.06.1743 (LB Pępowo).

1.2.6. Adam Paweł chrzest Chociszewice 11.01.1745 (LB Pępowo).

1.2.7. Maria panna 1768, siostra Dybysławskiej (LB Komorniki); ślub Niepruszewo 8.02.1768 Maciej Dąbrowski susceptant grodzki poznański (LC Niepruszewo).

1.2.8. Maciej?.

1. Konstanty urodzony ok. 1714; zmarł Dalabuszki 26.02.1772; pogrzeb Osieczna - Reformaci (LM Kunowo); dzierżawca Dalabuszek 1772; ślub Tworzymirki - dwór 18.05.1750 (LC Kunowo) Urszula Eleonora Bolesz chrzest Łężce 13.01.1734 (LB Chrzypsko), córka Antoniego. burgrabiego poznańskiego i Zofii Wierusz-Kowalskiej, właścicielka Tworzymirek lipiec 1747, panna 1750, dziedziczka Sokołowa parafia Dłużyna październik 1781 - maj 18021; sprzedali Tworzymirki Florianowi Bojanowskiemu między kwietniem a listopadem 1755; właściciele Ostrowieczka parafia Dolsk 1752-1767; dzierżawcy Dalabuszek i dziedzice Ostrowieczka 1771; dzieci:

1.1. Salomea chrzest Ostrowieczko 15.07.1752 (LB Dolsk), zmarła Poznań 20.09.1804 (LM Poznań. Św. Marcin); ślub p.v. przed 1773 Maciej Potocki dziedzic Tworzymirek 1773, Włostowa 1781-1783; ślub s.v. [?] Dzierżawski.

1.2. Eleonora chrzest Ostrowieczko 15.07.1753! (LB Dolsk).

1.3. Wincenty Ignacy chrzest Tworzymirki 9.04.1754 (LB Kunowo).

1.4. Józef Wojciech chrzest Tworzymirki 23.04.1755 (LB Kunowo).

1.5. Julia chrzest Ostrowieczko 27.10.1759 (LB Dolsk); panna w Sokołowie 1784 - listopad 1800; właścicielka Charbielina 1803.

1.6. Jadwiga zmarła Ostrowieczko 29.10.1760 (LM Dolsk).

1.7. Franciszka chrzest 4.10.1767, suppl. Dalabuszki 20.06.1771 (LB Kunowo); zmarła Lęgniszewo 5.12.1836 (LM Kcynia); jako panna występuje w Sokołowie 1784-1787; ślub przed październikiem 1799 Stanisław Zabłocki zmarł 1808, pogrzeb Dłużyna (Żychliński IX. 266), kupił od Borzęckich Sokołowo i Charbielin (Żychliński IX, 266); dziedzic Sokołowa 1804-1806.

1.8. Zofia urodzona ok. 1766; panna październik 1781; występuje w Zakrzewie parafia Zbąszyń 1803; dziedziczka Zakrzewa 1804; ślub p.v. [?] Grodzicki rotmistrz WP, właściciel Zakrzewa marzec 1795-1800; ślub s.v. Zakrzewo 13.02.1804 Kazimierz Paliszowski urodzony ok. 1768, wdowiec 1804, pisarz graniczny radomski, dziedzic Kończyc i innych dóbr w powiecie radomskim (LB, LC Zbąszyń).

1.9. Maria urodzona ok. 1768; zmarła Wapno 13.01.1848, pogrzeb Srebrna Góra (LM Srebrna Góra); ślub Sokołowo 12.07.1801 (LC Dłużyna) Franciszek Wilkoński urodzony ok. 1758-1771, zmarł 16.12.1839, pogrzeb Srebrna Góra (LM Srebrna Góra), właściciel wsi Śniaty 1801, dziedzic Wapna 1839; obydwoje występują w Kąkolewie styczeń 1805.

1.10. Franciszek chrzest Dalabuszki 1.09.1771 (LB Kunowo); występuje 1791-1797, dziedzic Sokołowa marzec 1800.

1.11. [?] Borzęcka ślub [?] Dobiecki.

1.12. [?] dziecko zmarło 8.10.1757 (LM Dolsk).

1.13. [?] dziecko zmarło Ostrowieczko 1.06.1762 (LM Dolsk).

1.14. [?] dziecko zmarło Ostrowieczko 20.05.1767 (LM Dolsk).

1. Mikołaj dzierżawca Giecza 1717-1719; ślub Teresa [?]; dzieci:

1.1. Tomasz urodzony Giecz; chrzest 16.12.1717 (LB Targowa Górka).

1.2. Wojciech Florian urodzony Giecz; chrzest 16.04.1719 (LB Targowa Górka).

1. Michał dzierżawca gnieźnieński 1748; ślub Gniezno 1.04.1748 (LC Gniezno, Fara) Anna Drachowska, zmarła Gniezno 2.01.1785 (LM Gniozno, Fara); dzierżawili ziemie probostwa św. Wawrzyńca w Gnieźnie 1749-1750; dzieci:

1.1. [?] córka urodzona ok. 7.07.1749; zmarła 13.07.1749 (LM Gniezno, Fara).

1.2. Jolanta Helena chrzest Gniezno 28.05.1750 (LB Gniezno, Św. Wawrzyniec).

1.3. Wiktoria urodzona 1752; zmarła Gniezno 11.04.1812; przebywała we dworze w Kościeszkach 1773-1777; ślub Gniezno 23.01.1779 Michał Kołudzki burgrabia ziemski gnieźnieński, komisarz województwa gnieźnieńskiego 1780-1783.

1.4. [Piotr?] urodzony ok. 1740; zmarł Gniezno 25.12.1810; ślub p.v. Aniela Siekierzecka urodzona Gniezno 4.08.1748, zmarła Gniezno 23.07.1780, córka Wojciecha Franciszka i Franciszki z Miszewskich; ślub s.v. Gniezno 20.02.1798 (LC Gniezno. Fara) Maria Pomorska urodzona ok. 1740, zmarła Gniezno 13.09.1800; dzieci p.v.:

1.4.1. Józef Cyryl urodzony Gniezno 10.03.1776 (LB Gniezno. Fara).

1.4.2. Stanisław Kostka urodzony Gniezno 17.11.1777, suppl. 19.10.1779.

1.4.3 Aniela Joanna urodzona Gniezno 22.05.1780; niezamężna 1803.

1. Damazy występuje 1788 (LB Pawłowice) i 1789 (LB Pniewy?); ślub przed 1766 Maria ?; dzieci:

1.1. Florian chrzest 9.05.1767 (LB Poniec); ślub 28.11.1789 Maria Sczaniecka podczaszanka poznańska (LC Pniewy).

1.2. Joanna. Julia chrzest 22.06.1768 (LB Poniec); panna 1788; ślub 26.11.1788 (LC Pawłowice) Józef Kalasanty Szaniawski; obydwoje występują we dworze w Pawłowicach 28.10.1791 (LC Pawłowice).

1.3. Teodor chrzest Zawada 11.10.1769 (LB Poniec).

1. Maciej ślub „vigilia adventus” 1767 (LB Winna Góra) Teofila Grudzielska, wdowa 1767; właściciele Białego Piątkowa 1769. Córka:

1.1. Katarzyna Franciszka  chrzest Białe Piątkowo 16.04.1769 (LB Winna Góra).

1. Stefan urodzony ok. 1786; inkwirent sądu kryminalnego dystryktu poznańskiego 1814; sędzia ziemski 1819; występuje 1820 (LB Poznań, Fara?); ślub 25.11.1813 Febronia Gozimirska urodzona 1772! (LC Poznań, Fara); Córka:

1.1. Teofila Franciszka urodzona Poznań 24.02.1814 (LB Poznań, Św. Marcin); zmarła 16.09.1819.

Kazimierz z Oleszna styczeń 1700; występuje wrzesień 1704 (LB Panigródz).

Konstancja z Oleszna styczeń 1700 i październik 1706 (LB Panigródz).

Mikołaj dzierżawił starostwo gnieźnieńskie 1740-1748; ślub p.v. Klara [?] występuje 1740; s.v. Anna [?] występuje 1748.

Tomasz dzierżawca Gutowa 1750-1758; ślub przed 1750 Wiktoria Zebrzydowska córka Jana starosty rogozińskiego i Katarzyny ze Święcickich (LC Gniezno, Św. Wawrzyniec; Września), jako wdowa ślub s.v. 3.01.1759 Maciej Górski wdowiec (Biechowo).

Julia urodzona 1768; ślub 27.07.1806 Antoni Dobiejewski, występuje 1812; obydwoje z Poznania 1806 (LB Poznań, Fara).

Antoni podczaszy poznański? 1759 (Boniecki II, 55)

Damazy podpisał elekcję Stanisława Augusta z woj. Poznańskiego 1764 (Boniecki II, 66).

Florian podpisał elekcję Stanisława Augusta z woj. Poznańskiego 1764 (Boniecki II, 66).

Maciej podpisał elekcję Stanisława Augusta z woj. Poznańskiego 1764 (Boniecki II, 66).

Helena ślub przed 1769 (LC Chwałkowo) Rafał Chlebowski z Wybranowa, dziedzic Włostowa Małego 1769.

Wincenty urodzony 1787, ppor. 1 pułku piechoty WP. z parafii Sulmierzyce, występuje 1821; ślub 3.05.1820 (LC Poznań, Fara) Stanisława Gozimirska urodzona ok. 1771 -1780, zmarła 18.04.1821 (LM Poznań. Fara), skarbianka kaliska, bawiła w Poznaniu 1820.

Józef urodzony ok. 1773; skryba z Sierosławia; kawaler; ślub Sierosław 24.01.1802 Jadwiga [?] honesta [uczciwa], wdowa z miasta Grodziska, gościła w Sierosławiu (Lusowo).

Wojciech komisarz grodzki inowrocławski 1775 (Boniecki II, 66).

Julia panna z Krajkowa marzec 1777 (Żabno).

Józef cześnik chełmiński 1788 (Boniecki II. 66).

[?] Borzecki kpt. WP, dowódca kompanii w regimencie generała-majora Mycielskiego 1788 (LB Poznań, Fara).

Teresa panna 1792; ślub 7.11.1792 (LC Pniewy) Jan Szaniawski kawaler 1792, występuje luty 1797 (LC Czarnków).

Florian występuje luty 1797 (LC Czarnków).

Maurycy właściciel dóbr Pniewy; ślub luty 1797 (LC Czarnków) Julia Czachran (PSB II, 364).

Florian dzierżawił Oborzyska 1800; ślub przed 1800 Róża [?] p.v. przed 1798 Stanisław Rudnicki, dzierżawiła Oborzyska 1798 (Cieplucha, 217).

Maurycy Michał Damazy h. Półkozic, z Kozarzewa, uzyskał potwierdzenie szlachectwa w Królestwie Polskim 23.09.1839 (GWKs 1839. 1528).

Wincenty h. Półkozic, uzyskał potwierdzenie szlachectwa w Królestwie Polskim listopad 1843 (GWKs 1843. 2197).

Borzęccy h. Półkozic wyszli z Borzęcic (dziś Borzęcinek) w p[owiecie] lubelskim. Pisali się z Kozarzewa, wsi też w p[owiecie]. lubelskim.

Nie wiem, czy można do nich zaliczyć szl. i sław. Walentego, obywatela bydgoskiego, który w 1569 r. pozywał Wojciecha Kłodzińskiego o niedopuszczenie do intromisji w Dobiejewie i innych wsiach w p[owiecie] Gnieźn[ieńskim] (p.915 k.294v).

Stanisław nie żyjący w r. 1603, ojciec Marcina

[Marcin], który t. r. [1603] oprawił posag 100 zł żonie swej Małgorzacie Krąpiewskiej, córce Erazma (N.165 k.100). Nie żył już w r. 1636 (P.1033 k.708v).

Andrzej, syn Marcina, i [?] Krampiewskiej, sługa zmarłego Stefana Trąmpczyńskiego, zaślubił 7 IX 1636 r. Mariannę Rachwałkównę Zbierską (LC Książ), córkę Jerzego. T. r. [1636] Andrzej jako spadkobierca ciotki Katarzyny z Karampiewskich Gajewskiej skwitował z 300 zł Wojciecha z Sławianowa Czeszewskiego (P.1033 k.708v). Oboje małżonkowie dostali w r. 1648 zapis 1.000 zł długu od Jana Tymienieckiego (P.1058 k.318v). W r. 1651 Andrzej mianował opiekę dla zrodzonych ze Zbierskiej dzieci (P.1063 k.379v). W r. 1649 oboje małżonkowie wydzierżawili od Władysława Manieckiego i żony jego Doroty z Konarzewa wsie: Luciny, Dąbrowę, Kotowo, części Niezamyśla (Kośc.302 k.151v). W r. 1652 zostali przez Manieckiego skwitowani z 3.600 zł z tej dzierżawy (P.1065 s.561). T. r. Andrzej żonie zapisał dług 1.500 zł (P.1064 k.471). W r. 1653 od Adama Rozdrażewskiego, kasztelana przemęckiego, wydzierżawili wsie Szypłowo i Stramice (Py.151 s.181). Andrzej umarł 4 VII 1664 r., pochowany w Książu (LM Książ). Marianna, jako wdowa, dostała 1665 r. zapis 800 zł od Stefana Trąmpczyńskiego (P.1076 k.769v). Córki ich: Katarzyna, Zofia, Anna, Barbara (Kośc.305 k.610).

[Katarzyna], wydana w r. 1659, krótko po 3 I, za Jana Drzewieckiego, nie żyła już 1672 r.

[Zofia], w r. 1672 żona Wojciecha Kawieckiego.

[Anna], w r. 1672 żona Jakuba Omińskiego.

[Barbara], w r. 1672 niezamężna.

            Ks. Jakub pleban w Rusku, występował w r. 1636 przeciwko Władysławowi Bojanowskiemu, posesorowi tej wsi, dziedzicznej jego żony Anny Suchorzewskiej, skarżąc go o gwałty skierowane przeciwko wierze katolickiej (P.161 k.136). Ks. Jakub, wikary w Wyskoci 1641 r. (Kośc.299 k.414v).

Szl. Michał B[orzęcki], syn „szl. pani [?] Grotowej” zmarł 5 VIII 1656 r.

Szl. panna Katarzyna „Grotówna Borzęcka”, zmarła 7 IX 1656 r. (LM Dopiewo).

            Wojciech, syn Karola nie żyjący w r. 1659, miał syna Kazimierza (P.1071 k.10v).

[Konstancja] niezamężna w r. 1694 (P.1127 VI k.83), w l. 1711-13 za Józefem Umińskim.

1. Jan, syn Kazimierza i [Marianny] Wolskiej, nazwany w r. 1709 synem najstarszym (Kc.134 k.33v), kwitował w r. 1723 z dóbr po rodzicach brata Macieja (P.1191 k.138v). Nie żył już w r. 1755 (Kc.143 k.30v). Z nieznanej mi żony pozostawił córkę Barbarę.

[Barbara] 1-o v. [żona] Wojciecha Brzezińskiego, 2-o v. w l. 1755-69 za Wawrzyńcem Trzebiatowskim.

2. Maciej Stanisław, syn Kazimierza i [Zofii] Grzybowskiej, pisał się z Kozarzewa, występował w r. 1694 (P.1127 VI k.83; Kc.134 k.38v), spisał w r. 1710 wzajemne dożywocie ze swą żoną Eleonorą Olszewską, córką Antoniego, łowczego sieradzkiego, i Katarzyny Karchowskiej (N.193 s.71). Procesował w r. 1713 w imieniu własnym i rodzeństwa dzieci ich macochy Konstancji [Wałdowskiej] (P.289 k.58). Zawierał w r. 1714 kontrakt z Łukaszem Krzyżanowskim o dobra Oleszno (Kc.134 k.176). Wraz z żoną współdziedzic jej wsi po rodzicach Karchowa, Belęcina i Goli 1717 r. (P.1152 k.11v), posesor klucza krobskiego w l. 1718-35 (LB i LC Krobia). Skupił w r. 1719 części w Goli, od żony za 25.000 zł i od jej sióstr Joanny Janowej Wierzchlejskiej i Franciszki Andrzejowej Pigłowskiej za 12.000 zł (P.1169 k.50,50v), a żonie swej jednocześnie oprawił posag 21.511 zł (ib. k.55v). Dziedzic Pudliszek w p[owiecie] kośc[iańskim] 1720 r. (Ws.79 k.140), posesor Oleszna 1726 r. (Kc.135 k.154v), t. r. [1726] mianował plenipotenta Wojciecha Grzybowskiego dla windykowania od Karola Krzesińskiego sumy 1.000 zł ze spadku po dziadzie Wojciechu i pradziadzie Karolu (P.1206 k.40). W r. 1731 już po śmierci żony [Eleonory] Olszewskiej w imieniu zrodzonych z niej dzieci, oraz inni współspadkobiercy Anny z Pstrokońskich Lipskiej, miecznikowej poznańskiej, rodzącej się z Olszewskiej, dobra po niej spadłe, to jest części Sulmówka w p[owiecie] sier[adzkim] i Stojanowa W[ielkiego] i M[ałego] w p[owiecie] kal[iskim] sprzedali za 34.800 zł Janowi z Gaszyna Wierzchleyskiemu (I.Kal. 168/70 s.201). Podwojewodzi kaliski 1739 r. (LC Krobia), nie żył już w r. 1742 (Kość.321 s.163). Synowie Macieja, Konstanty i Antoni, o których niżej, córki: Aniela, Teresa Justyna, Salomea Elżbieta, Anna. Ponadto były dzieci pomarłe młodo: Anna Marianna, Michał Franciszek, Andrzej Tomasz, Marianna, Józefina Zofia, Józef, Katarzyna.

[Aniela], ur. w Olesznie, ochrzcz. 15 II 1711 r. (LB Gołańcz), wydana w Krobi 30 XI 1730 r. za Ignacego Skórzewskiego, potem podwojewodziego poznańskiego i generała majora wojsk koronnych, umarła w r. 1773 i pochowana 2 VIII u Bernardynów w Koźminie (Arch.Bern.W.50)

[Teresa Justyna], ochrzcz. 4 X 1714 (LB Stary Gostyń), w l. 1736-42 żona Karola Dzirżanowskiego.

[Salomea Elżbieta], ochrzcz. 17 XI 1715 r. (ib.), zaślubiona w Krobi 9 III 1739 r. Adamowi Chrościckiemu.

[Anna], niezamężna w r. 1742 (P.1267 k.120).

[Anna Marianna], ochrzcz. w sierpniu 1712 r. (LB Panigródz), zmarła 15 XII 1713 r.

[Michał Franciszek], ur. 11 IX 1713 r., zmarły w Goli 4 III 1714 r.

[Andrzej Tomasz], ur. tamże 29 XI 1716 r., zmarły 15 VIII 1717 r. (LB i LM Stary Gostyń).

[Marianna], ur. w Pudliszkach ochrzcz. 3 II 1719 r., zmarła 9 X 1721 r.

[Józefina Zofia], zmarła po czterech tygodniach życia 25 I 1723 r.

[Józef], zmarły 6 IV 1725 r., mający rok (LB i LM Krobia).

