GŁUCHOŁAZY
(niemieckie: Bad Ziegenhals)

 

.

 Ślady dawnego górnictwa kruszcowego

 

            W średniowieczu Głuchołazy były znacznym ośrodkiem wydobycia złota. Początkowo złotonośne kruszce uzyskiwano poprzez płukanie piasków złotonośnych, zalegających obficie w korycie rzeki Biała Głuchołaska. Obszarem najintensywniejszej eksploatacji były wtedy tereny położone na południe od miasta, w miejscu gdzie rzeka ta tworzyła przełom. Do dzisiaj widoczne są tam ślady lejów po setkach zapadniętych szybików. Później w obrębie miasta napotkano pierwotne złoża złota.  Prace górnicze prowadzono tu w kilku sztolniach, których okna znajdowały się w urwistym brzegu rzeki (obecnie poniżej promenady nadrzecznej).

Wejście do jednej ze sztolni kopalni rud złota. Stan z około 1900 roku.

           W łupkach hornblendowych zalegały tu 10-30 centymetrowej miąższości, żyły kwarcowe, miejscami kwarcowo-skaleniowe. W tym drugim przypadku przybierały one charakter pegmatytowy. Żyły te były prawdopodobnie związane z zalegającym już po czeskiej stronie masywem granitowym. Wypełniający je kwarc miał barwę mleczno-białą. Był spękany, przy czym jego powierzchnie spękań prawie zawsze pokrywał limonit. W druzach tworzył szczotki dobrze wykształconych kryształów ale występowały one rzadko. Żyły były okruszcowane galeną, sfalerytem, pirytem, chalkopirytem i covellinem. Kruszce tezawierały domieszkę złota. Pozostałości tych żył są jeszcze widoczne niektórych miejscach w stropach sztolni.
Złoto zawarte było również
pirycie w impregnującym łupki na ich kontakcie z żyłami (propylizacja).

            Na NW od miasta w korycie rzeki Białej Głuchołaską od granicy z Czechami na przestrzeni około 1000 metrów ciągną się tereny dawnych prac górniczych na okruchowych złożach złota. W okresie od XIII do XVI wieku prowadzono w tym rejonie intensywne poszukiwania i eksploatację (płukanie) piasków złotonośnych. Do dzisiaj można tam obserwować zapadliska po dawnych szybikach i kopankach (głębokich dołach) oraz osiągające 5 metrów wysokości zwały przepłukanego materiału.

            W miejscu gdzie występował płaski brzeg a rzeka Biała Głuchołaska miała słaby prąd dochodziło w holocenie do osadzania się ziarenek złota o wielkości do 1 milimetra oraz kilkumilimetrowej średnicy ziarna granatów, staurolitu, cyanitu, apatytów, cyrkonu, turmalinów, amfiboli, epidotu i kruszców. Minerały te koncentrowały się one w szarobrązowych, miejscami żółtawych piaskach i żwirach. W składzie żwirów dominowały otoczaki kwarcytów, kwarcu żyłowego i łupków kwarcytowych. Rzadziej pojawiały się otoczaki gnejsów, łupków łyszczykowych i amfibolitów. Miały one do 0,5 metra średnicy.

 

LITERATURA

x

 

.

 Wychodnie łupków serycytowo-talkowych

 

            Na SW od miasta na zboczu wzgórza Grędówka (296,5 metra n. p. m.) znajdują się wychodnie łupków kwarcytowych z licznymi cienkimi wkładkami łupków kwarcowo-muskowitowych z biotytem. W tych ostatnich występują kryształy brązowo-czerwonego almandynu o średnicy do1,5 centymetra (wyjątkowo powyżej 2 centymetrów) i kilkumilimetrowej długości słupki czarnego staurolitu. Zawierają one wrostki kwarcu, rutylu i chlorytu. W śladowych ilościach w łupkach występują w nich również wrostki turmalinów, ilmenitu i magnetytu. Skały te są bardzo zwietrzałe. Miejscami przekształciły się w miękkie, gliniaste osady zawierające duże ilości wypreparowanych i dobrze wykształconych, kryształów granatów. Są one nieco zwietrzałe.
Dużo większe kryształy staurolitu występują w zarośniętym łomie założonym nieco poniżej szczytu wzgórza. Osiągają tam 3 centymetry długości i do 1 centymetra średnicy. Niekiedy tworza charakterystyczne krzyżowe zbliźniaczenia. Również i tu staurolit współwystępuje z almandynem.

 

LITERATURA

X

 

Jeżeli chcesz szybko przejść do nadrzędnej strony kliknij poniższy interaktywny przycisk.

 

UWAGA!!! Jeżeli wykryjecie jakieś niezauważone przeze mnie błędy proszę o informację. Za wszelkie konstruktywne uwagi z góry serdecznie dziękuję.

 

W SUMIE OD ZAŁOŻENIA WITRYNY W 2005 ROKU ODWIEDZONO JĄ
JUŻ   RAZY