Ziemia uformowała się 4,57 mld lat temu. W miarę jak jej powierzchnia stygła zaczęła się na niej tworzyć pierwotna skorupa. Niestety po około 34 mln lat na kursie kolizyjnym z naszą planetą znalazło się ciało kosmiczne wielkości Marsa zwane umownie Theą (według innych źródeł Orfeuszem). Około 4,533 mld lat temu doszło do zderzenia. Katastrofa ta miała charakter globalny. Materia obu planet uległa stopieniu i wymieszaniu. Ich jądra połączyły się. Zmienił się kąt nachylenia osi Ziemi względem płaszczyzny orbity czego efektem są zmieniające się pory roku. Około 100 lat później z materii która w czasie kolizji została wyrzucona na orbitę okołoziemską uformował się Księżyc.

            W miarę jak Ziemia stygła na jej powierzchni zaczęła się tworzyć nowa skorupa. Około 4,5 mld lat temu powstały pierwsze kratony będące zalążkami przyszłych kontynentów. Ich najstarsze zachowane do naszych czasów fragmenty pochodzą sprzed około 4,2 mld lat. W tym czasie Ziemia była intensywnie bombardowana przez meteoryty i komety. Te ostatnie niosły ze sobą ogromne ilości wody. Początkowo gromadziła się ona w atmosferze tworząc grubą warstwę chmur. Ulewne deszcze padające nieustannie przez miliony lat sprzyjały stopniowemu ochładzaniu się skorupy ziemskiej. W jej zagłębieniach zaczęły tworzyć się pierwsze zbiorniki wodne. Około 4 mld lat temu na powierzchni Ziemi istniały już oceany. Oddziaływanie grawitacyjne Księżyca wywoływało w nich zjawisko przypływów i odpływów w cyklu dobowym. Woda morska była mocno zmineralizowania krzemionką i jonami żelaza które nadawały jej żółto-zieloną barwę. Zawierała również różnego rodzaju związki organiczne w tym aminokwasy. Przypuszcza się że ich źródłem były głównie meteoryty i komety. Część substancji organicznych tworzyła się jednak samoistnie na Ziemi pod wpływem promieniowania jonizującego, wyładowań atmosferycznych i w wyniku działalności wulkanicznej. Brzegi mórz pokrywały grube warstwy dobrze obtoczonych ziaren pirytu (dwusiarczek żelaza). Minerał ten strącał się w wyniku reakcji jonów żelaza rozpuszczonych w wodzie morskiej z siarkowodorem wydobywającym się z podmorskich kominów wulkanicznych. W atmosferze Ziemi dominował wtedy dwutlenek węgla i para wodna którym towarzyszyły niewielkie ilości amoniaku, azotu, metanu oraz ślady tlenu (poniżej 0,1%) i dwutlenku siarki.

Krajobraz hadaiku.