[Katarzyna], ur. w Ostrowieczku, ochrzcz. 28 IV 1729 r. (LB Dolsk), zmarła 1 I 1730 r. (LM Krobia)

1). Konstanty, syn Macieja i Olszewskiej, w r. 1727 wraz z bratem Antonim i siostrami współspadkobierca Joanny z Pstrokońskich Lipskiej, ciotecznej siostry ich ojca (Ws.82 k.19v). Wraz z bratem Antonim dziedzice wsi macierzystej Goli 1743 r. (P.1270 k.184; Kośc.323 k.194). Konstanty zaślubił we dworze w Tworzamirkach 18 V 1750 r. Urszulę Boleszównę (LC Kunowo), córkę Antoniego, burgrabiego poznańskiego, i Zofii Kowalskiej. Wtedy był dziedzicem wsi Tworzymierki w p[owiecie] kośc[iańskim] kupionej za 32.000 zł od teściowej (P.1298 k.149,149v,150). Posesor Ostrowieczka w l. 1753-67, wraz z bratem Antonim sprzedali 6 IX 1755 r. Golę za 100(?) zł w[ęgierskich] Kazimierzowi Kierskiemu (P.1314 k.162), ale tego jeszcze roku skasowali ten kontrakt sprzedażny (P.1315 k.193). Konstanty Tworzymierki sprzedał t. r. [1755] za 40.000 zł Florianowi Bojanowskiemu, podstolicowi kaliskiemu (P.1315 k.57,57v). Golę obaj bracia sprzedali w r. 1760 Wojciechowi Radolińskiemu za 123.000 zł (P.1330 k.162). Wraz ze swą żoną wziął Konstanty w r. 1759 w zastaw Sulewo od Ignacego Kotarbskiego (Kośc.328 k.105). Żonie tej w r. 1766 oprawił 12.000 zł posagu (P.1341 k.187). Umarł w dzierżawionych przez siebie Dalabuszkach 26 II 1772 r., mając ok. 58 lat, pochowany w Osiecznie u Reformatów (LM Kunowo), kiedy to wdowa miała z Kowalskimi sprawę o Ostrowieczko (Kośc.331 k.114). Od Józefa Chłapowskiego, starosty kościańskiego, kupiła ona 26 VI 1781 r. za 20.000 zł wsie: Charbielin, Trzebidza, Łapigur w p[owiecie] kośc[iańskim] (P.1358 k.102) i t. r. [1781] od Jana Napomucena i Antoniego braci Mielińskich za 80.000 zł Sokołowo w p[owiecie] kośc[iańskim] (P.1358 k.113v). W r. 1789 występowała jako dziedziczka Sokołowa i Charbielina (Kośc.335 k.250). Umarła w Sokołowie 26 III 1803 r., mając 80 lat, pochowana u Reformatów Osiecznie (LM Dłużyna). Ich synowie: Wincenty Ignacy, Józef Wojciech, Franciszek. Córki: Salomea, Franciszka, Marianna. Były ponadto jeszcze inne dzieci: Eleonora, Julianna, Jadwiga, [?], drugie [?], też nieznane z imienia.

[Wincenty Ignacy], ochrzcz. 9 IV 1754 r.

[Józef Wojciech], ochrzcz. 23 IV 1755 r.

[Franciszek], ur w Dalabuszkach 1 IX 1771 r. (LB Kunowo), dziedzic Sokołowa 1800 r. (LB Dłużyna)

[Salomea], ur. w Ostrowieczku, ochrzcz. 15 VII 1753 r. (LB Dolsk), zaślubiona w Kunowie 28 VI 1771 r. Maciejowi Potockiemu, wdowa po nim 1787 r., 2-o v. w r. 1789 21 II wyszła za Ludwika Dzierżawskiego, porucznika wojsk koronnych (LC Poznań, Sw. Małgorzata), zmarła w poznańskim klasztorze bernardynek 20 IX 1804 r. (LM Poznań, Sw. Marcin).

[Franciszka], ur. około r. 1771, zaślubiona przed 21 X 1799 r. Stanisławowi Zabłockiemu, umarła jako już wdowa w Legniszewie 5 XII 1836 r., mając lat 65 (LM Kcynia)

[Marianna], zaślubiona we dworze w Sokołowie 12 VII 1801 r. Franciszkowi Wilkońskiemu, wiek swój określiła na 25 lat, czyli rodziła by się w 4 lata po zgonie ojca!

[Eleonora], ur. w Ostrowieczku, ochrzcz. 15 VII 1753 r., [?] dziecko nieznane z imienia zmarłe 8 X 1757 r.

[Julianna], ur. w Ostrowieczku, ochrzcz. 27 X 1759 r., żyjąca jeszcze 27 XI 1803 r. (LB Dłużyn)

[Jadwiga] , zmarła 29 X 1760 r.

[?] dziecko nieznane z imienia zmarłe 1 VI 1767 r.

[? dziecko], też nieznane z imienia, zmarłe 20 V 1767 r. (LB i LM Dolsk).

2) Antoni Michał, syn Macieja i [Eleonory] Olszewskiej, ochrzcz. 18 VI 1725 r. (LB Krobia). Pierwszą jego żoną była Marianna Skąpska, córka Andrzeja, z której była córka jedynaczka Helena (I.Kon.79 k.121). Ożenił się powtórnie 23 XI 1754 r. z Joanną Malczewską, córką Franciszka pisarza grodzkiego kościańskiego i Katarzyny Jerzykowskiej, wdową 1-o v. po Kazimierzu Szołdrskim, podczaszym wschowskim (LC Chwałkowo). Dostał od niej krótko przed ślubem, 15 XI, zapis 5.000 zł (Ws.92 k.54). Podwojewodzi kaliski 1757 r. (Kośc.327 k.157). Od Katarzyny Grudzielskiej, wdowy po Hieronimie Piaseckim i po Józefie Grudzieckim podstolim podlaskim, kupił w r. 1760 za 40.000 zł Włostowo Małe (Ws.92 k.254). Żył jeszcze w r. 1767 (I.Kal.206/8 k.133v). Tytułowany stolnikiem mozyrskim(!), nie żył już w r. 1769 (Kośc.331 k.30-32). [Joanna] Malczewska żyła jeszcze w r. 1782 (Py.163 k.100).

Wspomniana wyżej córka Helena, zostająca w r. 1758 pod opieką dziada Andrzeja Skąpskiego (I.Kon.79 k.121), w r. 1767 wyszła za Rafała Chlebowskiego, była dziedziczką Włostowa (P.1348 k.44). Z [Rafałem] Chlebowskim rozwiedziona 1771 r., była 2-o v. 1773 r. za Rochem Rożnowskim.

Antoni miał mieć jeszcze syna Antoniego Edwarda, chyba z drugiej żony, urzędnika celnego, wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1838 (Uruski). Zob. tablicę 1.

            Franciszek Malczewski h. Abdank, pisarz grodzki kościański ożenił się z Katarzyną Jerzykowską. Będąc już wdową Katarzyna 1707 r. jako opiekunka córki swej Marianny kwitowała Wojciecha M-go z 10.000 złp. zapisanych tej córce (Kośc. 310 s. 50). Była świadkiem przy powtórnym zamęściu 1754.23/XI. r. córki za Antoniego Borzęckiego (LC Chwałkowo).

Córka jedynaczka Joanna, która 1711 r. od ojczyma Zakrzewskiego dostała zapis 10.000 zł., należnych jej jako jedynej spadkobierczyni ojca (Ws. 77 VIII k. 18), była 1-o v. 1723 r. żoną Kazimierza Szołdrskiego, podczaszego wschowskiego, zmarłego w r. 1745 lub 1746. Drugim jej mężem, zaślubionym w Chwałkowie 1754.23/XI. r. był Antoni Borzęcki, podwojewodzi kaliski, z czasem stolnik mozyrski, żyjący jeszcze 1765 r. Była wdową w l. 1769-1782.

            Jan Roman, nie żyjący już w r. 1671, ojciec Franciszka.

[Franciszek mąż] w r. 1670 Anny Ostaszewskiej (I.Kon.60 k.95), który tej swej żonie w r. 1671 zapisał dług 1.000 zł (ib. k.169v). Żył jeszcze w r. 1673 i był wtedy dzierżawcą części wsi Lisiec Mały (I.Kal.133 s.210).

Wojciech i żona jego Agnieszka Biegańska, oboje nie żyjący w r. 1677, rodzice Chryzostoma (ZTP 32 s.653).

Barbara zaślubiła przed 12 IX 1688 r. Józefa Waleriana Miklaszewskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1684, a była w l. 1697-99 wdową. Jej siostra Teresa za Jakubem Boińskim (G.98 k.539v).

            Jan z Kozarzewa, nie żyjący już w r. 1686, miał z żony Zofii Rożnowskiej, nie żyjącej w r. 1718, synów: Władysława i Jakuba oraz córkę Reginę.

[Regina], która wyszła w Gębicach 14 VII 1715 r. za Jana Gintowta i żyła z nim jeszcze w r. 1718.

Władysław miał w r. 1686 przywilej na sołectwo w Policku w kluczu ciążyńskim dany mu przez biskupa poznańskiego Wierzbowskiego (P.1111 I k.87v). Mąż Zofii Jabłkowskiej, córki Mikołaja i Elżbiety Radeckiej 1690 r. (Py.156 s.92; G.90 k.140,141). Roborował 1718 r. swój testament, datowany w Balicach 18 XI t. r. (I.Kon.75 k.97). Od Wawrzyńca Jankowskiego i jego żony odkupił w r. 1721 za 1.100 zł wójtostwo we wsi królewskiej Dębnie (ib. k.294v). Spisał w tym Dębnie testament 20 III 1736 r. Bezdzietny, nie żył już w r. 1739 (I.Kon.77 k.151).

Jakub, syn Jana, a brat powyższego Władysława, ożenił się w r. 1702 z Marianną Bardzką, córką Piotra i Urszuli Młodziejowskiej, wdową 1-o v. po Eliaszu Birszyńskim (G.91 k.99). Był w r. 1705 dzierżawcą wsi Węgierki, dziedzicznej Andrzeja Rożnowskiego (LB Gozdowo), a w l. 1711-14 dzierżawcą Dzierzązna (LB Gębice). Marianna żyła jeszcze w r. 1737 (I.Kon.79 k.188v), a Jakub w r. 1739 (ZTP 49 k.77). Nie żył już Jakub w r. 1740 (I.Kal.177 s.326). Ich córka Zofia. Synowie Wojciech Józef, Jan Augustyn i Józef Jan.

Zofia była w r. 1737 żoną Józefa Jabłkowskiego.

[Józef Jan], ochrzc. 5 II 1705 r. (LB Gozdowo).

Wojciech Józef i Jan Augustyn występowali w r. 1737 (LB Gębice), [Jan Augustyn] w r. 1739 spadkobierca i jeden z wykonawców testamentu stryja Władysława (I.Kon.77 k.151). Żył jeszcze w r. 1740 (I.Kal.177 s.326). Bezpotomny, nie żył już w r. 1741 (I.Kon.77 k.210).

Wojciech Józef, dziedzic wsi Grotowy Wielkie i [Grotowy] Małe, Kleparz, Grzybowo, części w Stawie, odziedziczonych po Bardzkich, sprzedał te dobra w r. 1774 za 30.000 zł w. generałowi pruskiemu Pawłowi Józefowi Małachowskiemu i jego żonie (G.100 k.590). Żył jeszcze w r. 1777 (I.Kon.81 k.132v).

            Stanisław, ojciec Stanisława ochrzczonego 21 XI 1691 r. (LB Fara Poznań).

Kazimierz i Anna [?], rodzice Pawła Antoniego, ur. w Jankowicach ochrzcz. 28 III 1693 r. (LB Ceradz).

Aleksander i Barbara [?], rodzice Józefa ochrzcz. 19 III 1700 r. (LB Pobiedziska).

Ks. Jan, wikariusz w Radlinie 1705 r. (LB Wilkowyja i Cielcza), proboszcz tamże, zmarł 2 XII 1740 r. (LM Radlin).

Jadwiga w r. 1707 zaślubiła Aleksandra Kleparskiego i oboje umarli jednocześnie 26 IX 1707 r. (LM Chodzież).

Panna Regina, chrzestna 14 II 1708 r. (LB Dobrzyca).

Kazimierz z Kozarzewa, w r. 1715 mąż Tertesy Gadomskiej (ZTP 40 k.93).

Jakub, w r. 1715 mąż Marianny Pląskowskiej, córki Jana i Urszuli Młodziejewskiej (P.1149 I k.59v).

Anna i jej mąż Wojciech Kawiecki nie żyli już oboje w r. 1716.

Stanisław, w r. 1717 mąż Eleonory Olszewskiej (Ossowskiej?) (LB St. Gostyń).

            Mikołaj, tenutariusz Giecza, mąż Teresy [?] 1717 r. (LB Targowa Górka), zmarłej w r. 1747 i pochowanej 24 XI t. r. [1747] (Nekr. Reformatów Pozn.). drugą żoną Mikołaja była zaślubiona w Gnieźnie 1 III 1748 r. Anna Drachowska, córka Franciszka i Barbary Prądzyńskiej (LC Sw. Trójca), występująca w r. 1752 już jako wdowa (G.98 k.542v). W r. 1753 dostała ona od swej matki zapis 300 zł z sumy posagowej na Bardzie (ib. k.595v). T. r. [1753] skwitowała swego pasierba Tomasza B[orzęckiego] z rocznej prowizji od sumy 78 zł w. zapisanej przez niego w r. 1752 jej córkom nieletnim Julencie i Wiktorii (G.98 k.616v). Żyła jeszcze w r. 1769 (Py.158 k.90). Z córek, Wiktoria. Była jeszcze córka Małgorzata. Synowie Michała i Teresy: Tomasz i Wojciech Florian.

Tomasz, ochrzcz. 16 XII 1717 r. (LB Targowa Górka), żeniąc się w r. 1750 z Wiktorią Zebrzydowską, córką Jana, starosty rogozińskiego, i Katarzyny Święcickiej, rozwiedzioną z Wojciechem Rokossowskim, starostą bachtyńskim, dostał od niej przed ślubem zapis 15.000 zł (P.1298 k.6). Wzajemne dożywocie z tą żoną spisał w r. 1753 (G.98 k.617). Oboje z żoną t. r. [1753] posesorzy Gorazdowa w p[owiecie] Pyzdr[skim] na mocy cesji uzyskanej od Chociszewskich (P.1309 k.161v,163v). W r. 1760 Tomasz już nie żył i Wiktoria była trzeci raz zamężna za Maciejem Górskim (I.Kon.217 k.219).

[Wojciech Florian], ochrzcz. 16 IV 1719 r.

[Wiktoria] zaślubiła 23 I 1778 r. w Gnieźnie Michała Kołudzkiego i żyła z nim jeszcze w r. 1787.

[Julenta] żyła jeszcze w 1752 r. (G.98 k.616v).

[Małgorzata], zmarła 13 VII 1749 r., mająca 6 dni (LM Sw. Trójca, Gniezno)

Krewnym wspomnianej wyżej Wiktorii, zamężnej Kołudzkiej, nazwany w r. 1785 Piotr B[orzęcki] (G.112 k.21).

Znam małżonków Piotra i Anielę z Siekierzeckich, rodziców: Stanisława Kostki, ochrzcz. 17 XI 1777 r., i Anieli Joanny, ur. 22 V 1780 r. (LB Sw. Trójca, Gniezno).

            Stanisław, syn zmarłego Aleksandra, oprawił w r. 1718 żonie swej Teresie Karskiej, córce Krzysztofa i Zofii Naramowskiej, posag 7.000 zł na połowie swych części we wsiach Horodna i Podhorodna w ziemi chełmskiej (P.1156 k.212). Ich syn Józef Krzysztof.

Józefa Krzysztofa trzymał do chrztu 12 IX 1718 r. Maciej B[orzęcki], dziedzic Goli (LB Gostyń).

Katarzyna, żona Kazimierza Stawskiego, nie żyjącego w r. 1720.

Zofia i jej mąż Wojciech Kawiecki nie żyli oboje w r. 1720.

            Jan z Kozarzewa nabył w r. 1733 od Drohiczyńskich wieś Wołkowyje w p[owiecie] hrubieszowskim (Uruski). Z żony Reginy Skrzyńskiej miał syna Pawła (I.Kal.225 k.360v), osiadłego w Wielkopolsce.

Ożenił się ów Paweł 24 II 1729 r. z Konstancją Bogucką (LC Krobia) i zamieszkał w Żychlewie koło Krobi. W r. 1738 był posesorem Grodnicy w p[owiecie] kośc[iańskim] (LB Strzelce). Małżonkom Przyborowskim oboje cedowali w r. 1741 sumę 2.702 zł wedle układu zawartego z nimi w Żychlewie 7 IV 1734 (Kośc.321 s.11). Paweł był w l. 1743-45 administratorem Chociszewic (LB Pępowo). Mając na mocy przywilejów biskupów poznańskich Hozjusza i Czartoryskiego, dożywocie wójtostwa Grodnica w kluczu dolskim, za zezwoleniem biskupa Czartoryskiego uzyskanym w r. 1743, cedował to dożywocie w r. 1746 Józefowi Koczanowskiemu (Kośc.323 k.105v). Konstancja z Boguckich umarła 20 III 1763 r., pochowana w Poznaniu u Bernardynów (LM Komorniki). Paweł nie żył już w r. 1773 (P.1360 k.114v). Synowie: Tomasz, Florian Apolinary Jakub Filip, Maciej, Hilary, Damazy, opisani niżej Ignacy Michał, Michał Antoni, Mateusz Bartłomiej, Antoni, Paweł, wszyscy trzej zapewne pomarli młodo. Z córek: Rozalia. Teresa, Marianna.

[Tomasz], bezpotomny, zmarły przed 19 IX 1774 r. (Kośc.361 k.28).

[Florian Apolinary Jakub Filip], ur. w Żychlewie, ochrzcz. 16 VIII 1731 r. (LB Krobia), umarł 28 X 1770 r. (LM Pawłowice).

Czy z powyższym Florianem nie byl identyczny Florian „Borzeński”, mąż Heleny [?] z której syn Marcin Teodor

[Marcin Teodor] ur. na Piaskach w Poznaniu 5 XI 1754 r. (LB Poznań, Sw. Marcin).

[Maciej] żyjący w r. 1773 (P.1350 k.114v).

[Ignacy Michał], ur. w Żychlewie, ochrzcz. 7 XII 1732 r. (LB Krobia), chyba ident. z Ignacym Ch[ociszewice] ur. 5 IX 1754 (Białężyn)

[Michał Antoni], ur. w Grodnicy, ochrzcz. 17 II 1737 r.

[Mateusz Bartłomiej], ur. w Grodnicy 24 IX 1738 r. (LB Strzelce)

[Antoni], ochrzcz. 16 IV 1743 r.

[Paweł], ochrzcz. 11 I 1745 r. (LB Pępowo)

[Rozalia], ur. w Żychlewie, ochrzcz. 26 IV 1734 r. (LB Krobia), zaślubiła w Cerekwicy 6 II 1755 r. Józefa Dybysławskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1776

[Teresa], ur. w Żychlewie, ochrzcz. z ceremonii 20 V 1734 r. (LB Krobia)

Ciotką dziecka tej Rozalii nazawana w r. 1770 Marianna B[orzęcka] zamężna Dąbrowska (LB Komorniki). Może to siostra Rozalii, identyczna z Marcjanną Marianną, ochrzcz. z ceremonii 30 VI 1748 r. (LB Starygród). I istotnie Marcjanna (!) B. zaślubiła 8 II 1768 r. Macieja Dąbrowskiego, suceptanta grodzkiego poznańskiego (LC Niepruszewo).

1.Hilary, syn Pawła i [Konstancji] Boguckiej, w r. 1774 część swą spadkową po bracie Tomaszu cedował Maciejowi Dąbrowskiemu (Kośc.361 k.28). Spisał w r. 1784 wzajemne dożywocie z pierwszą swą żoną Katarzyną [?], wdową po Opolskim (P.1361 k.506). Był posesorem Michorzewa. Żonę tę stracił 5 I 1785 r. (LM Michorzewo). Od Józefa Drywa Zakrzewskiego, pisarza grodzkiego pyzdrskiego, kupił 2 X 1788 r. za 18.000 zł wsie Wysoka, Wielany, Podgór (I.Kon.84 k.87v). Kwitował w r. 1788 spadkobierców zmarłych siostry Rozalii i jej męża (G.115 k.62). Wieś Wysoka z przyległością Smolnik w p[owiecie] kon[ińskim] sprzedał w r. 1789 (mocą kontraktu z 7 XII 1788 r.) Maksymilianowi Mielżyńskiemu, pisarzowi wielkiemu koronnemu (Kośc.335 k.216). Od Felicjana Walknowskiego kupił 13 VI 1789 r. za 183,240 zł dobra Targoszyce i Poradowo oraz część borów rzemiechowskich (p.1375 k.381). Umarł między 10 XI 1793 r. a 11 VI 1796 r. (LB Lutogniew, LB Jutrosin). Żoną jego drugą była Jadwiga Teresa Sokolnicka, córka Kazimierza (P.1367 k.60v) zaślubiona przed r. 1789, ur. ok. 1749, wyszła 2-o v. 22 II 1798 r. za Jana Nepomucena Korytowskiego, chorążego wojsk kor. (LC Wyganów). Ich córka Urszula Kordula Józefa.

