DZIKOWIEC

(niemieckie: Ebersdorf)

 

 

            Początki górnictwa węgla kamiennego w okolicy Dzikowca sięgają końca XVIII wieku. W dniu  2 stycznia 1790 roku wydano nadanie dla kopalni „Glückauf Carl” należącej do jednego z tutejszych właścicieli ziemskich. W 1796 roku uruchomiono tu drugą kopalnię o nazwie „Fortuna” mającą zaopatrywać w węgiel pobliskie wapienniki. Oficjalne nadanie otrzymała ona w dniu 12 stycznia 1797 roku. Ze względu na małe zasoby eksploatacja w obu tych kopalniach nie rozwinęła się na większą skalę (Bandurski, 1989; Jaros 1972).

Mapa robót górniczych w okolicy Dzikowca.

 

.

Kopalnia węgla kamiennego „Fortuna i Glückauf Carl”

 

HISTORIA

            Utworzona w dniu 2 czerwca 1859 roku przez połączenie kopalni „Fortuna” i „Glückauf Carl”. W 1898 roku przeszła na własność „Neuroder Kohlen- und Tonwerke”. Kopalnia działała do 1900 roku. Jej produkcja wynosiła w 1806 roku 2000 ton, w 1840 roku 2500 ton, a w 1876 roku 5700 ton (Jaros 1972).

 

GEOLOGIA

            Przedmiotem eksploatacji było 10 pokładów węgla kamiennego o nazwach „1”, „2”, „3”, „4”, „Hangendes”, „Wasserkohl”, „Hang”, „Fortuna”, „Stollen” i „Shmale” (Neuroder Flötzkarte). Ich pozycja stratygraficzna jest nieznana gdyż nie dały się one skorelować z pokładami pól „Piast” i „Słupiec” kopalni „Nowa Ruda” (Bossowski 2006). Być może należą do warstw białokamieńskich.

 

LITERATURA

BANDURSKI B. i in. : Historia i kronika Kopalni Węgla Kamiennego „Nowa Ruda”. Zarys dziejów. Nowa Ruda : Kopalnia Węgla Kamiennego „Nowa Ruda”, 1989.

BOSSOWSKI A., IHNATOWICZ A. : Atlas geologiczny Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego 1:100000. Warszawa : Wydawnictwa Geologiczne, 2006.

JAROS J. : Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Zeszyty Naukowe Śląskiego Instytutu Naukowego, 1972, Nr 59.

Neuroder Flötzkarte 1:10000. Blatt III Ebersdorf. Berlin : Berliner Lithographisches Institut.

 

.

Kamieniołomy wapienia

 

HISTORIA

            Kopalnie wapienia znajdowały się na południowy wschód od wsi, na zachodnim zboczu góry Wapnica (579,6 m. n.p.m.). Eksploatację prowadzono tu od XIX wieku do lat sześćdziesiątych XX wieku. Wapień wydobywano w kamieniołomie i podziemnych wyrobiskach komorowych. Był on przerabiany w miejscowych wapiennikach. Kamieniołom ma obecnie około 500 metrów długości i 150 metrów szerokości (Cwojdziński, 2007).

 

GEOLOGIA

            Przedmiotem eksploatacji była wychodnia wapieni późnego dewonu i wczesnego karbonu. Profil geologiczny odsłaniających się tu formacji patrząc od dołu skalnych przedstawia się następująco:

- zlepieńce z otoczakami gnejsów sowiogórskich (karbon wczesny). Odsłaniają się w szczytowej partii wschodniej ściany kamieniołomu.
- piaskowce (karbon wczesny) miąższości około10 metrowej. Odsłaniają się w szczytowej partii wschodniej ściany kamieniołomu leżąc niezgodnie na serii wapieni. .
- mułowce barwy czarnej o spoiwie węglanowym (karbon wczesny). Odsłaniają się w szczytowej partii wschodniej ściany kamieniołomu zalegając cienką warstewką na zerodowanej powierzchni wapieni.
- wapienie barwy szarej, cienko- i średnioławicowe (karbon wczesny). Odsłaniają się na wschodniej ścianie najbardziej na północ wysuniętej części kamieniołomu.
- wapienie barwy szarej do różowo-szarej, miąższości 2-3 metrów, z fauną goniatytów (famen późny). Odsłaniają się na wschodniej ścianie najbardziej na północ wysuniętej części kamieniołomu.
- wapienie barwy niebieskawo-szarej do ciemnoszarej zwięzłe, cienkoławicowe, miąższości około 40 metrów, ze szczątkami krynoidów, małżoraczkami, drobnymi ramienionogami, ślimakami i koralowcami (famen środkowy). Odsłania się na wschodniej ścianie w centralnej części kamieniołomu.
- brekcje gruboławicowe, z okruchami wapieni oraz lekko obtoczonymi fragmentami i bloczkami (do 2 metrów średnicy) gabra, z fauną ramienionogów i źle zachowanych fragmentów koralowców. Odsłaniają się na zachodniej ścianie w środkowej części kamieniołomu. Ku południowi przechodzą w dobrze widoczny na zachodniej ścianie kamieniołomu, 15 metrowej miąższości kompleks skalny zbudowany z wapieni barwy szarej z okruchami gabra, granitoidów i serpentynitów oraz koralowcami i krynoidami (Cwojdziński, 2007).

            Jak widać z powyższego profilu jest to unikalne odsłonięcie w którym widoczne jest ciągłe przejście między osadami wapiennymi najwyższego dewonu i najniższego karbonu oraz niezgodność wyżej leżących i o kilka milionów lat młodszych piaskowców i zlepieńców wczesnego karbonu (Cwojdziński, 2007).

 

LITERATURA

CWOJDZIŃSKI S., KOZDRÓJ W. : Sudety - przewodnik geoturystyczny wzdłuż trasy drogowej Nysa-Złoty Stok-Kłodzko-Wałbrzych-Jelenia Góra. Geoturystyczne mapy drogowe Polski w skali 1:25000. Warszawa : Ministerstwo Środowiska, 2007.

 

Jeżeli chcesz szybko przejść do nadrzędnej strony kliknij poniższy interaktywny przycisk.

STRONA GŁÓWNA

 

UWAGA!!! Jeżeli wykryjecie jakieś niezauważone przeze mnie błędy proszę o informację. Za wszelkie konstruktywne uwagi z góry serdecznie dziękuję.

 

W SUMIE OD ZAŁOŻENIA WITRYNY W 2005 ROKU ODWIEDZONO JĄ
JUŻ   RAZY