[Urszula Kordula], ur. w Targoszycach, ochrzcz. 1 I 1789 r. (LB Wyganów), żyła jeszcze 31 I 1808 r. (LB Szkaradowo).

2. Damazy, syn Pawła i [Konstancji] Boguckiej zapewne identyczny z Pawłem Damazym synem tychże, ur. w Grodnicy, ochrzcz. 10 XII 1739 r. (LB Strzelce W.), w r. 1767 mąż Anny Marianny Figetti, córki Jakuba i Anny Krzechcińskiej, dzierżawca starego Kobylina w l. 1772-78 (LB Kobylin), Długołęki z dóbr kobylińskich 1780 r. (LB Pępowo), t. r. [1780] Sarbinowa (LB Żytowiecko), Dąbcza 1782 r. (LB Mokronos), posesor wójtostwa Grodnica w p[owiecie] kośc[iańskim], spisał w r. 1782 punkta sprzedaży tego wójtostwa z Antonim Sulkowskim (Kośc.334 k.113v). Był w r. 1784 dzierżawcą starostwa odolanowskiego (I.Kal.224 k.62). Z żoną swą spisał wzajemne dożywocie w r. 1785 (I.Kal.225 k.360v). Damazy żył jeszcze w r. 1790 (P.1367 k.166), a Marianna, posesorka Pniew, chrzestna wnuczki Szaniawskiej 9 VII 1794 r. (LB Poniec). Córki ich: Joanna Julianna, Róża, Teresa Jadwiga, Helena. Synowie: Florian, Teodor, Maurycy.

[Joanna Julianna], ochrzcz. 22 VI 1768 r. (LB Poniec), zaślubiła w Pawłowicach 26 XI 1788 r. Józefa Kalasantego Szaniawskiego, z którym żyła i w r. 1791.

[Róża], ur. ok. 1772 r., ochrzcz. z cerem. 12 XII 1776 r.

[Teresa Jadwiga], ur. w Folwarku Kobylińskim, ochrzc. 12 X 1775 r. (LB Kobylin). 7 XI 1792 r. zaślubiła w Pniewach Jana Szaniawskiego.

[Helena], ur. w Folwarku Kobylińskim 6 VIII 1778 r. (LB Kobylin).

[Teodor], ur. w Zawadzie, ochrzcz. 11 XII 1769 r. (LB Kobylin).

1) Florian, syn Damazego i Marianny Figetti, ur. w Poniecu, ochrzc. 4 V 1767 r. (LB Kobylin), zaślubił 28 XI 1789 r. Mariannę Szczaniecką, córkę Franciszka, podczaszego poznańskiego, i Ludwiki Zawadzkiej (LC Pniewy; P.1364 k.231). W r. 1790 spisał z nią wzajemne dożywocie (P.1367 k.166). Umarła w Porażynie 9 IX 1795 r., pochowana w Woźnikach u Reformatów (LM Opalenica). Zaślubił 19 XI 1799 r. 2-o v. Różę Stempczyńską, 55-letnią wdowę po Stanisławie Rudnickim, dzierżawcy z Oborzysk. Żył jeszcze 29 V 1800 r. (LB,LC Oborzyska; LC Drzeczkowo).

2) Maurycy, syn Damazego i Marianny Figrtti, chyba identyczny z Damazym Maurycym Michałem, synem tychże rodziców, ochrzcz. 29 IX 1772 r. (LB Kobylin), posesor Pniew, zaślubił w lutym 1797 r. Juliannę Czochronównę (LC Czarnków). Był potem urzędnikiem w Królestwie Polskim i legitymował się ze szlachectwa w r. 1839. Jego synowie: Tadeusz i Damazy.

(1) Tadeusz, syn Maurycego i [Julianny] Czochronówny, ur. w 1800 r., obrońca Prokuratorii Królestwa Polskiego 1826 r., radca Prokuratorii 1843 r., naczelnik Sekcji Prawnej Wydziału Dóbr i Lasów Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu 1845 r., dyrektor tej Komisji 1862 r., stały członek Rady Stanu w l. 1863-67, rzeczywisty radca stanu, otrzymał prawa nowego szlachectwa(!) w Królestwie Polskim 1865 r. Umarł 11 VI 1887 r. Z żony Joanny Zakrzewskiej pozostawił syna Stanisława.

[Stanisław] ożeniony z [?] Żychlińską.

(2) Damazy Piotr, syn Maurycego i [Julianny] Czochronówny, ur. w Woli Smiełowskiej w p[owiat] kal[iski] 19 X 1803 r., kapitan artylerii pieszej 1831 r., budowniczy w Warszawie, zmarł tamże 26 I 1874 r. Zob. tablicę 2.

            Regina zaślubiła w Miłosławiu 16 VI 1732 r. Krzysztofa Czubowskiego.

Małgorzata, w l. 1735-39 żona Stanisława Leszczyńskiego.

Petronela, zamężna Lisiecka, zmarła około r. 1737.

Anna z Drochowskich (Drachowskich?), chrzestna 19 III 1748 r. (LB Sw. Michał, Gniezno).

Andrzej, w r. 1749 mąż Joanny Marszewskiej (Marczewskiej?) (ZTP 52 k.79), nie żyjącej w r. 1775. Ich córka Agnieszka.

[Agnieszka] wyszła w r. 1775 za Wawrzyńca z Komorza Kurcewskiego (I.Kal.214/6 k.22).

            Jerzy, w r. 1749 mąż Barbary Stawskiej, córki Łukasza i Zofii Błaszkowskiej (I.Kal.190/5 k.52v).

Katarzyna, siostrzenica ks. Kaznowskiego, sufragana poznańskiego, w r. 1750 żona Jana Przybysławskiego z Komornik, umarła tamże 13 III 1753 r.

Ks. Onufry zmarł 24 II 1757 r. (Nekr. Franciszkanów Srem.229).

            Anna, pochowana u Bernardynów poznańskich 1763 r. (Arch. Bern. W.58).

Barbara, w r. 1765 wdowa po Wojciechu Brzezińskim.

Kasper zaślubił 9 IV 1766 r. Mariannę Lewandowską, wdowę po Szadokierskim (LC Grzybowo).

            Marcin, mąż Heleny Łubieńskiej, która była 1-o v. za Tomaszem Milewskim. Jako wdowa i po Marcinie występowała w l. 1767-72 (I.Kal.206/8 k.16; 209/13 k.55v). Nie żył już w r. 1791 (ib.231 k.135v). Ich córki: Katarzyna i Agnieszka.

[Katarzyna i Agnieszka] występowały jako niezamężne w l. 1767-76 (ib.214/6 k.179v).

Katarzyna była w r. 1791 wdową po Antonim Złotnickim.

            Pani Maria B[orzęcka], pochowana w Inowrocławiu 4 II 1774 r. (LM Inowrocław).

Wojciech, komisarz grodu inowrocławskiego, wdowiec, zaślubił 21 XI 1774 r. Magdalenę Przysiecką, wdowę z Balina (LC Inowrocław). Umarł w r. 1778 i pochowany został 17 I t. r. (Nekr. Franciszkanów Inowrocł.).

Zofia i jej mąż Wawrzyniec Jabłkowski nie żyli oboje w r. 1774.

Piotr świadek w l. 1775-83. Z żony Anieli Siekierzeckiej miał syna Stanisława i córkę Anielę Joannę. Po raz drugi ożenił się 20 II 1798 r. z Marianną Pomorską (LC ib.) Ta umarła w Gnieźnie 13 IX 1800 r. mając lat 60. Sam Piotr umarł tamże 25 XII 1810 r., mając lat około 80 (LM ib.).

[Stanisław], ur. w Gnieźnie, ochrzcz. 17 XI 1777 r. (LB Św. Trójca, Gniezno).

[Aniela Joanna], ur. [w Gnieźnie] 22 V 1780 r. (LB Św. Trójca, Gniezno).

Franciszek, skarbnik latyczowski, i żona jego ks. Anna Woroniecka, oboje nie żyjący w r. 1777, rodzice Stanisława.

[Stanisław] z Kozarzewa B[orzęcki], łowczy nowogrodzki, który t. r. [1777] do spraw spadku po rodzonym wuju ks. Janie Woronieckim, kanoniku katedralnym poznańskim, mianował plenipotenta (P.1354 k.519).

Wiktoria wyszła w Gnieźnie 23 I 1779 r. za Michała Kołudzkiego, burgrabiego grodz. gnieźn., umarła tamże [w Gnieźnie] 11 IV 1812 r., mając lat 60.

Jan, w r. 1779 porucznik, w r. 1785 kapitan regimentu pieszego koronnego, mąż Ewy Rucińskiej, ojciec Marii Konstancji, Tomasza Stanisława, Wincentego i Nikodema Józefa Mateusza.

[Maria Konstancja], ochrzcz. 2 V 1779 r. (LB Zduny)

[Tomasz Stanisław], ur. w Kobylinie, ochrzcz. 20 XII 1780 r.

[Wincenty], ochrzcz. w Warszawie. zmarłego jako dwuletnie dziecko 12 III 1785 r.

[Nikodem Józef Mateusz], ur. w Kobylinie, ochrzcz. 20 XII 1780 r. (LB Kobylin)

Helena, nie żyjąca w r. 1780, żona Rocha Rożnowskiego.

Maciej, w r. 1781 r. mąż Teodory Trąmpczyńskiej, wdwoy 1-o v. po Józefie Grudzielskim (I.Kal.221 k.54).

Anna z Drachowskich B[orzęck]a umarła w Gnieźnie 2 I 1785 r. (LM Sw. Trójca, Gniezno).

            Stefan, ur. około 1786, zaślubił 25 XI 1813 r. Febronię Kasawerę Gozimirską, pannę 41-letnią (LC Fara Pozn.). Był radcą sądu ziemiańskiego i dziedzicem Popowa Tomkowego. Umarł w tej wsi 15 IX 1845 r. (LM Kołdrąb). Żona jego spisywała testament około r. 1825 (Dz.P. z r. 1881). Ich córka Teofila. Niewątpliwie ich też córką była Wiktoria.

[Teofila] umarła 16 IX 1819 r., mając lat 6 (LM Fara, Pozn.).

[Wiktoria] („panna z Popowa Tomkowego”), która 13 X 1846 r. wyszła za Edmunda Krynkowskiego posesora Ujazdu, wdowca wnosząc mu Popowo Tomkowe (LB Sw.Trójca, Gniezno; LC Kołdrąb).

Bratem Stefana był Wincenty, ur. około r. 1785, podporucznik 1 pułku piechoty liniowej wojska, pochodzący z parafii Sulmierzyce, który 3 V 1820 r. zaślubił w Poznaniu Stanisławę Gozimirską, skarbnikównę kaliską, pannę 40-letnią (LC Fara), zmarłą w Poznaniu 18 IV 1821 w wieku lat... 50 (LM Fara). Jego drugą żoną była Józefa Kurczewska, panna 20-letnia (LC Chojnica).

            Elżbieta i jej mąż Franciszek Starzyński Boguta oboje nie żyli w r. 1788.

Katarzyna B[orzęcka], cześnikowa chełmska, z domu Kiełczewska, została pochowana 10 V 1790 r. u Bernardynów w Kole (Arch. Bern. W.48).

Rozalia zaślubiła przed 26 X 1793 r. Kaspra Suchorskiego.

Ks. Kazimierz, kanonik kolegiaty średzkiej, umarł 3 X 1794 r., mając lat 63 (LM Sroda).

Katarzyna 4 III 1796 r. poszła za Stanisława Łoczyckiego.

Jadwiga, chrzestna 5 XI 1797 r. (LB Sulmierzyce).

Wdowa Marianna, dzierżawczyni Pniew 1798 r. (LM Pniewy).

Maciej, wdowiec przez 6 lat żył na łaskawym chlebie we dworze w Chełmnie, umarl 19 VI 1803 r. mając lat 65 (LM Pniewy).

Zofia, dzierżawczyni Zakrzewa, wdowa po [?] Grodzickim, rotmistrzu wojsk pol[skich], poszła 2-o v. 13 II 1804 r. za Kazimierza Paliszewskiego, pisarza granicznego radomskiego, i zmarła w Poznaniu 27 I 1827 r., mając lat 65, pochowana w Lubaszu.

Panna Julianna z Poznania, licząca lat 38 [ur. ok. 1768], zaślubiła w Farze poznańskiej 27 VII 1806 r. Antoniego Dobiejewskiego, też z Poznania.

Katarzyna, żona Emeryka bar[ona] Zajdlica, [ur. około 1779] zmarła w Kucharkach 17 XI 1819 r., mając lat 40.

            Józef, b. pułkownik wojsk polskich w powstaniu 1831 r., mieszkał w Boguszynie 1852 r. (LB Dębno n.Wartą). Umarł w Taczanowie 27 VII 1875 r., pochowany w Brzostkowie (Dz.P.). Wdowa po nim Katarzyna z Borzęckich umarła w Garbach w 82 roku życia 17 VIII 1883 r., pochowana w Spławiu (ib.). Mieli córkę Emilię Anastazję Nepomucenę.

[Emilia Anastazja Nepomucena] ur. 30 III 1832 r. (LB Witomyśl).

Jadwiga, wdowa po [?] Iłłakowiczu, zaślubiła 2-o v. w Warszawie u Św. Jana 14 I 1886 r. Adama Koszutskiego, inżyniera kanalizacyjnego Warszawy (ib.).

            Kazimiera, benedyktynka, zmarła w klasztorze ołobockim 3 VIII 1840 r. mając lat 71 (LM Ołobok).

Nepomucena Emilia, z Boguszyna, licząca lat 22, poszła w Panience 2 XI 1853 r. za dra Aleksandra Hofmana ze Sremu.

Maria przed 12 V 1870 r. wyszła za Aleksego Mielcarzewicza, sędziego powiat[owego] w Jeleniej Górze. Jej syna trzymał do chrztu 22 VIII 1871 r. Tadeusz B[orzęcki], senator z Warszawy (LB Tulce).

             Znam dwa zapisy odnoszące się do B-ch, notorycznie sfałszowane w XIX w.: Salomea B., w r. 1786 żona już zmarłego „urodzonego” Antoniego Ciężkiego (Py163 k.484), i Marianna, nie żyjąca już w r. 1791, żona Aleksandra Rudzewicza (P.1368 k.211).

Franciszek Malczewski h. Abdank, syn Dadźboga i Przybyszewskiej, pisarz grodzki kościański, przysięgał na ten urząd 1702.1/V. r. (Kośc. 143 s. 94). Ożenił się z Katarzyną Jerzykowską, córką Jana Franciszka, pisarza grodzkiego kościańskiego, którą 1700 r. skwitował z inwentarza (Kośc. 308 s. 693). Będąc już wdową Katarzyna 1707 r. jako opiekunka córki swej Marianny kwitowała Wojciecha M-go z 10.000 złp. zapisanych tej córce (Kośc. 310 s. 50). Była 1711 r. 2-o v. żoną Jana Wyssogoty Zakrzewskiego (P. 1146 I k. 156v). Jako wdowa i po tym drugim mężu, otrzymała 1754 r. zapis sumy 9.000 złp. od swego wnuka Antoniego Szołdrskiego, podczaszyca wschowskiego (Kośc. 326 k. 103), z której to sumy skwitowała go 1755 r. (P. 1316 k. 74). Była świadkiem przy powtórnym zamęściu 1754.23/XI. r. córki za Antoniego Borzęckiego (LC Chwałkowo). Córka jedynaczka Joanna, która 1711 r. od ojczyma Zakrzewskiego dostała zapis 10.000 zł., należnych jej jako jedynej spadkobierczyni ojca (Ws. 77 VIII k. 18), była 1-o v. 1723 r. żoną Kazimierza Szołdrskiego, podczaszego wschowskiego, zmarłego w r. 1745 lub 1746. Drugim jej mężem, zaślubionym w Chwałkowie 1754.23/XI. r. był Antoni Borzęcki, podwojewodzi kaliski, z czasem stolnik mozyrski, żyjący jeszcze 1765 r. Była wdową w l. 1769-1782.

            Udowodnienie szlachectwa nie było jakimś snobizmem, ale kwestią o podstawowym praktycznym znaczeniu. Szlachcic w Imperium Rosyjskim płacił inne podatki, inaczej odbywał służbę wojskową czy inaczej był karany. Należał po prostu do warstwy wyraźnie uprzywilejowanej. Rosjanom z kolei bynajmniej nie chodziło o „czystość” stanu szlacheckiego,. Mieli oni na względzie przede wszystkim zmniejszenie liczby polskiej szlachty, uważając ją za ostoję idei niepodległej Rzeczypospolitej, katolicyzmu i polskości. Niestety ogromna większość szlachty nie posiadała poddanych i żyła bardzo skromnie, a do tego była często niepiśmienna. W ograniczonym zakresie używała i potrzebowała dokumentów. W środowisku drobnej szlachty nie było zwyczaju gromadzenia rękopisów, a za czasów Rzeczypospolitej władza nie wymagała dowodów na szlachectwo. Trudno się zatem dziwić, że w biednym zaścianku czy ubożuchnym dworku trudno było o odpowiednie materiały do przeprowadzenia urzędowego wywodu.

Borzęcki h[erbu] Półkozic

Od Pawła, deputata na Trybunał Lubelski w r[oku] 1792 z Salomei Katarzyny Słubickiej synowie Franciszek Borgiasz leg. 1851 i Wincenty Franciszek leg. 1843.
Franciszek Borgiasz ur. 1782, majster sukienniczy zaślubił Tuszyn, pow[at] piotrkowski 10.02.1805 Zofia Katarzyna Urbańska ur. ok[oło] 1783 (c[órka] Wojciecha i Marianny Włosińskiej). Ich syn Józef Kalasanty ur. Wieruszów, pow[iat] wieluński 29.06.1819.
Wincenty Franciszek ur. ok. 1790 zaślubił Łagiewniki, pow[iat] ostrzeszowski 1823 Józefa Kurczewska ur. ok[oło] 1794. Ich synowie: 1. Julian ur. Modrzewce, pow[iat] radomski 5.07.1828, w wojsku cesarsko-rosyjskim; 2. Paweł Narcyz ur. Modrzewce 25.10.1831, w wojsku cesarsko-rosyjskim
[OZWDRzS vol. 3 s. 423, vol. 12 s. 76-77; DSz i KMSzGW vol. 242 k. 87-88, vol. 243 k. 154-169, vol. 248 k. 66-69, vol. 408 p. 184, 321, 322, vol. 490 p. 112, 113, vol. 453 p. 68, vol. 526 p. 12].

Od Jana, któremu w r[oku] 1733 bracia Drohiczyńscy zapisali wieś Wołkowyje [Wołkowuje] - prawnuk Maurycy Michał Damazy z Kozarzewa leg. 1839.
Maurycy Michał Damazy z Kozarzewa ur. Kobylin, W[ielkim] Ks[ięstwie] Poznańskim ok[oło] 1772 zm. Warszawa 21.01.1845 (s[yn] Damazego i Marianny Figietty), rzeczywisty radca stanu, u. KRSWiD a od 25.11.1863 członek stały rady stanu K[rólestwa] P[olskiego] zaślubił 1⁰ Czarnków, W[ielkie] Ks[ięstwo] Poznańskie 2.05.1797 Julianna Czochron oraz zaślubił 2⁰ Petronela Laskowska. Syn z pierwszego małżeństwa Tadeusz Marceli ur. Kęszyce, pow[iat] sochaczewski 30.10.1800, stały członek Rady Stanu, u. KRPiS. Otrzymał także prawo nowego szlachectwa w K[rólestwie] P[olskim] w r[oku] 1865 z racji zajmowanego stanowiska zaślubił Dobrzyków, pow[iat] gostyniński 31.10.1829 Joanna Marianna Franciszka Zakrzewska ur. Dobrzyków, pow[iat] gostyniński ok[oło] 1811 (c[órka] Walentego i Tekli). Ich dzieci: 1. Zygmunt Maurycy ur. Płock, pow[iat] płocki 2.05.1833, u. KRPiS; 2. Bronisław Jan Paweł ur. W[arsza]wa 22.12.1844; 3. Stanisław Maurycy ur. W[arsza]wa 28.04.1849; 4. Walentyna ur. 19.10.1830; 5. Matylda ur. 14.03.1835; 6. Maria ur. 15.07.1840; 7. Aniela ur. 1.08. 1842; 8. Jadwiga ur. 12.10.1854.
[II R.ST vol. 154 s. 279; DSz i KMSzGW vol. 88 k. 69-90, vol. 187 k. 307-316; vol. 408 p. 101, vol. 431 p. 56, vol. 453 p. 61].

Od Józefa, sędziego kapturowego i posła woj[ewództwa] lubelskiego na elekcję Stanisława Augusta [1764] wnuk Antoni (s[yn] Ignacego) leg. 1837.
[II R.ST vol.46 s. 130].

Od Macieja z Kozarzewa, który w r. 1724 sprzedał Franciszkowi Nieświadowskiemu wieś Gola , woj[ewództwo] Poznańskie - prawnuk Antoni Edward z Kozarzewa (s[yn] Antoniego i Anny), pisarz komory celnej urzędu Słupca leg. 1838.
[II R.ST vol. 148 s. 77a; DSz i KMSzGW vol. 490 p. 31].

Od Pawła, dz[iedzica] d[óbr] Radostowo, woj[ewództwo] bełskie, który wraz z żoną Katarzyną Szołajską w r[oku] 1680 robowali kontrakt względem wzajemnych pretensji między nimi a Pawłem Pankowskim - praprawnuki Aleksander Franciszek i Teofil (s[ynowie] Stanisława) leg. 1840.
[DSz i KMSzGW vol. 156 s. 206].

BORZĘCKI h. Półkozic, wyszli z Borzęcic (dziś Borzęcinek) w p. lubelskim. Pisali się z Kozarzewa, wsi też w p. lubelskim. (TD)

Stefan & Urszula Kowalska,

    1. Anna † a.1776 & Franciszek Kozicki, 2v.Konstantyn Kociełkowski s. Franciszka i Konstancji Bojanowskiej,

Mikołaj cześnik, nabył w 1720 Beleń i Zagórzyce od Wiewiórowskich & Marianna Zdzieszek?, 2v.Marianna Ostrowska

    1. Kazimierz (2), dz. d. Belenia i Zagórzyc & Anna Walewska chorążanka piotrkowska, 1v. Paweł Budzisz Pstrokoński, (SGR 1789, nr 181 II k. 912)

Andrzej & Julianna Marszewska v. Marczewska, (SG 1790 233 k.469)

    1. Marianna & Józef Chmieliński, 2v. a.1790, Albin Kazimierz Lenartowicz, generał, dz. d. Dąbrowa Wielka,

    2. Agnieszka & 1775, Wawrzyniec Kurcewski s. Macieja i Zofi Gajewskiej, dz. Robakowa,

Andrzej z Sadokrzyc & a.1783 Salomea Myszkowska,

NN& NN

1. Maciej & Cecylia Mikołajewska † a.1775,

    a). Kacper (SG 151 k.96)

2. Marcin & Helena Łubieńska

3. Stanisław & Anna Chociszewska,

    a). Jerzy

Teodor zastępca wójta gm. Bartochów & Tekla Skalska *ok.1783, 2v.1817 Anna Agnieszka Kraszewska, (Strachowski 1817 k.588)

    1. Teodora (1)*1812.XI.8

    2. Teodor (1) *1812.XI.8 Bartochów, † 1812,

Szymon z Wieruszowa & Agnieszka Stanicka?

    1. Ignacy

    2. Franciszek

    3. Wincenty

    4. Stefan (Lisiecki 1828 I k. 446)

Antoni & Katarzyna Wolska,

    a). Tomasz *ok.1783, geometra & 1820.II.13  Malanów, Balbina Gorczycka *ok.1799, c. Piotra Celestyna dz. Malanowa i Martyny Zaręba,

        1. Anna? Benigna *1825.VII.17 Malanów,

        2. Magdalena Filipina 1823.V.7 Malanów (USC Malanów)

        3. Waleria Władysława *1828 Malanów,

        4. Józefat Stanisław Bogumił *ok.1833 Ostrów par. Malanów, dzierżawca Kawęczynek w par. Kalinowa & 1857.II.22 Grodzisko, Honorata Ignacja Pstrokońska *ok.1834 Rożniatów par. Wielenin, c. Franciszka dz. Kossowa i Anieli Czarneckiej

            a). Antoni Nikodem Józef *1858 Kossów (USC Grodzisko)

            b). Bronisława Honorata Marianna *1860 Zaborów (USC Wielenin)

            c). Leokadia Waleria *1861.XII.30 Zaborów

            d). Jan Włodzimierz *1868-68 Młodawin Dolny (USC Marzenin)

Jan & 1789 Zadzim, Brygida Trepka,

KALINOWSKI h. Kalinowa

Ignacy † po 1782, cześnik halicki, starosta lelowski & Justyna Półkozic Borzęcka c. Franciszka i Ludwiki Marianny Pociej

BORZĘCKI h. Półkozic

Od Józefa, sędziego kapturowego i posła woj. lub. na elekcję Stanisława Augusta – wnuk Antoni Kacper (2im) (s. Ignacego i Marianny [br. danych]) leg. 1837 ∞ Olchowiec, pow. chełm. 12 II 1793 Salomea Dunin. Ich syn Franciszek Stanisław (2im) * wś Zawieprzyce, paraf. Kijany, obw. lub. 12 X 1817, kancelista Sądu Policji Poprawczej Wydz. Lub., w r. 1842 pozb. szl. Zapisani do Ks. Gen. p. 2 i Ks. Szl. Gub. Lub. p. 5.
[AGAD, II R.St., syg. 146 s. 130; APL, DSGL, syg. 2 s. 415, 521–534; syg. 94 p. 2; syg. 116 p. 5].

Od Pawła, dz. d. Radostowo [U. Rodosłowo] (woj. bełs.), który wraz z żoną Katarzyną Szołajską w r. 1680 robował kontrakt względem wzajemnych pretensji między nimi a Pawłem Pankowskim – praprawnuki Aleksander Franciszek (2im) i Teofil Jakub Józef (3im) (s-owie Stanisława, pierwszy z Kolety Stypkowskiej, drugi z Ewy Krajewskiej [u U. obaj s-owie z Ewy Krajewskiej]) leg. 1840. Zapisani do Ks. Szl. Gub. Rad. oddz. Kiel. p. 33–34.
[AGAD, II R.St., syg. 156 s. 206; APK, DSGR, syg. 38 s. 108–109, 138–139, 215].

CZERKAWSKI h. Jelita.

Od Konstantego, dz. d. Zawadka [U. Zawadki] w r. 1711 – potomek w 5-tym pokoleniu Hipolit Wiktor (2im) * 5 IX 1829 (s. Józefa i Karoliny Borzęckiej), żoł. taganrogskiego garnizonowego półbatalionu leg. 1859. Zapisany do Ks. Szl. Gub. Lub. p. 46.
[AGAD, OZWDRzS, syg. 28 s. 52; APL, DSGL, syg. 21 s. 1–104; syg. 117 p. 46]

WILKOŃSKI h. Odrowąż.

Klemens Andrzej (2im) * 27 XI 1803 † Górzno 4 II 1851 (s. Franciszka, dz. d. Czerlina i Lęgniszewa, W.Ks]., i Marianny Borzęckiej), dz. d. Górzno leg. 1843 ∞ Górzno 26 II 1829 Ludwika Paliszewska * ok. 1804 (c. Piotra, dz. d. Górzno, i Marianny z Rauszmiltów). Ich syn Aleksander Albin (2im) * Górzno 1 III 1841. Zapisani do Ks. Gen. p. 6 i Ks. Szl. Gub. Lub. oddz. Podl. p. 70.
[AGAD, OZWDRzS, syg. 3 s. 369; APL, DSGL, syg. 83 s. 217–239; syg. 160 s. 340–341, 370–371.

Aleksander Borzęcki - herbu Półkozic, pochodził z osiadłej w powiecie lubelskim rodziny, która pisała się z Kozarzewa wsi położonej w tym powiecie. [Aleksander] Borzęcki był jednym z dwóch synów Franciszka podstolego litewskiego, i Ludwiki Marjanny Pociejówny. Jako starosta przemyski i dołżański brał udział w życiu politycznym bezkrólewia 1764 roku, posłując z województwa ruskiego na sejm konwokacyjny, elekcyjny i koronacyjny i występując zawsze jako zaufany stronnik Czartoryskich. Na sejmie elekcyjnym wygłosił mowę do Stanisława Poniatowskiego jako delegowany stanu rycerskiego z oznajmieniem o dokonanej elekcji. Widocznie za dobre usługi, oddane w czasie bezkrólewia, Borzęcki otrzymał w roku 1766 godność podstolego koronnego i w tymże roku posłował na sejm - znowu z województwa ruskiego. W czasie konfederacji barskiej [Aleksander] Borzęcki okazał się jednym z najgorliwszych stronników króla, a wezwanie. które mu konfederaci w kwietniu 1766 roku wysłali, aby się z nimi złączył, przesłał królowi. Stanisław August w odpowiedzi na to polecił mu jako staroście grodowemu przemyskiemu przeszkadzać barzanom przez nie wciąganie ich pism do akt grodzkich przemyskich. W tymże roku i następnym [Aleksander] Borzęcki zamyślał o zawiązaniu regalistycznej konfederacji bez pomocy rosyjskiej w województwie ruskim i przedstawiał nawet królowi pewne projekty jej dotyczące. Wiadomo jeszcze, że [Aleksander] Borzęcki piastował godność rotmistrza chorągwi pancernej i że we wrześniu 1771 roku marszałkował na sejmiku gospodarskim lwowskim. [Aleksander] Borzęcki był kawalerem orderów św. Stanisława i Orła Białego i posiadał majątki: Przyłuk, Czaple, Bukowę i Mrzygłód. Był żonaty z Anną Ankwiczówną, z którą miał syna i trzy córki. Niesiecki podaje datę jego śmierci na rok 1780.
[Uruskl; Boniecki; Niesiecki; Konopczyński Wł. - Konfederacja barska. W. 1936, T. I, 286; Schmidt St. - Dzieje panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Lwów 1880, T. III, s. 34-35; Matuszewicz B. - Pamiętniki. W. 1876, T. IV, s. 170; Diariusze sejmów: konwokacyjnego, elekcyjnego, koronacyjnego 1764; Diariusz sejmu 1766; Biblioteka Czartoryskich, rkp. 839; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364].

Celina z Chludzińskich Borzęcka (1833-1913) - fundatorka ss. Zmartwychwstania Pańskiego, ur. w Antowllu koło Orszy na Białej Rusi, z rodziny ziemiańskiej. Wychowanie otrzymała domowe. W roku 1853 wyszła za mąż za ziemianina z Grodzieńszczyzny Józefa Borzęckiego. Lata 1853-1869 spędziła w majątku męża koło Grodna, w Obrembszczyźnie. Miała czworo dzieci, w tym dwie córki: Celinę i Jadwigę. W roku 1869 z powodu choroby męża, złożonego paraliżem, przeniosła się dla jego kuracji do Wiednia, gdzie pozostawała do jego śmierci, tj. do roku 1874, kształcąc równocześnie córki Po śmierci męża dłuższy czas spędziła Borzęcka z córkami w Rzymie. Tutaj spotkała się z bujnie rozkwitającym ruchem religijnym, kształtującym się w środowisku emigracyjnym polskim pod wpływem 00. zmartwychwstańców. W roku 1875 po raz pierwszy w Rzymie, w kościele św. Klaudiusza, spotkała się z ojcem Semeneńką, jednym z założycieli zgromadzenia 00. zmartwychwstańców. Gorąca dusza Borzęckiej znalazła w ich regule pod kierunkiem ojca Semeneńki to, czego szukała od lat wielu.
Młodsza jej córka Jadwiga (1864-1906) pozostawała również pod kierunkiem ojca Semeneńki. 25.03.1881 po rekolekcjach przystąpiła wspólnie z matką do założenia nowego żeńskiego zgromadzenia ss. Zmartwychwstania Pańskiego. Plan ten przeszedł przez ciężkie próby, nim dojrzał do realizacji. Parokrotnie, za radą ojca Semeneńki, wahającego się co do formy tej realizacji, [Celina z Chludzińskich] Borzęcka badała inne nowopowstające zgromadzenia, jednakże każdorazowo, widząc odchylenia w ich regule, a pragnąc utworzyć zgromadzenie oparte na duchu reguły 00. Zmartwychwstańców, wycofywała się od współpracy. W roku 1882 na Via Maroniti w Rzymie powstał związek zgromadzenia, w którym Borzęcka i jej córka miały rolę kierowniczą. Za zezwoleniem i poparciem kardynała wikarego Parocchiego w roku 1887 [Celina z Chludzińskich] Borzęcka otworzyła pierwszą szkołę zgromadzenia pod wezwaniem św. Jana Kantego. Wreszcie w roku 1891, w kaplicy własnej na Via Veneto w Rzymie, [Celina z Chludzińskich] Borzęcka z córką Jadwigą przywdziały habity zakonne i złożyły śluby wieczyste. W roku 1892 po paru innych próbach powstała w Polsce, w Kętach, pierwsza placówka młodego zgromadzenia. W roku 1896 [Celina z Chludzińskich] Borzęcka objęła placówkę misyjną w Bułgarii, w Małej Tyrnowie, gdzie siostry przebywały do roku 1907. Pod zaborem rosyjskim zgromadzenie osiedliło się najprzód w Częstochowie (1897), następnie w Warszawie (1902). W roku 1900 zgromadzenie przerzuca część swych sil do Ameryki, gdzie praca od razu rozwija się tak intensywnie, iż w dwa lata później Borzęcka postanowiła założyć trzeci nowicjat, w Chicago. W roku 1905 Stolica Święta zatwierdziła ustawy zgromadzenia w tzw. „decretum laudis”. 27.09.1906 traci [Celina z Chludzińskich] Borzęcka swą córkę Jadwigę, współfundatorkę zgromadzenia, która zmarła w Kętach. Strudzona życiem, po powrocie z wizytacji w Częstochowie, [Celina z Chludzińskich] Borzęcka kończy niebawem życie w Krakowie 26.10.1913. Zwłoki zostały przewiezione do Kęt i pochowane obok córki w grobowcu zgromadzenia. Obdarzona wyjątkowymi mistycznymi, łaskami duchowymi, miała [Celina z Chludzińskich] Borzęcka równocześnie głębokie zrozumienie życia realnego i jego potrzeb w Polsce.
[Rys dziejów zgromadzenia ss. zmartwychwstania Pańskiego. W. 1930; M. C. Borzęcka C. R - W setną rocznicę urodzin. Lwów. 1933; Kalkstein Teresa - Życie wewnętrzne Matki Celiny Borzęckiej; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364].

Damazy Piotr Borzęcki (1803-1874) - architekt. Syn Maurycego i Juljanny z Czachranów, herbu Półkozic. Urodzony 19.10.1803 w Woli Smielowskiej pod Bełchowem w obwodzie kaliskim. Początkowo zamierzał poświęcić się zawodowi wojskowemu i dla tego w roku 1820 wstąpił ochotniczo jako konduktor do korpusu inżynierów. W rok potem przeniesiony w charakterze elewa do Szkoły Aplikacyjnej, po jej ukończeniu awansował 12.09.1823 na podporucznika z przydziałem do lekkiej artylerii pieszej. Przez pewien czas pracował w fabryce pocisków. W czasie powstania listopadowego przeszedł do pozycyjnej artylerii pieszej i pracował przy fortyfikacjach Warszawy, awansując do stopnia kapitana. W bitwie o Warszawę na Woli ciężko ranny, utracił nogę. Dzięki temu pozostał w kraju i jako inwalida uniknął prześladowań. W marcu 1834 roku został przyjęty w charakterze aplikanta budowlanego do Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i pracował jako budowniczy (m. in. przy budowie soboru prawosławnego). W roku 1835 został budowniczym obwodowym kalwaryjskim, w roku 1840 warszawskim, wreszcie członkiem Rady Budowlanej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. W roku 1861 w czasie manifestacji patriotycznych był więziony w cytadeli. W roku 1867 przeszedł na emeryturę. Zmarł 26.01.1874 w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu powązkowskim.
Brat jego Tadeusz (1800-1887) ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim ze stopniem magistra, w roku 1826 zaczął pełnić funkcje obrońcy Prokuratorii Królestwa Polskiego, a w roku 1843 został jej radcą. W dwa lata później objął stanowisko naczelnika sekcji prawnej wydziału dóbr i lasów Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, której od roku 1862 był dyrektorem. Mianowany 23.11.1863 stałym członkiem Rady Stanu, spełniał tę funkcję aż do zwinięcia Rady w roku 1867. Zmarł 11.06.1887.
[Archiwum Akt Dawnych, akta Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, vol. 16217 i akta Komisji Rządowej Wojny vol. 777 i 2013; Archiwum Skarbowe akta Komisji Emerytalnej vol. 5146, vol. 5199; Łoza St. - Słownik Architektów; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364].

Eugeniusz Borzęcki (1864-1916) - lekarz, urodzony w Krakowie, odbył tu wszystkie swe studia i uzyskał w Uniwersytecie Jagiellońskim w roku 1889 dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Otrzymawszy od Wydziału krajowego byłej Galicji stypendium, odbył studia z zakresu dermatologii i syfilidologii w klinikach prof. Neissera we Wrocławiu i prof. Besniera w Hôpital St. Louis w Paryżu. Po roku wrócił do kraju i rozpoczął w Krakowie praktykę lekarską w swym zakresie, pracując równocześnie jako woluntariusz w szpitalu św. Łazarza. W roku 1901 zamianował go Wydział krajowy na przedstawienie wydziału lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego prymariuszem oddziału chorób skórnych i wenerycznych szpitala św. Łazarza w miejsce zmarłego prof. Aleksandra Zarewicza. W styczniu 1916 roku padł ofiarą tyfusu plamistego, którym się zakaził w szpitalu. Był człowiekiem dużej kultury, lekarzem światłym i biegłym w swoim ściślejszym zawodzie i cieszył się zasłużonym zaufaniem licznych chorych. Ogłosił drukiem kilkanaście prac z zakresu swej specjalności w czasopismach lekarskich polskich i niemieckich. Był prezesem krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego i członkiem korespondentem Towarzystwa Dermatologicznego w Wiedniu.
[Źródła: Przegląd Lekarski, 1916; Archiwum Dziekanatu wydziału lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego; Portret w Towarzystwie Lekarskim; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364;  Grodziska-Ożóg Karolina, 1987  - Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939). Wydawnictwo Literackie. Kraków].

Fortunata Pinieńska herbu Jastrzębiec - córka Wojciecha i Anny Rokickiej herbu Rawicz. Poślubiła p. v. Jana Borzęckiego, s. v. Stanisława Zarzeckiego. Wzmiankowana w 1750 roku.
[Polski Słownik Biograficzny 1981. T 26 (Piatkiewicz-Pniewski). Ossolineium].

Józef Borzęcki (ur. 1795) - pułkownik Wojska. Polskiego, działacz emigracyjny, syn Marcina, ziemianina, i Klary z Paszkowskich. Urodzony 11.08.1795 we wsi Rogoźnicy obwodu bialskiego, województwa podlaskiego. Mając zaledwie 14 lat, wstąpił jako ochotnik 9.05.1809 do szwadronu przewodnich, w którym przebył kampanię tego roku przeciw Austrii, walcząc pod Pniewem, Wrzawami i Sandomierzem. Mimo młodocianego wieku za wybitne męstwo został 23.12.1809 podporucznikiem z jednoczesnym przeniesieniem do 17 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. Przesunięty w lutym 1811 roku do 12 pułku piechoty, a w czerwcu tego roku do 5 pułku piechoty, przebył w nim wojnę 1812 i 1813 roku w Kurlandii, walcząc pod Bowskiem, Dyneburgiem, Garozenkrug, Tomsdon, Neuaygut, oraz w Prusach pod Tyltą, Labiewem, Brandenburgiem, Brunnsbergą, wreszcie pod Gdańskiem, którego oblężenie przebył, odznaczając się parokrotnie męstwem w wycieczkach załogi. Awansowany 12.06.1813 na porucznika, po upadku twierdzy dostał się na krótko do niewoli. Puszczony jak prawie wszyscy oficerowie na wolną stopę, wrócił do domu rodzicielskiego, by w lutym 1815 roku wstąpić ponownie do Wojska Polskiego w Królestwie Polskim. Odtąd służy bez przerwy w 4 pułku piechoty; 26.03.1822 awansuje na kapitana i w tym stopniu zastaje go wybuch powstania listopadowego. Należał do tych oficerów, których stosunek do powstania przyczynił się do postawy całego pułku. W czasie powstania wyróżnił się w bitwie pod Dobrem przez odparcie oskrzydlającej kolumny rosyjskiej na czele batalionu w boju na bagnety. Posunięty 6.02.1831 na majora, wziął udział w dalszych walkach 4 pułku piechoty, zwłaszcza pod Grochowem i Ostrołęką. Otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. W obronie Warszawy dowodził załogą lunety nr 59 na północ od szańca wolskiego. Po upadku Warszawy awansował jeszcze na podpułkownika i został dowódcą 4 pułku piechoty, na czele którego wraz z całą armią polską przeszedł do Prus. Na emigracji należał do czynniejszych działaczy Towarzystwa Demokratycznego, zamieszkując przeważnie w Bourges i w Paryżu; brał też udział w próbach wznowienia ruchu zbrojnego. W roku 1848 był dowódcą legionu polskiego, utworzonego w Paryżu w sile 900 ludzi i wysłanego poprzez Niemcy na spodziewaną wojnę z Rosją. Legion ten, internowany przez Prusaków na zachód od Łaby, został w roku 1849 rozwiązany.
[Rodowody 4 p. p.; Archiwum Akt Dawnych, akta Komisji Rządowej Wojny, vol. 1987-a; Archiwum Rapersw, 163, 411; Archiwum Batignolskie 2375; Pawłowski - Źródła do wojny polsko-rosyjskiej 1830-1831 r. W. 1931-1934, T. II, T. IV, Indeks; Tokarz W. - Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831. W. 1930, s. 572; Krosnowski A. - Almanach Historique. Paryż 1837 i 1846; Feldman - Sprawa polska w r. 1848. Kraków 1933, s. 170, 340; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364; wszystkie opracowania dziejów wojny 1831 r.].

Konstanty Borzęcki (Dżelaleddin-pasza) (1826-1876) - generał i pisarz turecki. Urodził się 10.04.1826 w Modrzewicach w piotrkowskiem. Do szkół chodził we Włocławku, po ich ukończeniu mieszkał na wsi u rodziców. Na odgłos wypadków 1848 roku w zaborze pruskim przeprawił się do Poznańskiego. Brał udział w powstaniu poznańskiem i prawdopodobnie w wojnie austrjacko-węgierskiej. Po upadku rewolucji węgierskiej znalazł się w Turcji i należał do tych, którzy razem z J. Bemem przyjęli wojskową służbę turecką. Borzęcki wszedł w społeczeństwo tureckie bardziej niż inni oficerowie polscy czy węgierscy. Przyjął imię Mustafa-Dżelaleddin i ożenił się z córką wodza naczelnego armii tureckiej Omera-Lutwi-paszy. Został kapitanem sztabu generalnego i naczelnikiem działu kartograficznego, prowadził życie na sposób turecki i odsunął się od kolonii europejskiej w Stambule. Ale z rodziną swą w Polsce utrzymywał stosunki, uważał się za Polaka i synowi przekazał miłość do dawnej ojczyzny. Brał udział we wszystkich wojnach, które prowadziła Turcja od roku 1852, więc w wojnie krymskiej, w ekspedycji bagdadzkiej 1857 roku, w powstaniu Czarnogóry w roku 1861, Krety roku 1867 i Hercegowiny roku 1875. Pod koniec życia został generałem dywizji. Padł na placu boju w wojnie 1876 roku przeciw Czarnogórze i pochowany został jako bohater narodowy w meczecie w Spor nad Driną, w Albanii.
[Konstanty] Borzęcki łączył w sobie zalety bitnego oficera ze zdolnościami artystycznymi (jako ilustrator i rysownik), oraz z erudycją i dużą kulturą umysłową. Pisywał artykuły o polityce wewnętrznej Turcji oraz o celach i drogach tureckiej polityki zagranicznej, ogłaszane w konstantynopolitańskim piśmie Courrier d’Orient, i pozostawił w rękopisie nieukończone studia o organizacji wojsk Tamerlana, o janczarach i jezuitach na Wschodzie. W roku 1869 ogłosił obszerną pracę pt. „Les Turcs andens et modernes”. Dowodził w niej, te Turcy należą do rasy białej i stawiał hipotezę, że u ludów tureckich należy szukać źródeł dzisiejszej cywilizacji europejskiej i wspólnej prahistorii rasy białej. W metodzie badań szedł za przykładem Franciszka Duchińskiego i jego teorii o niesłowiańskim pochodzeniu Rosjan. [Konstanty] Borzęcki jest twórcą turoarjanizmu., teorii o przynależności Turków do ludów europejskich. Przy pomocy częstokroć chaotycznych dociekań historycznych i lingwistycznych starał się udowodnić, że wpływ Turków na tworzenie się języków i dziejów Europy był największy. Mówił o wielkości rasy tureckiej i o jej wielkim wpływie na dzieje ludzkości. W okresie największego upadku sił żywotnych państwa otomańskiego dawał podstawy tureckiemu ruchowi narodowemu, wpływał na wzrost świadomości narodowej i rozszerzał ideały społeczeństwa tureckiego. Teoria jego stała się po roku 1920 podstawą dla ideologii dzisiejszego ruchu rasowego w Turcji. [Konstanty] Borzęcki pisał w roku 1869 o potrzebie puryfikacji języka tureckiego i o konieczności zmiany w tyciu Turczynek. Do syna pisywał po turecku literami łacińskimi, obowiązującymi w dzisiejszej Turcji.
[Gasztowtt T. - La Pologne et i’islam. Paris 1907; Aktchoura Oglou J. - L’Oeuvre historique de Mustapha Djelalettin-Pascha. Résumés des communications au Congrés hist. W. 1933, T. II, s. 233-6; Lewak A. - Dzieje emigracji polskiej w Turcji. W. 1935, s. 87; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364].

Paweł Borzęcki (zm. 1662) - substytut konfederacji wojskowej 1661-[166]2. Syn [Marcina] wojskiego bełskiego, rodem z ziemi bełskiej, od wczesnej młodości służył wojskowo. Uczestniczył w wojnach kozackich. Dostawszy się w bitwie pod Batohem [2-3 czerwca] (1652) do niewoli tatarskiej, przebywał jakiś czas na Krymie. Jako towarzysz pancerny a potem chorąży margrabiego Władysława Myszkowskiego walczył pod Czarnieckim przeciw Szwedom w Polsce [1656] i w Danii [grudzień 1658 - czerwiec 1659]. W wojnie moskiewskiej (1660) był jednym z wybitniejszych oficerów dywizji Czarnieckiego. Rolę polityczną odegrał jako substytut konfederacji wojskowej. Niepłatne wojska hetmańskie, rozgoryczone na dwór, zawiązały konfederację wojskową (maj 1661) pod marszałkiem Janem Samuelem Świderskim i substytutem Broniewskim. Pod wpływem wojsk hetmańskich dały się namówić do związku także i oddziały Czarnieckiego. Wtedy to dla utrzymania równowagi w zarządzie związku oddali hetmańscy połowę stanowisk czarniecczykom, spośród których w miejsce Broniewskiego z wojsk hetmańskich substytutem obwołano [Pawła] Borzęckiego. Żołnierz uczony, fantazji górnej, reprezentował w konfederacji kierunek umiarkowany. Zamierzał wprawdzie obsadzić deputatami związkowymi ekonomie królewskie dla wybierania chlebów, ale chciał jednocześnie zatrzymać wojsko w polu aż do ostatecznego ukończenia wojny, jeśli nie pod władzą hetmanów, to pod swoją i marszałkowską komendą. Usiłowania jego jednak spełzły na niczym. Wojska, wszedłszy w granice Rzeczypospolitej, zająwszy wygodne i bezpieczne konsystencje, nie chciały słyszeć o wyruszeniu w pole wcześniej, dopokąd nie otrzymają zaległego żołdu, jednocześnie natomiast dawały chętnie posłuch agitacji politycznej zwalczających się partii. Obydwa stronnictwa, tak Lubomirskiego, jak i Marii Ludwiki, usiłowały przeciągnąć na swoją stronę związek, który stanowił poważną siłę 22840 szabel w samej Koronie. Zabiegi te dotyczyły przede wszystkim starszyzny wojskowej, wśród nich zaś na pierwszym miejscu wpływowego substytuta. Dużą wagę przywiązywała królowa do pozyskania osoby [Pawła] Borzęckiego, traktując z nim za pośrednictwem Radziejowskiego i tajnych agentów. Pozyskanie substytuta szło jednak opornie, aż wreszcie [Paweł] Borzęcki zdemaskował działalność Marii Ludwiki, zmierzającą do rozbicia konfederacji, w następstwie czego popadł w wielką niełaskę u dworu. Wewnątrz związku starał się [Paweł] Borzęcki utrzymać w karności niesforne towarzystwo, zapobiegał nadużyciom, brał osobiście udział w obradach deputatów i w obliczeniach zasług, na stanowisku swym cieszył się wielkim zaufaniem związkowych żołnierzy. Nie doczekawszy się końca konfederacji, umarł nagle podczas jednej z komisji, na którą na czele deputatów wojskowych przyjechał do Lwowa (listopad 1662), serdecznie żałowany przez towarzyszy broni. Na temat nagłej śmierci popularnego żołnierza, niemile widzianego u dworu, powstały podejrzenia, „...jakoby go otruto, aby tą świeczkę zgasić, która całej świeciła konfederacji, aby był jaki większy z tej jasności nie rozniecił się płomień, bo nad tego człowieka w całym związku nie było...”
[Stupnicki Hip. - Herbarz polski. Lwów 1858, dodatek do „Przyj. Dom”, T. I, s. 52; Ligęza Marja - Konfederacje wojskowe 1661-1663. Praca w rękopisie w Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 9, 11, 16, 19. 21 i in.; Korzon - Dola i niedola Jana Sobieskiego. T. I, s. 137, 148, 182 i in.; Kubala - Wojny duńskie, s. 368, 375 i in.; Kochowski - Cilmacter. T. I, 36, T. II, 66, 319, 324, T. III, 35, 36 i in.; Pasek - Pamiętniki. wyd. Turowskiego. Sanok 1856, s. 104, 105, 137-51, 257 i in.; Łoś - Pamiętniki. Żeg. Pauli, s. 14, 63, 74; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364].

Teofil Szymon Borzęcki (1800-1887) - pedagog. syn Wojciecha i Brygidy z Sadowskich, urodził się we wsi Borowo powiat Krasnystaw 25.10.1800. Po ukończeniu nauk w gimnazjum im. Zamoyskich w Szczebrzeszynie przez dwa lata pełnił tamże obowiązki nauczyciela przedmiotów filologicznych (1822-4), poczym, uzyskawszy zwolnienie, wyjechał do Warszawy na studia filologiczne na Uniwersytecie Warszawskim i rozpoczął pracę nauczycielską w szkołach wydziałowych w Warszawie (1828). Dzięki dodatnim opiniom swych przełożonych zwolniony ze służby po upadku powstania listopadowego, już w roku 1833 rozpoczął ponownie pracę nauczycielską w Szkole Obwodowej przy ul. Długiej w Warszawie. Po czterech latach wstąpił na Kursy Dodatkowe aby w lecie 1838 złożyć w Komitecie Egzaminacyjnym egzamin na nauczyciela przedmiotów technicznych. Następnie uczył kolejno w gimnazjum w Kielcach (1838-40), Szkole Obwodowej w Sandomierzu (1840-9), Wyższej Szkole Realnej (1849-62) i gimnazjum w Kielcach (1862-6) przedmiotów przyrodniczych i filologicznych. W roku 1862 wydał pracę: „Treść logiki popularnej poprzedzona krótkim wykładem psychologii”. Pracę tę, która miała być podręcznikiem dla słuchaczy Kursów Przygotowawczych do Szkoły Głównej, oparł Borzęcki na dziełach eklektyków francuskich. Umarł w Warszawie 26.01.1887.
[Wielka Encyklopedia. T. II.; Archiwum Skarbu W., Akta Komisji Emerytalnej, nr 5185; Archiwum Ośw. Publ. W., Konduit listy i raporta o profesorach i nauczycielach w województwie mazowieckim; Akta Okr. Nauk. Warsz. nr 63, vol. VI-VII; Akta gimnazjum Zamojskich w Szczebrzeszynie nr ks. 10; Akta Komitetu Egzaminacyjnego nr 21, vol. I; Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1936, T. II, s. 363-364].

Aleksander Borzęcki - zm. 1780, starosta przemyski 1764, podstoli koronny 1766, stronnik Czartoryskich i Stanisława Augusta, poseł sejmowy.

Celina Rozalia Borzęcka (Borzecka) z Chludzińskich (1833-1913) - fundatorka zgromadzenia zmartwychwstanek (1882); zajmowała się wraz z córką Jadwigą (1863-1906) wychowaniem młodzieży.

Damazy Piotr Borzęcki (1803-1874) - architekt; od 1820 w wojsku Królestwa Polskiego, uczestnik powstania listopadowego 1830-1831, m.in. w obronie Warszawy; od 1840 budowniczy warszawski, członek Rady Budowlanej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych Królestwa Polskiego.

Józef Borzęcki (1795-1875) - pułkownik, od 1809 w wojsku Księstwa Warszawskiego, uczestnik kampanii 1809 i 1812-1813, sprzysiężenia Piotra Wysockiego i powstania listopadowego 1830-1831, m.in. pod Dobrem, Grochowem i Ostrołęką; na emigracji we Francji, członek TPD, w wypadkach Wiosny Ludów 1848 dowódca tzw. Pierwszego Legionu Rzeczypospolitej Polskiej, utworzonego we Francji do wsparcia powstania wielkopolskiego; internowany przez władze pruskie.

Konstanty Borzęcki (1826-1876) - generał i pisarz turecki (Dżelaleddin-Mustafa-pasza); uczestnik powstania wielkopolskiego 1848 i węgierskiego 1848-1849, potem w wojsku tureckim, zginął w wojnie z Czarnogórą.

Marian Borzęcki (1889-1942) - prawnik, 1921-1922 komisarz rządu na miasto Warszawę, 1923-1926 komendant Policji Państwowej, 1927-1934 wiceprezydent Warszawy; związany ze Związkiem Ludowo-Narodowym i Stronnictwem Narodowym, od 1937 w Stronnictwie Pracy; 1939-1940 w kierownictwie Centralnego Komitetu Organizacji Niepodległościowych, 1940 aresztowany przez hitlerowców, zginął w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.

Paweł Borzęcki - zm. [listopad] 1662, oficer Stefana Czarnieckiego, wicemarszałek konfederacji wojskowej 1661-1662, zwanej „Związkiem Święconym”.

Tadeusz Borzęcki (1800-1887) - prawnik; 1826-1836 patron przy Trybunale Cywilnym województwa płockiego, obrońca 1836-1839, radca 1839-1845 Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego, 1848-1861 członek Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, m.in. 1851-1861 naczelnik Wydziału Dóbr i Lasów, 1862 dyrektor tegoż wydziału, 1856 radca stanu i 1861 członek Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, 1863-1867 członek Rady Stanu Królestwa Polskiego.

Wojciech Borzęcki (Bodzęcki, Bodziecki) - zm. 1622, scholastyk kolegiaty zamojskiej 1609, profesor prawa w Akademii Zamojskiej, wychowawca Tomasza Zamoyskiego 1602-1609.

Stefan Borzęcki - Zapisany do sekcji (wydział) prawa w dniu 10.10.1808 roku.
„Złożywszy publiczny examen z nauk trzechletnich, otrzymał zaświadczenie, czyniące go zdatnym do usługi w kraju w Wydziale Sprawiedliwości z pożytkiem znacznym”. Studia ukończył w 1811 jako wzorowy student.
[Bieliński Józef, 1913 - Królewski Uniwersytet Warszawski 1816-1831. T. II. Drukarnia L. Anczyca i Sp][.

Tadeusz Borzęcki - ur. 30.10.1800. Zapisany do sekcji (wydział) prawa i administracji w dniu 17.09.1818 roku. W chwili zapisu miał 17 lat. Urodzony w wsi Kęszyce, obwód Sochaczewski (w chwili przyjęcia rodzice mieszkali w Warszawie). Ukończył szkołę ks. Pijarów w Warszawie. Złożył świadectwo dojrzałości i kwit z opłaty czesnego. Ojciec szlachcic, urzędnik, bez majątku ziemskiego.
Syn Maurycego. W 1819 członek stowarzyszenia studenckiego „Gospoda Akademicka”, ukarany za to w 1820. 14.08.1821 uzyskał stopień magistra prawa i administracji. Jeszcze w czasie studiów, od 26.01.1819 aplikował w Prokuratorii Generalnej. 19.02.1820 został asesorem aplikantem, a 29.08.1820 sekretarzem Archiwum Prokuratorii. W 1826-1836 patron przy Trybunale Cywilnym I Instancji. Równocześnie był radnym miejskim w Płocku i obrońcą Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego w Płocku. W czasie powstania listopadowego pełnił obowiązki obrońcy Prokuratorii. W Płocku współpracował z nowo założonym pismem, redagowanym przez jego kolegę, patrona Trybunału, Ernesta Dydaka, „Gońcem Płockim”. 21.01.1831 podpisał adres województwa płockiego do sejmu. W 1836-1839 obrońca, w 1839-1845 zastępca radcy, potem radca Prokuratorii Generalnej w Warszawie, a po przejściu do Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w 1845-1849 naczelnik Sekcji Prawnej Wydziału Dóbr i Lasów Rządowych. W 1848 powołany na członka Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. W 1851-1861 naczelnik Wydziału Dóbr i Lasów Rządowych w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, w 1861 zastępca dyrektora, w grudniu 1862 awansowany na dyrektora tegoż Wydziału. W 1856 mianowany radcą stanu. 16.03.1861 powołany na członka Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, :został radcą stanu oraz Członkiem Komisji Umorzenia Długu Krajowego. W 1863 powołany na stałego członka Rady Stanu w Wydziale Prawodawczym. Przestał pełnić obowiązki dyrektora Wydziału Dóbr i Lasów. Zwolniony z Rady Stanu z powodu jej likwidacji 16.04.1867. W tychże latach członek Rady Opiekuńczej Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych. Odznaczony orderami Św. Stanisława kl. II, Św. Włodzimierza kl. III i medalem na pamiątkę uśmierzenia powstania 1863. W 1865 otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie.
[AGAD, Rada Stanu, III, nr 167; Nowy kalendarz polityczny; Kalendarz polityczny; Rocznik urzęd. Królestwa Polskiego; Diariusz sejmu z 1830/31 roku. T. I, s. 336; Uruski - Rodzina. T. I, s. 352; Goniec Płocki 1830/31; Bieliński - Związki akademickie, s. 281; Nowowiejski - Płock, s. 654].

Teofil [Szymon] Borzęcki - 25.10.1801-26.01.1887. Zapisany do sekcji (wydział) filozofii w dniu 22.09.1824 roku. W chwili zapisu miał 24 lata. Urodzony w Józefowie, powiat lubelski (w chwili przyjęcia rodzice mieszkali w Józefowie). Ukończył szkołę w Szczebrzeszynie i złożył świadectwo jej ukończemia oraz świadectwo ubóstwa. Ojciec szlachcic.
Magister filozofii. Od 1828 nauczyciel w szkole wydziałowej na Muranowie w Warszawie, a potem jeden z ostatnich nauczycieli w gimnazjum szczebrzeszyńskim, tzw. Akademii Szczebrzeszyńskiej. Później wykładał nauki przyrodnicze w Łukowie, w 1838-1840 w Kielcach, w 1840-1849 w Radomiu i Sandomierzu, w 1849-1862 w Wyższej Szkole Realnej, w 1862-1866 w gimnazjum kieleckim. Po uzyskaniu emerytury osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Autor podręcznika „Treść logiki popularnej, poprzedzona krótkim wykładem psychologii (1862). W 1858 wydrukował w III tomie „Wieńca” rozprawę „Instynkt rozważany pod względem moralnym.
[AGAD, Kancelaria Nowosilcowa, nr 550; Centralne Archiwum Historyczne w Leningradzie, zespół 733, inw. 77; Kalendarz polityczny; Rocznik Królestwa Polskiego; Polski Słownik Biograficzny. T. II, s. 367; Księga pamiątkowa Kielczan, s. 249; Wieniec 1858, T. III, s. 274; Biblioteka Warszawska 1887, T. I, s. 323; Bieliński Józef - Królewski Uniwersytet Warszawski. T. III, s. 13].

Damazy Borzęcki - ur. 19 października 1803 r[oku] w Woli Smiełowskiej pod Kaliszem. Po ukończeniu szkoły aplikacyjnej służył w kompanji 4-ej lekkiej artylerji pieszej jako podporucznik. Był budowniczym obwodu kalwaryjskiego 1837.
[Źródła: Kalendarz polityczny; AAD, Akta K.R.S.W.iD. nr 16217].

Leon Borzęcki - ur. 1840 r[oku], zm. 14 listopada 1908 r[oku]. Po ukończeniu Szkoły Sztuk Pięknych, oddał się zawodowi budowniczego, uzyskawszy po złożeniu w r[oku] 1867 egzaminu tytuł budowniczego kl[asy] II-ej. Budował dom przy ul. Orlej nr 800/6 (1857).
[Arch. bud. m.st. Warszawy; Przegląd Techniczny, 1908 nr 49.].

Borzęcki Feliks. Od 1774 przez 4 lata i 7 m-cy służył w art. kor. Od 1.05.1779 w regimencie pieszym ordynacji rydzyńskiej nr 10  jako kadet i podchor. Chorąży 2, patent 3.02.1790. Podporucznik 8, patent 25.08.1790.
H. Półkozic; ur. ok. 1761 w woj krakowskim; brat Jana, mjra w tymże reg. Uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim, awansował na por.
[Archiwum Państwowe w Krakowie, Archiwum Młynowskie Chodkiewiczów 1164, s. 179; Biblioteka Zakładu im. Ossolińskich PAN we Wrocławiu 1812/III, 5464/II, s. 57, 58; Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Metryki Koronne, Księgi Kanclerskie 94, s. 96, 238].

Borzęcki Jan. Od 16.12.1766 w art. kor. jako kanonier. Bombardier - 24.05.1767. Oberbombardier - 20.03.1769. Fajerwerker - 29.04.1773. W tej randze abszytowany. W regimencie pieszym ordynacji rydzyńskiej nr 10 od 13.12.1776 lub 1.02.1777. Porucznik 3, patent 23.02.1777. Kapitan sztabowy 1, patent 29.12.1781. Kapitan z kompanią 3, patent 31.03.1782. Major 1, patent 19.10.1789, dymisja 1.03.1790.
H. Półkozic; ur. ok. 1745-1747 w Chełmcu (?), woj. krakowskie, zm. 13.05.1814 w Krakowie; s. Stanisława i (?) z Rabinkowskich; ż. Ewa z Rucińskich; dz: Maria Konstancja (ur. 2.05.1779), Tomasz Stanisław (ch. 20.12.1780 w Kobylinie), Wincenty (zm. 12.03.1785 tamże, w wieku dwóch lat), Nikodem Józef Mateusz (ur. 13.09.1784 tamże).
[Archiwum Państwowe w Krakowie, Archiwum Młynowskie Chodkiewiczów 1164 Ranglista III 1786; Archiwum Państwowe w Krakowie, Archiwum Młynowskie Chodkiewiczów 1226, s. 211, 218; Biblioteka Zakładu im. Ossolińskich PAN we Wrocławiu 5464/II, s. 57; Biblioteka Kórnicka, Teki Dworzaczka (wersja cyfrowa: BK-CD#1.2); Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Metryki Koronne, Księgi Kanclerskie 57a, s. 39; Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Metryki Koronne, Księgi Kanclerskie 70a, s. 218; Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Metryki Koronne, Księgi Kanclerskie 74a, s. 36; Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Metryki Koronne, Księgi Kanclerskie 94, s. 14, 123; Akta Parafii Wszystkich Świętych w Krakowie, Księgi Zejścia, 1814, s. 31, akt. 71].

Dembowski Stanisław. Podpułkownik w Regimencie Pieszym Łanowym nr 6. Znał łacinę, niemiecki i francuski. H. Jelita; ur. 8.03.1763 w Dębowej Górze (?), woj. łęczyckie, ochrzczony w Warszawie w kościele św. Krzyża; s. Stefana, kasztelana czechowskiego, starosty płockiego etc. i Ewy z Tarłów, starościanki goszczyńskiej; ż. Ludwika z Borzęckich (ślub 1793) podstolanka koronna (rozwiedzeni, 2⁰ za Jakubem Młockim); dz.: Antoni Sebastian (ur. 26.06.1796 w Wiedniu). Uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim jako płk Korpusu Strzelców (dowódca Bat. Strzelców Celnych). Członek loży masońskiej „Bracia Polacy Zjednoczeni” (1820) (?).
[Dzwonkowski W, Kipa E., Morcinek R., 1955 - Akty powstania Kościuszki. T. III, s. 149; Boniecki A. -Herbarz Polski. T. 4, s. 242. Warszawa; Łodzia Czarnecki K. 1875 - Herbarz Polski według Niesieckiego. T. 1, s. 447. Gniezno; Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, tak zwana Metryka Litewska IX/10-12].

Dzierżawski Ludwik. H. Rola; ur. i ochrzczony 24.08.1759 w Rawiczu, żył w 1791; s. Antoniego, pisarza komory celnej rawickiej i Teresy z Kwiatkowskich; ż. Salomea z Borzęckich (ślub 21.02.1789 w Poznaniu), c. Konstantego, 1⁰ Potocka (wdowa; ur. i ochrzczona 15.07.1753, zm. 20.09.1804).
[Biblioteka Kórnicka, Teki Dworzaczka (wersja cyfrowa: BK-CD#1.2].

Korytowski Jan Nepomucen. H. Mora; ur. ok. 1750 r.; s. Piotra i Ewy z Rokossowskich; ż. z Jadwigę z Sokolnickich, ur. ok. 1749, wdową po Hilarym Borzęckim (ślub 22.02.1798 w Wyganowie).
[Biblioteka Kórnicka, Teki Dworzaczka (wersja cyfrowa: BK-CD#1.2)].

Lisowski (Lissowski) Józef. W dniu 29.12.1781 otrzymał patent na kapitana z kompanią jednak w tym samym dniu sztabskompanię objął kpt. [Jan] Borzęcki. Prawdopodobnie Lisowski w ogóle nie objął kompanii być może dlatego że nie zdołał się wypłacić (musiał by spłacić 4-letnią gażę) lub ze względu na zły stan zdrowia. Być może też doszło do jakiegoś bliżej nieznanego układu z Janem Borzęckim, który dostał 31.03.1782 patent na tę samą kompanię.
[Tzw. Metryki Litewskie IX/6-11].

Aleksander Borzęcki - ur. 1796 w Strężycy w województwie lubelskim, syn Antoniego i Salomei Duninówny. Wszedł 10.09.1822 do I pułku kadetów wachm. w SPJ. W Noc Listopadową opowiedział się po stronie Konstanstantego. 10.12.1830 podporucznik. 6.12.1830 wszedł do I pułku. 27.04.1831 krzyż złoty za Stoczek nadany przez Dwernickiego. Należał do korpusu Dwernickiego,. bił się pod Boremlem, przeszedł do Galicji, inernowany przez Austriaków. Przybył do Francji w styczniu 1832 i należał do zakładu w Bourges. W sierpniu 1833 trafił do departamentu Yonne. Osiedlił się w Sens, skąd 18.01.1836 wyjechał do Paryża. Przebywał tu do grudnia 1840, kiedy to przeniósł się do Troyes w poszukiwaniu pracy. 29.08.1842 został zatrudniony jako pikier przy kanale Haute-Seine w departamencie Aube. W październiku 1843 pozbawiono go zasiłków uznając że sam może już się utrzymać. Po zdaniu egzaminu 1.02.1845 w Troyes przyjęty do administracji dróg i mostów. Od 1.01.1845 konduktor pomocniczy III klasy. 16.05.46 przeniesiony do departamentu Oise. 1.06.1847 konduktor pomocniczy II klasy, 1.01.1855 konduktor embrigadé IV klasy, 1.06.1860 - III klasy. Zaślubił 27.03.1847 N. Francuzkę, ale nie miał dzieci. Mieszkał w Clermont de l’Oise. 30.5.1863 otrzymał prawo stałego pobytu dekretem nr 1535. Zmarł 16.06.1870.
[SHAT XL 51, XL 53, XL 55, AN I 14-2450; Aube M 1416; Yonne 3 M 11-3, 3 M 11-19; BP 389, 391, 392, 404; Krosnowski, 1837, 1847; Księga pamiątkowa; Chołodecki - Korpus; Drewnicki, Bartkowski - Wspomienia; Konarska - Polskie drogi emigracyjne, s. 231.]

Alfons Borzęcki - ur. 19.08.1799 we wsi Paryż w guberni mińskiej lub 3.06.1799 w Mińsku, syn Józefa i Katarzyny Niepokójczyckiej, brat Edwarda (Krosnowski błędnie podaje że urodzony w Rogożnicy na Podlasiu). Wszedł 18.04.1818 do 4 pułku piechoty legionów jako ochotnik. 27.04.1818 podoficer, 31.08.1818 sierżant, 21.09.1821 podporucznik, 6.02.1831 porucznik, 24.03.1831 kapitan, 15.09.1831 major, 24.09.1831 podpułkownik 10 psp. 7.06.1831 krzyż złoty nr 1520. Zakrzew, Dobre, Grochów, Dębe Wielkie, Rudki, Ostrołęka, Warszawa, przeszedł 5.10.1831 z Rybińskim do Prus. Przybył w styczniu 1832 do Francji i należał początkowo do zakładu w Awinionie, gdzie dowodził 4 kompanią. Tu przyjęty do masonerii we francuskiej loży „Prawdziwi Przyjaciele Zjednoczeni”, a od 17.04.1832 w polskiej loży „Orzeł Biały i Pogoń”, w której miał stopień ucznia. 24.05.1833 wyruszył na czele kolumny polskich oficerów do Aurillac. 20.09.1836 przeniósł się z Aurillac do Lille. Pracował w cukrowniach w Bourbourg, Douai i Lille, od kwietnia 1845 w Bénicourt koło Douai. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i 9.06.1848 przybył do Bolonii, gdzie służył w Legionie Polskim na żołdzie rzymskim, a w grudniu 1848 był w Genui. Wrócił do Francji do departamentu Nord, gdzie pracował znów w cukrowniach, m.in. w Teleghem koło Dunkierki. 11.11.1852 podpisał adres emigrantów polskich do Napoleona III z wyrazami wierności po proklamowaniu cesarstwa. Od 1855 zabiegał o amnestię i w tym celu jeździł do Paryża. 19.06.1856 złożył w Paryżu odpowiednią prośbę. W 1857 otrzymał pozwolenie na powrót do guberni mińskiej i wrócił do kraju. Zmarł 2.07.1857, na drugi dzień po przybyciu do Warszawy.
[SHAT XL 47, XL 48, XL 49, XL 56; Cantal 46 M 2, 46 M 10; Nord 142 M 4, 142 M 16, 142 M 17; Vaucluse 4 M 199; BN FM 2-155; BP 387, 38B9, 391, 392, 399, 405, 512, 558, 563, 568; TDDP vol. 17, Klepsydra; Kórnik 2456; Czart. 5313; AGAD KRW 331; BOZ 3143; BUW Akc. 587; Kalendarz Pielgrzymstwa Polskiego na rok 1839; Trzeci Maj. 1845 s. 178; Krosnowski. 1837, 1847; Rocznik wojskowy KP 1830, s. 93; Księga pamiątkowa; Chamski - Opis krótki; Rzepecki - Pułk 4-ty; Święcicki - Pamiętnik; Szomański - Walecznych tysiąc; Bartkowski-Krawec - Cmentarzyk, s. 78; Bielecki - Zarys rozproszenia, s. 36, 58, 227].

Damazy Borzęcki - ur. 14.10.1803 w Woli Smołowskiej w województwie kaliskim. Wszedł 1.10.1820 do korpusu inż. jako konduktor. 1.9.1821 elew w Szkole Aplikacyjnej, 12.09.1823 podporucznik 2 komp. lek. art. p. 26.10.1823 przeniesiony do 4 komp. lek. art. p. W powstaniu podporucznik art. 3 komp. lek. art. p., 21.03.1831 porucznik w 1 komp. pozycyjnej art. p. 8.03.1831 krzyż złoty nr 100. Odznaczył się przy fortyfikowaniu Warszawy. Stracił nogę w bitwie warszawskiej. Po kapitulacji Warszawy pozostał w lazarecie, stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi. 1837 budowniczy obwodu kalwaryjskiego. 1841 budowniczy rządowy w Radzie Ogólnej Budowniczej. 1843 budowniczy rządowy przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych.
[AGAD KRW 349, 478, 479, 556; BP 391, 392, 394; BOZ 3143; Rocznik wojskowy KP 1830, s. 156; Kalendarzyk Polityczny, 182-43; Księga pamiątkowa; Łoś - Artyleria Królestwa Polskiego; Łoza - Architekci].

Edward Borzęcki - ur. około 1806 we wsi Mosary albo Mosarz w guberni mińskiej, syn Józefa i Katarzyny Niepokójczyckiej, brat Alfonsa. Student Uniwersytetu Wileńskiego. Wszedł 11.04.1831 do powstania litewskiego jako ochotnik. 17.07.1831 porucznik powstania augustowskiego, mianowany przez ks. Mirskiego, potem kapitan. 4.10.1831 krzyż złoty nr 3646. Przeszedł 5.10.1831 z Rybińskim do Prus. Przybył w czerwcu 1832 do Francji i należał początkowo do układu w Awinionie, skąd w czerwcu 1833 przeniesiony został do Aurillac. Na krótko udał się do Bourges. 8.07.1833 wyjechał do Aurillac. 25.08.1835 przeniósł się do Dunkierki do brata, następnie przebywał w Bourges. 17.03.1849 wyjechał do Włoch. 1852-53 mieszkał w Isle-Adam w departamencie Oise, 1854 w Dunkierce, następnie w St-Jean-de-Luz w departamencie Basses-Pyrénées, gdzie od 1862 należał do Instytucji Czci i Chleba. Zmarł 11.03.1888 w St-Jean-de-Luz na zapalenie płuc.
[SHAT XL 56; Bas-Rhin 3 M 472; Cantal 46 M2; Cher 25 M 240; Nord 142 M 7, 142 M 16, 142 M 17; Vienne M 4-173; BP 389, 394, 402, 568;BOZ 3143; BUW Akc. 587; Sprawozdanie Instytucji Czci i Chleba nr 3 i 32; Trzeci Maj, 1845, s. 178; Wolne Słowo Polskie, 4.04.1888; Krosnowski, 1837, 1847; Księga pamiątkowa; Bartkowski-Krawiec - Cmentarzyk, s. 78; Bielecki - Zarys rozproszenia, s. 227].

Erazm Cyprian Borzęcki - ur. 3.06.1809 W Warszawie, syn Maurycego i Juliany z Czohronów, brat Józefa, majora (Krawiec błędnie podaje, że urodził się w Cbodczy na Kujawach). Podchorąży 4 psp., w SPP, aktywny uczestnik Nocy Listopadowej. 9.12.1830 podporucznik, 16.12.1830 wszedł do 3 psp., 13.06.1831 porucznik adiutant bat., 3.10.1831 krzyż złoty nr 3484. Przeszedł 5.10.1831 z Rybińskim do Prus. Poszukiwany przez władze carskie. W grudniu 1831 w Elblągu zadeklarował chęć wyjazdu do Francji. Przybył do Francji w styczniu 1832 i należał początkowo do zakładu w Awinionie, skąd 24.05.1833 skierowany został do Aurillac. W sierpniu 1835 przeniósł się do Paryża i tu prawdopodobnie przygotowywał się do pracy w administracji dróg i mostów. Po zdaniu egzaminu kwalifikacyjnego mianowany 19.06.1840 konduktorem pomocniczym III klasy w Arras, 1.03.1842 konduktor II klasy, a 1.03.1844 - I klasy. Mianowany 1.01.1852 konduktorem embrigadé III klasy, 1.04.1856 - II klasy z siedzibą w Lillers w departamencie Pas-de-Calais, od 1.07.1858 przydzielony do kolei północnej w St-Omer. 1.04.1861 ze względu na stan zdrowia przeniesiony do departamentu Hérault do służby wodnej z siedzibą w Montpellier. 1.05.1863 otrzymał stanowisko konduktora embrigadé I klasy. Był kawalerem, rodziny nie założył. 1849 jego siostra mieszkająca na Batignolles wróciła do Polski. 10.04.1861 prosił o dwumiesięczny urlop do Polski, zapewne w zamiarze zorientowania się, czy może tam powrócić na stałe. Jedynym jego kuzynem przebywającym na emigracji był Szaniawski mieszkający w Nancy. Dlatego też 17.04.1861 prosił o przeniesienie do Nancy, ale mógł tam wyjechać dopiero po przejściu na emeryturę 6.11.1872. Umiarkowanych poglądów, 1846 uznał w Paryżu przywództwo Czartoryskiego. 28.06.1862 został członkiem Stowarzyszenia Podatkowego. Cieszył się bardzo dobrą opinią. Zmarł 6.03.1874 w Perpignan. Skazany zaocznie 13.02.1832 na karę śmierci. 16.09.1834 car zmienił ten wyrok na wieczną banicję. 1834 majątek jego uległ konfiskacie.
[SHAT XL 53, XL 56, AN F 14-24511; Cantal 46 M 2; Nord 142 M 20; Vaucluse 4 M 196, 4 M 199; BP 387, 391, 399; AICC t. 82 Klepsydra; Czart. 5579; Teki emigrantów; MWP 40 H; Spis uczestników powstania poszukiwanych nr 118; Lista imienna winowajców; Trzeci Maj, 1846, s. 284; Sprawozdanie Instytucji Czci i Chleba nr 3 i 18; Rocznik THL, 1873-78; Kalendarzyk paryski na rok 1877; Kalendarz Pielgrzymstwa Polskiego na rok 1839; Księga pamiątkowa; Bartkowski-Krawiec - Cmentarzyk, s. 78;Konarska - Polskie drogi emigracyjne, s. 231; Bielecki - Zarys rozproszenia, s. 58, 227].

Franciszek Borzęcki - ur. 29.10.1809 w Jurburgu w guberni wileńskiej. Wszedł 25.04.1822 do 4 pułku piechoty legionów jako ochotnik, sierżant w SPP, uczestnik Nocy Listopadowej, 9.12.1830 podporucznik, 16.12.1830 wszedł do 4 pułku piechoty legionów, 13.06.1831 porucznik, 15.09.1831 krzyż złoty nr 2720, ranny w nogę lewą pod Ostrołęką, przeszedł 5.10.1831 z Rybińskim do Prus. Przybył do Francji w styczniu 1832 i należał początkowo do zakładu w Awinionie, skąd w czerwcu 1833 skierowany został do Aurinac. 31.07.1833 otrzymał nominację na kapitana piechoty w Legionie Portugalskim Bema. W marcu 1835 daremnie zabiegał o stopień kapitana w Legii Cudzoziemskiej. 2.11.1835 przeniósł się do Rheims. 1844 mieszkał w Paryżu w bardzo trudnych warunkach materialnych. 14.01.1850 prosił ministra Wojny o przyjęcie do wojska w Algierze w dawnym stopniu. 11.11.1852 w Paryżu podpisał adres emigrantów polskich do Napoleona III z wyrazami wierności po proklamowaniu cesarstwa. 1857 otrzymał zgodę na powrót do kraju. 1859 wrócił do Polski.
[SHAT XL 49, XL 53,. XL 56; Cantal 46 M 2, 46 M 9; Marne 57 M 22, 57 M 23; Vaucluse 4 M 199; BP 387, 389, 391, 392, 399, 512; TDDP vol. 23; Czart. 5313, 3898; Teki emigrantów; Wiadomości Polskie nr 27 z 4.07.1857; Księga pamiątkowa; Vchamski - Opis krótki; Rzepecki - Pułk 4-ty; Święcicki - Pamiętnik; Szomański - Walecznych tysiąc; Bielecki - Zarys rozproszenia, s. 58, 227].

Jan Borzęcki - ur. 1806 w Orłowie w województwie lubelskim. Wszedł 1.01.1922 do 4 psp. W powstaniu podporucznik 10 pułku piechoty legionów, 5.10.1831 przeszedł z Rybińskim do Prus. Przybył w lipcu 1832 do Francji i należał początkowo do zakładu w Bourges. 1.10.1833 przeniósł się do departamentu Loir-et-Cher i zamieszkał w Romorantlin, gdzie uczył się u jubilera. Tu 3.08.1834 potępił Czartoryskiego. Od grudnia 1834 mieszkał w Blois, gdzie był członkiem Zjednoczenia. W czerwcu 1846 wyjechał do Paryża na leczenie. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i w czerwcu 1848 znalazł się w Haguenau w departamencie Bas-Rhin, gdzie wstąpił do TDP. W maju 1849 przeniósł się do Nancy. 11.11.1852 w Paryżu podpisał adres emigrantów polskich do Napoleona III z wyrazami wierności po proklamowaniu cesarstwa. Ożeniony z N. Francuzką, pracował w aptece. W czerwcu 1854 mieszkał w departamencie Cher, a 1877 w Vincenns pod Paryżem.
[SHAT XL 53; Bas-Rhin 3 M 457, 3 M 458, 3 M 462, 3 M 472; Loir-et-Cher 4 M 326, 4 M 327, 4 M 331; Marne 57 M 34; BP 387, 391, 394, 399; TDDP vol. 3, 23; Czart. 5313; BOZ 3143; BUW Akc. 587; Lista ogłoszonych za wygnańców nr 61; Nowa Polska, 1834; Krosnowski, 1837, 1847; Kalendarzyk paryski na rok 1877; Tyrowicz - Towarzystwo Demokratyczne Polskie, s. 59].

Jan Stanisław Borzęcki - ur. 1793. Wszedł 9.10.1810 do 10 pułku huzarów Księstwa Warszawskiego jako ochotnik, odbył kampanię 1812, ranny pod Kojdanowem i wzięty w niewoli. Wrócił do służby 1831 jako porucznik gwardii narodowej warszawskiej. Przybył w listopadzie 1832 do Francji i należał do zakładu w Bourges. Po jego rozwiązaniu pozostał w tym mieście 9.10.1834 wystąpił w obronie Czartoryskiego. 1839 został członkiem Zjednoczenia. Przeniósł się następnie do pobliskiego Vierzon, gdzie 25.01.1843 uznał przywództwo Czartoryskiego. Był jednym z fundatorów dziennika „Trzeci Maj”. 10.12.1845 wyjechał do Ste-Lizaigue. Od 1848 mieszkał w Issoudun w departamencie Indre, gdzie we wrześniu 1848 został członkiem TPD, a 11.11.1852 podpisał adres emigrantów polskich do Napoleona III z wyrazami wierności po proklamowaniu cesarstwa. 1857 uzyskał zgodę na powrót do kraju. Wyjechał tam w czerwcu 1858.
[Cher 25 M 240; Indre M 3347; Bp 387, 403, 512; Czart. 5313, 5330; Trzeci Maj, 1843, s. 515; Wiadomości Polskie, nr 47 z 21.11.1857; Kronika Emigracji Polskiej, 1834, T. 2, s. 59; Lista imienna Emigracji Polskiej Zjednoczonej nr 1754; Krawiec - nr 3099; Tyrowicz - Towarzystwo Demokratyczne Polskie, s. 59].

Józef Borzęcki - ur. 11.07.1791 w Rogożnicy na Podlasiu, syn Marcina i Klary z Paszkowskich; Wszedł do służby 8.05.1809 do oddziału gidów, 23.12.1809 podporucznik, 17 pułku piechoty, 28.02.1811 przeniesiony do 12 pułku piechoty, 15.06.1811 do 5 pułku piechoty, 12.06.1813 porucznik, odbył kampanie 1809, 1812-13, Pniewy, Wrzawy, Sandomierz, Borowsk, Dyneburg, Linden, Neugutt, Tylża, Labiau, Braniewo, Gdańsk. Po kapitulacji dostał się do niewoli, w której przebywał do 14.04.1814. Wszedł 2.02.1815 do 4 pułku piechoty legionów, 27.03.1822 kapitan, 1830 otrzymał znak honorowy za 20 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W powstaniu adiutant bat., 6.02.1831 przeszedł do pułku weteranów czynnych jako major, 13.03.1831 wrócił do 4 pułku piechoty legionów, 22.09.1831 podpułkownik, 10.03.1831 krzyż złoty nr 410, 15.09.1831 krzyż kawalerski nr 2704, przeszedł 5.10.1831 z Rybińskim do Prus. Poszukiwany przez władze carskie. Przybył do Francji w czerwcu 1832 i należał początkowo do zakładu w Bourges. 1.08.1833 wyjechał do Paryża, gdzie 1834 zabiegał o Legię Honorową. 15.03.1835 został członkiem Towarzystwa Politechnicznego w wydziale kawalerii. Należał do TDP. We wrześniu 1840 wyjechał do Rebrechain w departamencie Loiret. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów. 4.03.1848 podpisał odezwę o jednoczeniu się pod władzą z czasów powstania. W kwietniu 1848 stanął na czele I Legionu Rzeczypospolitej Polskiej, który wyruszył z Paryża do Strasburga, a stąd 28.04.1848 do Niemiec, gdzie został zatrzymany w Ascherleben, a potem internowany w Magdeburgu. Jesienią 1848 przebywał w Samborze, brał udział w pertraktacjach z Węgrami na temat utworzenia legionu polskiego. W początkach 1849 był zastępcą dowódcy oddziału Rembowskiego, po upadku powstania węgierskiego wrócił do Francji. Zmarł 27.07.1875 w Brzostówce w Wielkopolsce. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Brzostowie.
[SHAT XL 51, XL 53; AMAE Pologne 38; Bas-Rhin 3 M 455, 3 M 458; Cher 25 M 240; BP 387, 389, 392, 394, 399, 575, 579; BN w Warszawie Akcesja 3338; MWP 40 H; Spis uczestników powstania poszukiwanych; AGAD KRW 64, 331, 555; BOZ 3143; BUW 562, Akc 587; Rapperswil 163; Kalendarz Pielgrzymstwa Polskiego na rok 1839;Rocznik wojskowy KP. 1830, s. 93; Lista imienna znakiem honorowym ozdobionych; Lista imienna osób mających udział w rewolucji nr 69; Księga pamiątkowa; Listy legionistów A. Mickiewicza; Chamski - Opis krótki; Rzepecki - Pułk 4-ty; Święcicki - Pamiętnik; Szomański - Walecznych tysiąc; Tyrowicz - Towarzystwo Demokratyczne Polskie, s. 59; Bielecki - Zarys rozproszenia, s. 108; Polski Słownik Biograficzny].

Ludność francuska żegna odchodzących do kraju Polaków w kwietniu 1849 roku.
(wymarsz Pierwszego Legionu Rzeczpospolitej Polskiej pod dowództwem Józefa Borzęckiego,
litografia według rysunku Victora Adama).

Leon Borzęcki - ur. 1804 we wsi Roskosz w województwie lubelskim. Po ukończeniu nauk w szkołach lubelskich osiadł na wsi. W powstaniu podporucznik strz.. august., potem podporucznik pociągu, wreszcie podporucznik w kompani honorowej oficerów, 5.10.1831 przeszedł z Rybiliskim do Prus. Przybył do Francji w styczniu 1832 i należał początkowo do zakładu w Awinionie skąd w czerwcu 1833 skierowany został do Aurillac. Zamieszkał w St.Flour w departamencie Cantal. 25.08.35 przeniósł się do Lille. Zmarł 18.09.1843 w podróży z Bourbourg do Honschadt w departamencie Nord na chorobę piersiową, którą „przypisać należy głębokiej a pokrywanej tęsknocie”.
[SHAT XL 49, XL 56; Cantal 46 M 1, 46 M 8; Vaucluse 4 M 199; BP 391, 399, 405; Trzeci Maj, 1843, s.691; Bartkowski-Krawiec - Cmentarzyk, s. 78; Bielecki - Zarys rozproszenia, s. 58, 227].

Walenty Borzęcki - w powstaniu podporucznik 10 pułku piechoty legionów, dostał się do niewoli pod Kazimierzem. Wrócił do kraju, osiadł w Krakowie, skąd został usunięty przez Austriaków. Przybył 30.11.1836 do Algieru na statku „Styx”, 1.07.1841 trafił do Besançon, gdzie w marcu 1846 poparł powstanie krakowskie, a listopadzie 1846 został członkiem TDP. Następnie przebywał w Tulonie. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i 16.04.1848 wyruszył ze Strasburga do Poznania.
[SHAT XL 53, XL 56; AMAE Pologne 33; Bas-Rhin 3 M 458; Doubs M 815; Aix-en-Provence F 80-601, F 8o.607; BP 391; PAN-Kraków 2561; Oświadczenie Emigracji Polskiej 1846; Krawiec - nr 2481; Tyrowicz - Towarzystwo Demokratyczne Polskie, s. 60].

Jan Borzęcki (Borzecki) - daty główne nieznane. Pochodził z miasta Orłów (województwo lubelskie). W roku 1831 podporucznik 10 pułku piechoty liniowej. W roku 1831 emigrował przez Morawy do Francji; zamieszkał w Blois (1837), gdzie był członkiem Zjednoczenia (1844), Vincennes (1887), Paryżu (1891). Występował przeciw zarzutom stawianym ks. Wł. Czartoryskiemu przez Zakład w Poitiers. Członek TDP w Haguenau (1847).
[Krosnowski A. - 1837/8, s. 32; Krosnowski A. - 1847, s. 30; Reiff A. - 1887, s. 62; Kronika Emigracji Polskiej 1834. T. II. ark. IV, s. 59; Wywód Słowny. 1844; Okólniki TDP 1847/8, s. 10].

Jan Stanisław Borzęcki - daty główne nieznane. Pochodził z Mazowsza. W roku 1831 porucznik. Emigrował do Francji; zamieszkał w Strasburgu (1832), Vierzon (1846), Issoudun (1848). Członek Zjednoczenia (1844). Akces do TDP w Issoudun (1848).
[Krosnowski A. - 1847 s. 36; Zdanie sprawy z czynności Komisji Narodowej Polskiej. 1832, s. 221; Wywód Słowny. 1844; Okólniki TDP 1847/8. s. 33].

Józef Borzęcki - ur. 11.07.1795 (Rogoźnica, Podlasie), zm. 1856 (Dunkierka). Jako oficer Wojska Polskiego w Księstwie Warszawskim odbył kampanie od 1809 do 1813, szczególnie wyróżnił się w obronie Gdańska. Od 1815 służył w 4 pułku piechoty i był adiutantem batal. w stopniu kapitana (1822); uczestniczył w spisku podchorążych 1830 roku. W czasie wojny 1831-31 wciąż w 4 pułku piechoty, awansował na podpułkownika i dowódcę 4 pułku piechoty. Na emigracji w Besançon był członkiem loży masońskiej, następnie w karbonarii. Zamieszkał następnie w Bourges i Paryżu, był najpierw zwolennikiem Komitetu Lelewela, przeszedł do Zjednoczenia w październiku 1833; generał Sznajde polecał go generałowi Dembińkiemu do legii egipskiej, która nie doszła do skutku. Daty przynależności do TDP trudne do ustalenia (przynależność podają S. Pomarański i A. Benis). W 1848 roku (kwiecień-maj) dowodził I Legionem Rzeczypospolitej Polskiej, który wymaszerował ze Strasburga przez Westfalię ku Polsce (zatrzymany w Aschersleben). Jesienią tego roku Borzęcki przebywał w Galicji (Sambor) i przez lewicę Centralnej Rady Narodowej we Lwowie wysunięty został do pertraktacji z Węgrami o legion polski, co wraz z innymi delegatami realizował w Budapeszcie; z początkiem 1849 w stopniu pułkownika został zastępcą dowódcy w oddziale zorganizowanym przez Rembowskiego. Po klęsce węgierskiej w 1849 zamieszkał we Francji.
[Polski Słownik Biograficzny, T. II; Krosnowski A. - 1837, 1847; Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego 1821; Lista Polaków w Minden; Biuletyn I Legionu Rzeczypospolitej Polskiej; Tokarz W. - Wojna; Łuczakówna H.; Heltman W. ; Stebelski P. - Lwów 1848, s. 359; Russjan L.; Pawłowski Br. - Źródła. T I, IV; Feldman J. - Sprawa polska; Lewak A. - Katalog rapers. poz. 163, 207, 886, 1315, 1499; Więckowska H. - Zbiory batign. poz. 2308, 2375].

Walenty Borzęcki - w kampanii 1830-31 podporucznik 10 pułku piechoty liniowej. Po kampanii aż do przymusowego wysiedlenia (1836) przebywał w Krakowie, po czym wydalony został przez Triest z granic Austrii. Zamieszkał w Besançon (1841-45). Członek TDP (1847).
[Krosnowski A. - 1837/8, s. 32; Tygodnik Emigracji Polskiej 1838, s. 36; Demokrata Polski. T. IV, s. 144; Dziennik Narodowy, 1846, nr 213; Lista członków TDP 1848/7; Okólniki TDP 1847/8, s. 10].

Antoni Borzęcki - uczestnik powstania listopadowego, emigrant. W 1837 wrócił potajemnie, przebrany za Żyda do Królestwa Polskiego. Został aresztowany i zgodnie z orzeczeniem KŚ z 15(27).11.1837 miał być wysłany do rot aresztanckich. 28.11(10.12).1837 roku namiestnik zatwierdził wyrok: 2 lata rot aresztanckich w twierdzy Nowogieorgijewskiej (Modlin).
[AGAD, SKŚ I/589].

Aurelian Borzęcki  - zm. 1882. Zarządzający gorzelnią w powiecie olkuskim. W lutym 1840 za powiązania z członkiem tajnego związku w Krakowie T. Świderskim oraz J. Ciankiewiczem i zamiar założenia takiegoż w Królestwie Polskim zgodnie z orzeczeniem KŚ z 22.01(3.02).1840 zatwierdzonym przez namiestnika 31.01(12.02).1840 wcielony został do wojska; służbę odbywał w Korpusie Syberyjskim. Ułaskawiono go i zwolniono w 1841 na mocy ukazu amnestyjnego, z okazji zaślubin carewicza Aleksandra.
[AGAD, SKŚ I/811; Polski Słownik Biograficzny; Kurier Warszawski 1841, nr 122; Lista wygnańców, s. 389; Nowa Reforma 1882, nr 10.].

Ryszard Borzęcki - urodzony w 1901 roku w Brodach. Uczeń szkoły ogrodniczej. W obronie Lwowa, ochotnik, szeregowy, walczył w dniach 16‑22 listopada 1918 roku.

Stanisław Piotr Borzęcki - urodzony 10 kwietnia 1895 roku we Lwowie. Syn Tadeusza, urzędnika Fundacji, hrabiego Skarbka i Gizeli z Czapczyńskich. Technik (student Politechniki Lwowskiej). W obronie Lwowa, ochotnik, podoficer, walczył w dniach 1‑20 września 1918 roku (17 września ranny). 1 listopada 1918 roku ponownie zgłosił się do walki i w stopniu podporucznika został wcielony do Legionu Wschodniego. Poległ trafiony pięcioma kulami w dniu 11 marca 1919 roku w czasie walk o Gródek Jagielloński. Pośmiertnie odznaczony orderem wojennym Virtuti Militarii oraz Medalem Niepodległości i Krzyżem Obrony Lwowa. Pochowany na Cmentarzu Orląt (część Cmentarza łyczakowskiego we Lwowie).

Zygmunt Borzęcki - urodzony 24 grudnia 1900 roku w Krakowie. Uczeń. W obronie Lwowa, ochotnik, saper w kompanii saperów 5 pułku piechoty Legionów. Walczył w dniach 20‑22 listopada 1918 roku.

Jan Borzęcki - pedagog. Ur. 12.05.1891 w Dąbrowie koło Tarnowa. Syn Józefa i Teresy z Kosińskich. Ożeniony 20.08.1919 ze Stanisławą Więcław. Ukończył seminarium nauczycielskie w Tarnowie. Od 1912 członek Drużyny Bartosz. w Tarnowie. W czasie wojny służył w wojsku austriackim na froncie rosyjskim i włoskim. 1919-1921 w wojsku polskim. Inspektor szkolny. Prezes rady powiatowej ZS; członek zarządu. L.O.P.P.; sekretarz komisji obwodowej Towarzystwa Budowy Publicznych Szkół Powszechnych. Radny miejski; członek komisji rewizyjnej rady miejskiej. Odznaczony: Krzyżem Zasługi złotym. Kalisz, Staszyca 13.

Marian Borzęcki - adwokat. Ur. 7.09.1889 w Suwałkach. Syn Bolesława i Marii z Rakowskich. Ożeniony z Michaliną Żakiewicz. Ukończył wydział prawny Uniwersytetu w Petersburgu (1912). Był prezesem polskiej kasy ogólnostudenckiej wyższ. zakł. nauk. Były komisarz. Rządu na miasto stołeczne Warszawę, były komendant główny Policji Państwowej, były wiceprezydent miasta stołecznego Warszawy. Ogłaszał artykuły w „Gazecie Administracji i Policji Państwowej”, „Samorządzie Miejskim” i „Kurierze Warszawskim”. Odznaczony: O.P. III klasy, K.W., Francuską Legią Honorową IV klasy, Kor. Rum. II klasy. Warszawa, Mokotowska 60, tel. 9-08-22.

Marian Borzęcki (Narodowe Archiwum Cyfrowe. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji, sygn. 3/1/0/2/3379.		Michalina Żakiewicz (Narodowe Archiwum Cyfrowe. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji, sygn. 3/1/0/11/5332).

Tadeusz Marian Borzęcki - dr medycyny. Ur. 3.02.1891 w Warszawie. Syn Zygmunta i Ludwiki z Mireckich. Ukończył V gimnazjum w Warszawie oraz studia lekarskie na Uniwersytecie tamże i Uniwersytecie Jagiellońskim. Były ordynator Szpitala św. Ducha w Warszawie. Były dyrektor departamentu, byłego Ministerstwa Zdrowia Publicznego. Dyrektor Biura Sanit. Kolejow. Ministerstwa Komunikacji. Członek Państwowej Naczelnej Rady Zdrowia. Członek zarządu głównego Rodzin Kolejow. Członek zarządu. Koła Rodzin Urzędników przy Ministerstwie Komunikacji. W 1908 roku T. Borzęcki i S. Sterling pierwsi w Polsce zastosowali odmę piersiową w leczeniu gruźlicy płuc. Ogłosił szereg prac z dziedziny medycyny wewnętrznej, m.in. o zastosowaniu sztucznej odmy piersiowej w leczeniu suchot płucnych (1911). 1914-1921 redaktor Przeglądu piśmiennictwa lekarskiego polskiego. Odznaczony: O.P. III klasy, Krzyżem Zasługi złotym, Medalem 10-lecia, O.N., Medalem za Długoletnią Służbę. Warszawa, Marszałkowska 48, tel. 8-51-41.

Tadeusz Borzęcki
(fot. Dąbrowski, 1939).

Marian Borzęcki - urodził się 7 września 1889 roku w Suwałkach, w rodzinie ziemiańskiej. W 1912 roku ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu w Petersburgu. W 1917 roku został kierownikiem Wydziału Policji w Sekcji Administracyjnej MSW, a 15.11.1918 roku kierownikiem samodzielnego Wydziału Policji w MSW. 20.01.1919 roku mianowano go naczelnym inspektorem policji komunalnej. Po powstaniu Policji Państwowej był od 1.07.1919 roku zastępcą komendanta głównego. 22.10.1921 roku otrzymał nominację na stanowisko komisarza rządu na miasto stołeczne Warszawę. Po odejściu 17.12.1922 roku z tej funkcji, został dyrektorem Departamentu Bezpieczeństwa w MSW. Od 28.06.1923 do 4.11.1926 roku pełnił funkcję komendanta głównego Policji Państwowej. W latach 1927-1934 piastował stanowisko wiceprezydenta Warszawy. W latach 1928-1930 był prezesem zarządu stołecznego Stronnictwa Narodowego i członkiem Rady Narodowej Stronnictwa Narodowego. W 1936 roku wystąpił ze Stronnictwa Narodowego, a w roku następnym związał się z Stronnictwem Pracy. Jesienią 1939 roku znalazł się w tzw. Biurze Politycznym utworzonym przez R. Świętochowskiego, a 25.11.1939 roku wybrano go wiceprzewodniczącym komisji rewizyjnej Stołecznego Komitetu Samopomocy Społecznej. Aresztowany w końcu marca 1940 roku, przebywał na Pawiaku, skąd 2.05.1940 roku wysłano go do Sachsenhausen. Został zamordowany w 1942 roku w obozie w Mauthausen.

Marian Borzęcki - (7.IX.1889 Suwałki ‑ ok. 1942 Mauthausen); działacz polityczny, prawnik; ukończył uniwersytet w Petersburgu; do 1923 Komisarz Rządu na miasto stołeczne Warszawę; 1923‑26 komendant główny Policji Państwowej, działacz Stronnictwa Narodowego; 1928‑30 prezes Zarządu Stołecznego, członek Rady Naczelnej Stronnictwa Narodowego; 1927‑34 wiceprezydent Warszawy; od 1937 w Stronnictwie Polskim; we wrześniu 1939 w Komitecie Obywatelskim przy Dowództwie armii „Warszawa”, szef ekspozytury Komisariatu Cywilnego na Pradze; w okresie okupacji hitlerowskiej pierwszy przedstawiciel rządu emigracyjnego na kraj; 1940 aresztowany; zamordowany w obozie koncentracyjnym.

PAWŁOWSKI i in. : Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. T. II. Żołnierze podziemnych Formacji Niepodległościowych. Pruszków : Oficyna wydawnicza Ajaks, 1994.

PAWŁOWSKI i in. : Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. T. III. Żołnierze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Pruszków : Oficyna wydawnicza Ajaks, 1994.

PAWŁOWSKI i in. : Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. T. IV. Żołnierze Wojska Polskiego na Wschodzie. Pruszków : Oficyna wydawnicza Ajaks, 1995.

Czesław Borzęcki - urodzony 14 lutego 1916 roku. Plutonowy, pilot 55 eskadry bombowców. Zginął 9 września 1939 roku.

Czesław Borzęcki - urodzony w 1921 roku w Baranówce, powiat Lubartów. Syn Ignacego. Szeregowy 36 pułku piechoty Ludowego Wojska Polskiego. Poległ 18 kwietnia 1945 roku.

Stanisław Borzęcki - kapitan Wojska Polskiego. W czasie wojny członek ruchu oporu o pseudonimie „Tatarski”. Organizator i dowódca Polskiej Wojskowej Organizacji Rewolucyjnej, działającej w latach 1942-1943, w powiecie miechowskim. Zginął wraz z żoną 5 grudnia 1943 roku we wsi Laski-Poręba.

Zbigniew Borzęcki - urodzony 18 kwietnia 1925 roku w Warszawie. Starszy strzelec w II Korpusie Wojska Polskiego. Zginął 22 lipca 1944 roku w bitwie pod Loreto we Włoszech.

Czesław Borzęcki - syn Marcina. Urodzony w 1927 roku. Wysłany do obozu nr 231 w 1945 roku. W dniu 23 września 1946 roku przeniesiony do obozu nr 523. W dniu 1 listopada 1947 roku repatriowany do Polski.
[Wykazy osób przekazanych w Brześciu władzom polskim w 1947 roku (zespół 450/p, inwentarz 22, teczki 9, 10), Centrum Przechowywania Zbiorów Historyczno-Dokumentalnych w Moskwie (obecnie Rosyjskie Państwowe Archiwum Wojskowe), kopia w Centralnym Archiwum Wojskowym w Rembertowie w Kolekcji Akt z Archiwów Rosyjskich (sygnatura VIII.800.22.17, VIII.800.22.110, 111) - teczka, karta, pozycja.. Ośrodek Karta, sygnatura C18 -10-84,5-40.
Wykazy osób przekazanych w Brześciu władzom polskim w 1947 roku (zespół 450/p, inwentarz 22, teczki 9, 10), Centrum Przechowywania Zbiorów Historyczno-Dokumentalnych w Moskwie (obecnie Rosyjskie Państwowe Archiwum Wojskowe), kopia w Centralnym Archiwum Wojskowym w Rembertowie w Kolekcji Akt z Archiwów Rosyjskich (sygnatura VIII.800.22.17, VIII.800.22.110, 111) - teczka, karta, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura C18 -10-108-40.
Wykaz repatriantów przybyłych z Odessy 26 września 1947 (Zespół PUR - Zarząd Centralny, sygnatura XII/98), Archiwum Akt Nowych, Warszawa, kopia Ośrodek KARTA (sygnatura IV/W374) - strona, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura IV/W374 -137-40.
Wykaz repatriantów przybyłych z Odessy 26 września 1947 (Zespół PUR - Zarząd Centralny, sygnatura XII/98), Archiwum Akt Nowych, Warszawa, kopia Ośrodek KARTA (sygnatura IV/W374) - strona, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura IV/W374 -143-21.
Spis Polaków, polskich obywateli zatrzymanych w łagrze MKWD nr 231 w obwodzie swierdłowskim - numer pozycji. Ośrodek Karta, sygnatura IV/W296 -36.
Teczki personalne w Rosyjskim Państwowym Archiwum Wojskowym w Moskwie - zespół, numer teczki. Ośrodek Karta, sygnatura C1: -461/p-63994.
Wykazy osób, które opuszczały obóz jeniecki nr 523 (obw. swierdłowski) w latach 1945-1947 (zespół 1/p, inwentarz 07-e, teczka 361) - karta, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura C52 -189,5-54.
Wykazy osób, które opuszczały obóz jeniecki nr 523 (obw. swierdłowski) w latach 1945-1947 (zespół 1/p, inwentarz 07-e, teczka 361) - karta, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura C52 -40-42.
Dokument o sygnaturze C80 -70-41].

Marian Borzęcki - syn Adama. Urodzony w 1901 roku. Zamordowany w 1940 roku na Ukrainie.
[Lista Ukraińska, czyli lista obywateli polskich zamordowanych na Ukrainie na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP (b) i naczelnych władz państwowych ZSRR z 5 marca 1940, kopia Ośrodek KARTA (sygnatura IV/W186) - strona, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura IV/W186 -/9/243(42-94)].

Mieczysław Borzęki - syn Cezarego. Urodzony w 1910 roku. Aresztowany na Litwie w dniu 19 września 1939 roku. W dniu 13 lipca 1940 roku skierowany do obozu w Kozielsku w obwodzie Kałuskim. W dniu 2 lipca 1940 roku przeniesiony do obozu Griazowiec w obwodzie Wołogodzkim. W dniu 3 września 1941 roku w Tockoje w obwodzie Orenburskim wcielony do armii generała Andersa.
[Alfabetyczna kartoteka ewidencyjna jeńców 1939 roku, Centralne Archiwum Wojskowe w Rembertowie, Kolekcja Akt z Archiwów Rosyjskich. Ośrodek Karta, sygnatura CAW-1
Wykazy imienne z zespołu akt merytorycznych - dokumentacja obozu w Kozielsku - akt przekazania jeńców z Kozielska do obozu Ponoj z 16 maja 1941 i 9 czerwca 1941 oraz z Kozielska do Griazowca z 28 czerwca 1941, (sygnatura VIII.800.20, teczka 48 a i b), Centralne Archiwum Wojskowe w Rembertowie, Kolekcja Akt z Archiwów Rosyjskich - teczka, strona, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura CAW3-48b -83-872
Wykazy imienne z zespołu akt merytorycznych - Księga rejestracji jeńców wojennych obozu w Griazowcu, (sygnatura VIII.800.20, teczka 69), Centralne Archiwum Wojskowe w Rembertowie, Kolekcja Akt z Archiwów Rosyjskich - teczka, strona, pozycja. Ośrodek Karta, sygnatura CAW3-69 -117-1029
Tajne Dzienniki Personalne Rezerw, numery 1-2/1938, numery 1-4/1939. Ośrodek Karta, sygnatura DPR
Jan Pięta, Wanda Krystyna Roman, Maciej Szczurowski Polacy internowani na Litwie 1939-1940, Warszawa 1997, lista alfabetyczna - strona. Ośrodek Karta, sygnatura IL -266].

Czesław Borzęcki - plutonowy pilot, ur. 14.02.1916. Brał udział w wojnie obronnej Polski jako pilot 55 samodzielnej eskadry bombowej. 3.09.1939 wystartował na samolocie PZL P-23B „Karaś” z trzema członkami załogi, z zadaniem zbombardowania niemieckich kolumn pancernych na szosie Częstochowa - Radomsko. Nad celem samolot dostał się w zmasowany ogień obrony przeciwlotniczej i w płomieniach runął na ziemię koło wsi Olszynki. Zginęła cała załoga. Pochowani we wspólnej bezimiennej mogile na cmentarzu wsi Kobiele Wielkie pod Radomskiem.

Stanisław Józef Borzęcki - podporucznik, pilot - P/O, ur. 8.05.1921. W 1938 wstąpił do SPL w Dęblinie. Szkolenie w skróconym trybie ukończył w Anglii. Przydzielony do 304 db w Lindholme, 20.10.1941 na Vickers „Wellington” nr N-2852 wystartował z zadaniem zbombardowania Emden. Nad celem samolot został ostrzelany przez artylerię przeciwlotniczą i podczas lotu powrotnego jeden z silników przestał pracować. O godz. 20⁴⁹ nadał sygnał SOS. Inny samolot dywizyjny wracający z tej samej wyprawy, widział w tej części morza rakietę alarmową. Poszukiwania w rejonie zaginięcia samolotu nie odniosły skutku. Zginęła cała 5-cio osobowa załoga oraz pilot ppor. Borzęcki. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Polową Odznaką Pilota.

Franciszka Borzęcka z d. Karwat (? - 5.XII.1943); w konsp. czł. Polskiej Wojskowej Organizacji Rewolucyjnej (PWOR), działającej w pow. miechowskim, której organizatorem i d-cą był jej mąż, kpt. WP Stanisław Borzęcki „Tatarski”; po rozbiciu PWOR i masowym wymordowaniu jej członków, gestapo natrafiło na ślad Borzęckich, ukrywających się we wsi Laski-Poręba; otoczeni podjęli walkę, ginąc w podpalonym domu.
Źródła: Michta N. - Z lat walki. MON. Warszawa 1975, str. 128, 140-141; Ważniewski W. - Walki partyzanckie nad Nidą 1939-1945. MON. Warszawa 1969, str.76; Michta N., Ważniewski W. - Dzieje Polskiej Wojskowej Organizacji Rewolucyjnej w latach 1939-1943. Wojskowy Przegląd Historyczny, R. 1973, nr 2, str. 176, 187-189.

Jadwiga Helena Borzęcka z d. Makowska (? - 7.V.1943) zam. w Warszawie; aresztowana 25.II.1943 z rodzicami Józefem i Adelą Makowskimi oraz siostrą Zofią Chechłowską w lokalu przy ul. Grzybowskiej 23 mieszczącym konspiracyjną drukarnię „Trybuny Wolności” (organu PPR); więziona na Pawiaku; zginęła wraz z ojcem rozstrzelana w zbiorowej egzekucji dokonanej w bramie domu przy ul. Dzielnej 21 na wprost Pawiaka (była w 8 miesiącu ciąży); matka i siostra zostały wywiezione do Oświęcimia.
Źródła: Bartoszewski W. - Warszawski pierścień śmierci. „Interpres”. Warszawa 1970, str. 257; Domańska R. - Pawiak, więzienie gestapo. KiW. Warszawa 1978, str. 319; Nagruba S - Wierni sprawie. Wspomnienia działaczy lewicowych prawobrzeżnej Warszawy w latach 1918-1949. KiW. Warszawa 1975, str. 344, 641.

Borzęcka Leokadia (po mężu Strak), urodzona 17 I 1913 r. w Mielcu, córka Jana Marcelego i Henryki z Kolasińskich. Absolwentka Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. Emilii Plater w Mielcu (1927-1933). Należała do harcerstwa i za wyróżniającą się działalność została drużynową I Drużyny Żeńskiej ZHP im. E. Plater przy końcu lat 20. Uczestniczyła w letnich obozach harcerskich, zdobywając liczne umiejętności, m in. pielęgniarskie. Po maturze podjęła pracę w Wydziale Rady Powiatowej w Mielcu i zajmowała się pomocą dla powodzian z 1934 r. W latach 1936-1937 pracowała w Urzędzie Pocztowo- Telekomunikacyjnym w Wiślicy, a w latach 1937-1939 w Urzędzie Pocztowo-Telekomunikacyjnym w Mielcu. W latach 30., grając w parze z bratem Czesławem, była mistrzynią Mielca w tenisie ziemnym. W czasie II wojny światowej pracowała w restauracji matki - Henryki Borzęckiej w Mielcu przy ul. Mickiewicza 4. Uczestniczyła też w ruchu oporu, należąc do AK (ps. „Lońka”) i udzielając wielokrotnie pierwszej pomocy ukrywającym się Polakom i Żydom. (Lokal nad restauracją, w której bywali często Niemcy, był także miejscem tajnego nauczania.) Po II wojnie światowej pracowała nadal w restauracji matki, a po odebraniu H[elenie] Borzęckiej restauracji (nazwanej później „Zaciszem”), podjęła od 15 V 1950 r. pracę w Krakowskim Przedsiębiorstwie Robót Drogowych w Kochanówce. 1 IV 1953 r. otrzymała awans na stanowisko kierownika jednego z zakładów (tzw. „żwirowni”) tegoż przedsiębiorstwa. Wyróżniona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Złotą Odznaką „Przodujący Drogowiec”. Na emeryturę przeszła 30 IV1973 r. Zmarła 4 X 1994 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu.

Leokadia Borzęcka.

Borzęcki Adam Henryk, urodzony 17 Vlll 1913 r. w Mielcu, syn Michała i Tekli z Wierzbickich. Absolwent Państwowego Gimnazjum i Liceum im. S. Konarskiego w Mielcu, egzaminy maturalne zdał w 1935 r. Należał do harcerstwa. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Krakowie. Od pierwszych miesięcy okupacji hitlerowskiej włączył się w działalność Związku Walki Zbrojnej. 10 II11940 r. został aresztowany i wywieziony do obozu w Gross-Rosen. Tam zmarł (został zamordowany ?) 14 1 1942 r. Prochów nie odnaleziono. Tabliczka pamiątkowa znajduje się na cmentarzu parafialnym w Mielcu.

Borzęcki Czesław, urodzony 1 III 1907 r. w Mielcu, syn Jana Marcelego i Henryki z Kolasińskich. Absolwent Państwowego Gimnazjum im. S. Konarskiego w Mielcu w 1928 r. Od lat młodzieńczych wykazywał uzdolnienia sportowe i artystyczne. W parze z siostrą Leokadią zdobywał tytuły mistrzów Mielca w tenisie ziemnym w latach 30. Występował w sztukach teatralnych, a także malował obrazy. W latach 1933-1937 był nauczycielem „ćwiczeń cielesnych” (wychowania fizycznego) w Prywatnym Gimnazjum Koedukacyjnym im. A. Grottgera w Chodorowie koło Lwowa. W 1938 r. ukończył Studium Wychowania Fizycznego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i otrzymał tytuł magistra wychowania fizycznego. Tuż przed wybuchem II wojny światowej powrócił do Mielca. W czasie okupacji hitlerowskiej uczył w tajnych kompletach w rodzinnym domu przy ul. A. Mickiewicza 4. Po wojnie, od roku szkolnego 1944/1945 aż do niespodziewanej śmierci w 1970 r. pracował w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Mielcu (później LO Nr 26) jako nauczyciel wychowania fizycznego. (W roku szkolnym 1950/1951 uczył w Liceum Pedagogicznym w Mielcu.) Nieprzeciętne uzdolnienia sportowo-artystyczne potrafił spożytkować w pracy z młodzieżą. Prowadził zespół taneczny, przygotowywał i urządzał pokazy gimnastyki akrobatycznej (szczególnie efektownie prezentowały się „piramidy”), trenował drużyny siatkówki, organizował wycieczki krajoznawcze, obozy sportowe i spływy kajakowe. Chwile wolne poświęcał malarstwu. Wyróżniony m.in. Złotym Medalem „Za Zasługi w Kulturze Fizycznej”, Odznaką 100- lecia Sportu Polskiego, Odznaką Honorową Polskiego Związku Gimnastycznego i Złotą Honorową Odznaką LZS. Zmarł 10 IV 1970 r. w czasie urlopu otrzymanego dla poratowania zdrowia. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ul. H. Sienkiewicza.

Czesław Borzęcki.

Borzęcki Kazimierz urodzony w Mielcu syn .Józefa i Anny z Rymanowskich. Ukończył szkołę powszechną i dwa lata Szkoły Przemysłowej w Mielcu. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował w niemieckiej firmie Hekker - Fryc (1941-1945). W 1948 r. został zatrudniony w PKS Mielec jako kierowca zawodowy. W1958 r. przeszedł do Powiatowej Kolumny Transportu Sanitarnego w Mielcu i jako kierowca karetki pracował do 1978 r. Od 16 VIII 1978 r. do 10 XII 1981 r. przebywał na kontrakcie w Libii, będąc kierowcą karetki MPB Mielec na budowie eksportowej. Od 1982 r. przebywał na rencie, a następnie na emeryturze. Od młodzieńczych lat należał do harcerstwa. Podczas okupacji niemieckiej był członkiem drużyny Szarych Szeregów im. Bolesława Chrobrego w Mielcu. Przyjął pseudonim „Żbik-3”. W latach 1945-1947 pełnił funkcję przybocznego Harcerskiej Drużyny Żeglarskiej. (Na początku 1948 r. drużyna została rozwiązana pod naciskiem PUBP w Mielcu.) Ponadto w latach 1945-1955 był zawodnikiem drużyny piłki nożnej „Gryfa” Mielec. Wyróżniony m.in.: Krzyżem AK, Kombatanckim Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walki o Niepodległość, Krzyżem Niezłomnych, Odznaką Pamiątkową „Akcji Burza” i patentem „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość”. 2 I 2001 r. został awansowany na stopień podporucznika WP, a 1 III 2004 r. - na stopień porucznika WP. Zmarł 10 X 2006 r. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Mielcu przy ul. Królowej Jadwigi.

Kazimierz Borzęcki.

Borzęcki Kulomb, urodzony w 1818 r. w Mielcu. Był znanym mieleckim rzemieślnikiem-gorzelnikiem. W latach 40. uczestniczył w działalności rewolucyjno-demokratycznej na terenie Galicji, współpracując z Janem Goslarem. Był agitatorem w środowiskach mieszczańskich i dworskich, głównie w okolicach Mielca i Kolbuszowej. W 1845 r. został aresztowany przez Austriaków i skazany na 12 lat więzienia w twierdzy Szpilberg, jednak w czasie Wiosny Ludów w 1848 r. wypuszczono go na wolność. Powrócił do Mielca i zajął się rzemiosłem. Zmarł około 1880 r.

Borzęcki Marcin, starszy cechmistrz cechu kowalskiego w Mielcu wzmiankowany w 1623 r.